Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

ăd-aucto, āre, 1, v. freq. [adaugeo], to augment much: rem summam et patriam nostram, Att. ap. Non. 75, 3 (Rib. Trag. Rel. p. 283).

ăd-auctor, ōris, m., an augmenter, Tert. de Anim. 2, where better auctor.

1. ădauctus, a, um, Part. of adaugeo.

2. ădauctus, ūs, m. [adaugeo], an increasing, increase, growth: quaecunque vides hilaro grandescere adauctu, Lucr. 2, 1122: lunae (opp. defectio), Sol. 23 fin.

ăd-augĕo, xi, ctum, 2, v. a., to make greater by adding to, to increase, augment.

  1. I. In gen.: timet, ne tua duritia adaucta sit, Ter. Heaut. 3, 1, 26: haec maleficia aliis nefariis cumulant atque adaugent, Cic. Rosc. Am. 11; so id. Inv. 1, 3, 4; 2, 18; cf. id. Ac. 1, 5, 21; Auct. Her. 2, 25; Plin. Pan. 22; Cels. 4, 6 med.
  2. II. Esp., in sacrifices, t. t., to devote (cf. augeo): decumam esse adauctam tibi quam vovi, Plaut. Stich. 2, 2, 62.

ăd-augesco, ĕre, v. inch. n. [ad, intens.], to begin to increase or augment, to grow, to thrive: neque adaugescit quidquam neque deperit inde, Lucr. 2, 296; so also Cic. poet. in Div. 1, 7 fin.