Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

sōlācĭum (sōlāt-), ii, n. [solor],

  1. I. a soothing, assuaging; a comfort, relief, consolation, solace (class.; used equally in sing. and plur.): et vigilantibus hinc aderant solacia somni, Lucr. 5, 1405: permulcent animos solacia vitae, id. 5, 21; 6, 4: haec sunt solacia, haec fomenta summorum dolorum, Cic. Tusc. 2, 24, 59: oblectamenta et solacia servitutis, id. Verr. 2, 4, 60, § 134: perfugium ac solacium praebere, id. Arch. 7, 16: praebere solacia, Ov. Tr. 4, 10, 117: id solacio est, Plaut. Am. 2, 2, 13; Caes. B. C. 1, 22 fin.: vacare culpā magnum est solacium, Cic. Fam. 7, 3, 4: me ipse consolor et maxime illo solacio, quod, etc., id. Lael. 3, 10: frui solacio, id. Prov. Cons. 7, 16 (corresp. to consolari): uti solacio, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 26: nosque malo solacio, sed non nullo tamen, consolamur, Cic. Fam. 4, 6, 1: alicui solacia dare, id. Brut. 3, 11: magnum afferret mihi aetas ipsa solacium, id. Lael. 27, 104: surdae adhibere menti, Ov. M. 9, 654: dicere, id. ib. 10, 132; 11, 329; id. P. 4, 11, 17: hoc sibi solacii proponebant, quod, etc., Caes. B. G. 7, 15: cujus luctus nullo solacio levari potest, Cic. Phil. 9, 5, 12: solacia luctus Exigua ingentis, Verg. A. 11, 62: egregium solacium suae morti invenire, Liv. 25, 16, 20: afficere aliquem solacio, Tac. A. 3, 24: adulescentulos sacerdotiis in solacium recolere, id. H. 1, 77: cineri atque ossibus alicujus solacium reportare, i.e. an atonement, Cic. Verr. 2, 5, 49, § 120; cf.: tumulo solacia posco, Ov. M. 7, 483: vos et liberos Germanici et nos parentes justis solaciis afficite, Tac. A. 3, 12; Phaedr. 1, 9, 8; Luc. 2, 91; 8, 469; Stat. Th. 1, 596; Just. 1, 8, 9: solacium annonae, Cic. Agr. 2, 29, 80; Val. Max. 4, 8, 2 ext.; Spart. Hadr. 9 fin.; Tac. A. 15, 39.
    Poet.: aves, solacia ruris, consolers (because they cheer the laborers with their singing), Ov. F. 1, 441; cf.: (musae) solacia frigida, id. P. 4, 2, 45: dicta, duri solacia casus, Verg. A. 6, 377.
  2. II. In jurid. Lat., a compensation, indemnification: solacium pro aliquā re alicui praestare, Dig. 8, 4, 13: solacium certum ei constitutum est, ib. 26, 7, 33 fin.