Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

trunco, āvi, ātum, 1, v. a. [2. truncus],

  1. I. to maim, mutilate, mangle, or shorten by cutting off, to cut off (mostly poet. and in post-Aug. prose; syn.: mutilo, amputo): truncata simulacra deum, Liv. 31, 30, 7: statuis regis truncatis, id. 31, 23, 10: truncat olus foliis, strips, cuts off the leaves, Ov. M. 8, 647: truncato ex vulneribus corpore, Tac. A. 1, 17; cf. id. H. 3, 33: truncatā corporis parte, partem corporis, Just. 11, 14, 11; 15, 3, 4: cadavera, Luc. 6, 584: caput, id. 6, 566: lacertos, Claud. ap. Ruf. 2, 411: frontem, i. e. to deprive of an eye, Sil. 4, 541: manibusque truncatus et armis, deprived of his hands and weapons, Claud. B. Get. 88: quia antiquum illud (signum) vetustate truncatum est, Plin. Ep. 9, 39, 4: truncatis arboribus, Suet. Calig. 45 init.
    Poet., transf.: aquas, to cut apart, rend asunder, separate, Claud. Gigant. 70: heroos tenores gressu, i. e. to shorten hexameters into pentameters, Stat. S. 2, 3, 98.
    Pregn.: cervos, i. e. to kill, Val. Fl. 6, 567; Amm. 15, 4, 11.
  2. II. Trop.: tunc omnibus fere membris erat truncata respublica, Eum. Pan. Const. Caes. 10.

1. truncus, a, um, adj [root tark-, truc-, to break, tear; cf. torqueo], maimed, mutilated, mangled, dismembered, disfigured, deprived of some of its parts (mostly poet. and perh. not ante-Aug.; syn.: mutilus, mancus).

  1. I. Lit.: trunca manu pinus regit (Polyphemum), i. e. the trunk of a pinetree, Verg. A. 3, 659: trunca illa et retorrida manus Mucii, Sen. Ep. 66, 51: nemora, i. e. trees stripped of their branches, Stat. Th. 4, 455: truncas mhonesto vulnere nares, Verg. A. 6, 497: vultus naribus auribusque, Mart. 2, 83, 3: frons, deprived of its horn, Ov. M. 9, 1; 9, 86; Sil. 3, 42: frontem lumina truncam, deprived of its eyes, id. 9, 400: bracchia non habuit, truncoque repandus in undas Corpore desiluit, deprived of its limbs, Ov. M. 3, 680; cf. Just. 2, 9, 19: puerum trunci corporis in agro Romano natum, Liv. 41, 9, 5: varie ex integris truncos gigni, ex truncis integros, Plin. 7, 11, 10, § 50: tela, i.e. broken in pieces, Verg. A. 11, 9; cf.: trunci enses et fractae hastae, Stat. Th. 2, 711: truncum lignum, i. e. hasta fracta, Val. Fl. 6, 251: membra carmae, Ov M. 11, 560; cf. alnus, without oars, Val. Fl. 2, 300: truncae atque mutilae litterae, Gell. 17, 9, 12: exta, Val. Max. 1, 6, 9.
          1. (β) Poet., with gen.: animalia trunca pedum, without feet, Verg. G. 4, 310: truncus capitis, Sil 10, 311.
    1. B. Transf.
      1. 1. Of things, not developed, imperfect, or wanting in their parts: quaedam imperfecta (animalia) suisque Trunca vident numeris, Ov. M. 1, 428: ranae pedibus, id. ib. 15, 376: ipse (nanus) jactabat truncas manus, Prop. 4 (5), 8, 42
      2. 2. Of members cut off: bracchia, Val. Fl. 4, 181: manus, Sen. Contr 1, 4.
  2. II. Trop., maimed, mutilated: (Capua) urbs trunca, sine senatu, sine plebe, sine magistratibus, Liv. 31, 29, 11: pecus, without a leader, Stat. Th. 5, 333: manus vero, sine quibus trunca esset actio ac debilis, vix dici potest, quot motus habeant, Quint. 11, 3, 85: trunca et debilis medicina (sine rerum naturae cognitione), Cels. praef.: sermo (volucrum), Stat. Th. 12, 478: trunca quaedam ex Menandro, fragments, Gell. 2, 23, 21.
    Hence, subst.: