Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

(ăd-horrĕo, ēre, a false read. in Albinov. 1, 221, for inhorreo.)

* ădhortāmen, ĭnis, n. [adhortor], a means of exhortation, an exhortation: multa mihi apud vos adhortamina suppetunt, App. Flor. 4, 18, p. 359.

ădhortātĭo, ōnis, f. [adhortor], an exhortation, encouragement (class.): omissa nostra adhortatione veniamus ad eorum sermonem, * Cic. de Or. 2, 3, 11: cum clamore comprobata adhortatio esset, Liv. 4, 38; 9, 13; Curt. 3, 11, 9; Plin. 8, 42, 65, § 159; Quint. 11, 3, 64; Suet. Aug. 94 al.

ădhortātīvus, a, um, adj. [adhortor], belonging to exhortation: modus, the mood of, Diom. I. p. 328 P. al.

ădhortātor, ōris, m. [adhortor], an exhorter, encourager, exciter: operis, Liv. 2, 58.
Absol., Liv. 7, 32; 9, 13; 32, 25.

1. ădhortātus, a, um, Part. of adhortor.

      1. 2. * ădhortātus, ūs, m. [adhortor], an exhortation, persuasion: meo adhortatu, App. Mag. p. 338.

ăd-hortor, āri, ātus, 1, v. dep., to encourage, urge, exhort one to a thing, constr. with ad, in, de, or absol.: nam me meae vitae consuetudo ad C. Rabirium defendendum est adhortata, Cic. Rab. Perd. 1: ne posset aliquando ad bellum faciendum locus ipse adhortari, id. Off. 1, 11, 35: aliquem ad certam laudem, id. Fam. 1, 7: loricatos ad discumbendum, Suet. Calig. 45: in bellum, Tac. H. 3, 61: in ultionem sui, Suet. Ner. 41: de re frumentaria Boios atque Aeduos adhortari non destitit, he did not cease to incite and spur on the Boii and Aedui, in respect to a supply of corn, Caes. B. G. 7, 17.
Absol.: milites, Cic. Phil. 4, 5: nullo adhortante sibi quisque dux et instigator, Tac. H. 1, 38.
Followed by ut, ne, or the simple subj.: adhort. adulescentes, ut turbulenti velint esse, Cic. Phil. 1, 9: tandem Bruto adhortante, ne jamdudum operientes destitueret, Suet. Caes. 81: adhortor, properent, Ter. Eun. 3, 5, 35: adhortari se, to rouse or bestir one’s self: ferus ipse (leo) sese adhortans rapidum incitat animo, Catull. 63, 85.
Note: Pass.: adulati erant ab amicis et adhortati, Cassius ap. Prisc. 791 P.: punctione aliqua adhortati vel titillati, Cael. Aurel. Acut. 2, 3.

ăd-hospĭto, āvi, v. a., to entertain as guest.
Only trop.: Martem atque Concordiam multis immolationibus sibi adhospitavere, to propitiate, Dict. Cret. 1, 15 fin.