No entries found. Showing closest matches:
aedĭfĭcātĭo, ōnis, f. [aedifico].
- I. Abstr., the act of building, a building or constructing.
- (α) Absol.: si ad horum luxuriam dirigas aedificationem, Varr. R. R. 1, 13: immensa et intolerabilis, Cic. Pis. 21; so id. Q. Fr. 2, 2; Vulg. 2 Para. 16, 6.
- (β) With gen.: urbium, Vulg. Judith, 5, 10.
- II. Concr., a building, a structure, edifice, Cato ap. Gell. 13, 23: domum tuam et aedificationem omnem perspexi, Cic. Fam. 5, 6: aedificationes templi, Vulg. Matt. 24, 1.
- III. Fig., building up, instructing, edification.
- (α) Absol.: loquitur ad aedificationem, Vulg. 1 Cor. 14, 3; 14, 26.
- (β) With gen.: ad aedificationem Ecclesiae, Vulg. 1 Cor. 14, 12; ib. Eph. 4, 12.
* aedĭfĭcātĭuncŭla, ae, f. dim. [aedificatio], a little building: ecquid de illa aedificatiuncula mandavisses, Cic. Q. Fr. 3, 1, 2, § 5.
aedĭfĭcātor, ōris, m. [aedifico].
- I. A builder: vocaberis aedificator saepium, Vulg. Isa. 58, 12; in the class. period only trop., = δημιουργός: mundi, the maker, architect, Cic. Univ. 2: aedificatores mundi, id. N. D. 1, 9.
- II. From the Aug. period adj. (cf. Br. Nep. Ages. 4, 2) with the access. idea of inclination or passion, that is fond of building: nemo illo minus fuit emax, minus aedificator, Nep. Att. 13; Juv. 14, 86; Col. 1, 4, 8; Flor. 1, 8, 4.
aedĭfĭcātōrĭus, a, um, adj. [aedifico], pertaining to building.
- I. Lit.: aedificatoria somnia, Tert. Anim. 47.
Hence, subst.: aedĭfĭcātōrĭa, ae, f., = architectura, Boëth. Aristot. Top. 3, 1, p. 680.
- II. Fig.: verbum aedificatorium mortis, i. e. that was the cause of death, Tert. Carn. Christ. 17.