Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

praesĕs, ĭdis (gen. plur. praesidium, Flor. 2, 17, 16), adj. and subst. [praesideo].

  1. I. Sitting before a thing, to guard, take care of, or direct it; presiding, protecting, guarding, defending: locus, a place of refuge, Plaut. Cas. 5, 1, 11 dub.: dextra, Sen. Med. 247: di praesides imperii, protecting deities, Tac. H. 4, 53.
  2. II. Subst.: praesĕs, ĭdis, comm.
    1. A. A protector, guard, guardian, defender: ite nunc jam ex praesidio praesides, Plaut. Rud. 4, 4, 7: senatus rei publicae custos, praeses, propugnator, Cic. Sest. 65, 137: patrii Penates, qui huic urbi et rei publicae praesides estis, Cic. Dom. 57, 144: tribunus plebis, quem majores praesidem libertatis custodemque esse voluerunt, id. Agr. 2, 6, 15; Liv. 6, 16.
    2. B. Transf., in gen., one that presides over, a president, superintendent, head, chief, ruler: praeses belli, i. e. Minerva, Verg. A. 11, 483: vobis per suffragia uti praesides olim, nunc dominos destinatis, Sall. H. 3, 61, 6 Dietsch: provinciarum, governors, Suet. Aug. 23: quorum (praetorum) in provinciis jurisdictionem praesides earum habent, Gai. Inst. 1, 6; cf.: praesidis nomen generale est, eo quod et proconsules et legati Caesaris, et omnes provincias regentes (licet senatores sint) praesides appellentur, Dig. 1, tit. 18.