Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

stŭpeo, ui, ēre, v. n. and a. [Sanscr. stūpas, cumulus; Gr. στύπος; Lat. stipes, a block, stump; cf. στείβω].

  1. I. Neutr., to be struck senseless, to be stunned, benumbed; to be struck aghast, to be astonished, astounded, amazed, confounded, stupefied, etc. (freq. and class.; syn. torpeo): animus lassus curā confectus stupet, Ter. And. 2, 1, 4: cum hic etiam tum semisomnus, stupri plenus stuperet, Cic. Verr. 2, 5, 36, § 95: torpescunt scorpiones aconiti tactu stupentque pallentes, Plin. 27, 2, 2, § 6: haec cum loqueris, nos barones stupemus, Cic. Fin. 2, 23, 77; cf.: quae cum intuerer stupens, id. Rep. 6, 18, 18: dum stupet obtutuque haeret defixus in uno, Verg. A. 1, 495: admiror, stupeo, Mart. 5, 63, 3: adhuc in oppidis coartatus et stupens, Cic. Att. 7, 10: vigiles attoniti et stupentibus similes, Curt. 8, 2, 3.
    With gen.: tribuni capti et stupentes animi, Liv. 6, 38.
          1. (β) With abl. or in with abl.: stupere gaudio Graecus, Cael. ap. Quint. 9, 3, 58: exspectatione stupere, Liv. 8, 13, 17: novitate, Quint. 12, 6, 5: carminibus stupens, Hor. C. 2, 13, 33: stupet Albius aere, id. S. 1, 4, 28: laetitiā, Sen. Herc. Fur. 621: rex subito malo, Flor. 2, 12: qui stupet in titulis et imaginibus, Hor. S. 1, 6, 17: stupet in Turno, Verg. A. 10, 446.
          2. (γ) With ad: mater ad auditas stupuit voces, Ov. M. 5, 509: et stupet ad raptus Tyndaris ipsa tuos, Mart. 12, 52, 6: ad supervacua, Sen. Ep. 87, 5: ad tam saevam dominationem, Just. 26, 1, 8.
    1. B. Transf., of inanimate or abstract things, to be benumbed or stiffened, to be brought to a stand-still, to stop (mostly poet.; not in Cic.): multum refert, a fonte bibatur Qui fluit, an pigro quae stupet unda lacu, Mart. 9, 100, 10: flumina brumā, Val. Fl. 5, 603: undae, Sen. Herc. Fur. 763; cf.: ad frigus stupet (vinum), opp. gelascit, Plin. 14, 21, 27, § 132: stupuitque Ixionis orbis, Ov. M. 10, 42: ignavo stupuerunt verba palato, id. Am. 2, 6, 47: stupente ita seditione, Liv. 28, 25.
  2. II. Act., to be astonished or amazed at, to wonder at any thing (poet.; cf. admiror): pars stupet innuptae donum exitiale Minervae, Verg. A. 2, 31: omnia dum stupet, Val. Fl. 5, 96: regis delicias, Mart. 12, 15, 4: dum omnia stupeo, Petr. 29 al.
    Hence, part. fut. pass.: stŭpendus, a, um, wonderful, astonishing, amazing, stupendous: virtutibus stupendus, Val. Max. 5, 7, 1: virtutum stupenda penetralia, Nazar. Pan. Const. 6, § 1.