Lewis & Short

ăd-aeque, adv., in like manner as, equally, so (most. ante- and post-class.; not in Cic.; and in Plautus always with the negatives nemo, numquam, neque, nullus, etc., by means of which the clause acquires a compar. signif.; hence, sometimes a compar. abl., and even a pleonastic compar., is allowed): numquam, ecastor, ullo die risi adaeque, Plaut. Cas. 5, 1, 3: neque munda adaeque es, ut soles, id. Cist. 1, 1, 57; so id. Cas. 3, 5, 45; id. Capt. 5, 4, 2; id. Mil. Gl. 3, 1, 180: quo nemo adaeque antehac est habitus parcus, id. Most. 1, 1, 29: quī homine hominum adaeque nemo vivit fortunatior, id. Capt. 4, 2, 48: ut quem ad modum in tribunis consulari potestate creandis usi sunt, adaeque in quaestoribus liberum esset arbitrium populi, Liv. 4, 43, 5 Weissenb., Hertz. (but Madv. here reads adaequari): alii, quos adaeque latrones arbitrabere, App. 4, p. 145 fin.; so id. ib. 8, p. 216; 10, p. 238; Cod. Th. 8, 18, 4.