Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

praemissa, ōrum, n., v. praemitto fin.

prae-mitto, mīsi, missum, 3, v. a., to send forward or before, to despatch in advance.

  1. I. Lit. (class.): a portu me praemisisti domum, Plaut. Am. 2, 1, 55: nuntium, id. Truc. 2, 4, 58: legiones in Hispaniam, Caes. B. C. 1, 39: legatum ad flumen, Sall. J. 52, 5: petebant uti ad eos equites praemitteret, sc. nuntios, Caes. B. G. 4, 11; 7, 10, 3; id. B. C. 2, 20, 6: edictum, id. ib. 2, 19, 1; Liv. 35, 24, 3; Tac. H. 2, 63: odiosas litteras, Cic. Att. 10, 8, 8: hunc Acheruntem praemittam prius, Plaut. Cas. 2, 8, 12.
    1. B. Transf., in gen., to set before or in front: ficetis caprificus praemittitur, Plin. 15, 19, 21, § 80 (dub.; al. permittitur).
  2. II. Trop., to send out in advance (post-Aug.): cervicem gladio caesim graviter percussit, praemissā voce: Hoc age, saying first, Suet. Calig. 58: postquam haec favorabili oratione praemisit, Tac. Am. 12, 6: cogitationes in longinqua praemittimus, send our thoughts into the distance, Sen. Ep. 5, 7.
    Hence, praemissa, ōrum, n., things sent in advance, the first-fruits, = primitiae (postAug.), Plin. 12, 1, 2, § 5.