Lewis & Short

ac-cĕlĕro, āvi, ātum (also adc-), 1, v. a. and n.

  1. I. Act., to hasten, accelerate: gressum adcelerāsse decet, Att. ap. Non. 89, 25 (Rib. Trag. Rel. p. 139); so, gradum, Liv. 2, 43, 8: mortem, Lucr. 6, 772: iter, Caes. B. C. 2, 39; Liv. 31, 29: oppugnationem, Tac. A. 12, 46: consulatum alicui, id. ib. 3, 75.
    Pass., Tac. Agr. 43; id. H. 2, 85; id. A. 1, 50.
  2. II. Neutr., to hasten, to make haste: si adcelerare volent, ad vesperam consequentur, * Cic. Cat. 2, 4, 6: ipse quoque sibi acceleraret, Nep. Att. 22, 2; Liv. 3, 27, 8; Verg. A. 5, 675; 9, 221, 505; Plin. 2, 17, 14, § 74 al.: ad aliquem opprimendum, Liv. 27, 47, 8.
    With local accus.: Cremonam, Tac. H. 2, 100.
    Impers.: quantum accelerari posset, as speedily as possible, Liv. 3, 46, 5.