Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

succēdānĕus or succīdāneus (on the latter very ancient orthog. cf. Gell. 4, 6, 4 sq.), a, um, adj. [succedo], that follows after or succeeds to something, that supplies the place of something, substituted, succedaneous: hostia, quae ad aras adducta est immolanda, si casu effugeret, effugia vocari veteri more solet: in cujus locum quae supposita fuerat, succidanea, Serv. Verg. A. 2, 140; cf. Gell. l. l.; and Fest. p. 302 Müll.: si quid succidaneis opus esset, robus succederet, S. C. ap. Gell. 4, 6, 2: asinus pro homine succidaneus, App. M. 8, p. 213, 29: ut meum tergum stultitiae tuae subdas succidaneum? Plaut. Ep. 1, 2, 37: subrogare aliquem succedaneum, Cod. Just. 11, 65, 3: avum suum Pharnacem succedaneum regi Pergameno Eumeni datum, Just. 38, 6, 2.
Subst.: succēdānĕus, i, m., a substitute, representative; with gen., Dig. 17, 8, 4: functionis, Cod. Just. 10, 31, 27: alieni periculi, Dig. 26, 7, 3 fin.