Lewis & Short

appĕtītĭo (adp-), ōnis, f. [appeto], * a grasping at something, a reaching after.

  1. I. Lit.: adpetitio solis, Cic. Div. 1, 23, 46.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen., a passionate longing or striving for something, strong desire or inclination (most freq. in Cic.): aliter adpetitio (eam enim esse volumus ὁρμήν), quā ad agendum impellimur et id adpetimus, quod est visum, moveri non potest, Cic. Ac. 2, 8, 24; so id. Fin. 3, 7, 23; id. N. D. 3, 13, 33: alieni, id. Off. 3, 6, 30: societatis, Sen. Ep. 9.
    2. * B. Esp., a desire for food, an appetite (cf. abstinentia), Gell. 16, 3, 2.