Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

af-fingo (better adf-), inxi, ictum, 3, v. a., to form, fashion, devise, make, or invent a thing as an addition or appendage to another.

  1. I. Lit. (esp. of artists).
          1. (α) With dat.: nec ei manus adfinxit, Cic. Tim. 6: saepta, adficta villae quae sunt, Varr. R. R. 3, 3, 2.
          2. (β) Absol.: Nullam partem corporis sine aliquā necessitate adfictam reperietis, Cic. Or. 3, 45, 179.
  2. II. Trop., to make up, frame, invent, to add falsely or without grounds: faciam ut intellegatis, quid error adfinxerit, quid invidia conflārit, Cic. Clu. 4: vitium hoc oculis adfingere noli, Lucr. 4, 386: neque vera laus ei detracta oratione nostrā, neque falsa adficta esse videatur, Cic. Imp. Pomp. 4, 10; so id. Phil. 1, 3; id. Or. 22; id. Tusc. 3, 33: addunt ipsi et adfingunt rumoribus Galli, Caes. B. G. 7, 1: cui crimen adfingeretur, might be falsely imputed, Tac. A. 14, 62.
  3. III. In a general signif.
    1. A. To add or join to, to annex (always with the accessory idea of forming, fashioning, devising): sint cubilia gallinarum aut exsculpta aut adficta firmiter, Varr. R. R. 3, 9, 7: multa natura aut adfingit (creating, she adds thereto) aut mutat aut detrahit, Cic. Div. 1, 62, 118: tantum alteri adfinxit, de altero limavit, id. de Or. 3, 9, 36.
    2. B. To feign, forge: litteras, App. M. 4, 139, 34 Elm.

af-fīnis (better adf-), e, adj. (abl. adfini, Cic. de Or. 1, 15, 66; once adfine, Ter. Hec. 5, 3, 9; cf. Schneid. Gram. II. 222).

  1. I. Lit., that is neighboring or a neighbor to one (ADFINES: in agris vicini, Paul. ex Fest. p. 11 Müll.), bordering on, adjacent, contiguous: gens adfinis Mauris, = confinis, Liv. 28, 17: saevisque adfinis Sarmata Moschis, Luc. 1, 430; also, near by family relationship, allied or related to by marriage, κηδεστεῖς; and subst., a relation by marriage (opp. consanguinei, συγγενεῖς), as explained by Modestin. Dig. 38, 10, 4: adfines dicuntur viri et uxoris cognati. Adfinium autem nomina sunt socer, socrus, gener, nurus, noverca, vitricus, privignus, privigna, glos, levir, etc.: ego ut essem adfinis tibi, tuam petii gnatam, Att. ap. Paul. ex Fest. s. v. numero, p. 170 Müll. (Trag. Rel. p. 201 Rib.): Megadorus meus adfinis, my son-in-law, Plaut. Aul. 3, 4, 14; Ter. Heaut. 5, 1, 63: tu me, adfinem tuum, repulisti, Cic. Red. in Sen. 7: ex tam multis cognatis et adfinibus, id. Clu. 14; id. ad Quir. 5: Caesarem ejus adfinem esse audiebant, Auct. B. Afr. 32: quanto plus propinquorum, quo major adfinium numerus, Tac. G. 20, 9: per propinquos et adfines suos, Suet. Caes. 1: adfinia vincula, Ov. P. 4, 8, 9.
  2. II. Fig., partaking, taking part in, privy to, sharing, associated with; constr. with dat. or gen.; in Pac. with ad: qui sese adfines esse ad causandum volunt, Pac.ap.Non. 89, 11 (Trag. Rel. p. 80 Rib.): publicis negotiis adfinis, i. e. implicitus, particeps, taking part in, Plaut. Trin. 2, 2, 55; Ter. Heaut. 2, 1, 1: duos solos video adfines et turpitudini judicari, Cic. Clu. 45: huic facinori, id. Cat. 4, 3: culpae, id. Rosc. Am. 7, 18; id. Inv. 2, 44, 129; 2, 10: noxae, Liv. 39, 14.

affīnĭtas (adf-), ātis, f. [affinis] (gen. plur. adfinitatium, Just. 17, 3), the state or condition of adfinis.

  1. I. Relationship or alliance by marriage, esp. between a father and son-in-law, Ter. And. 1, 5, 12 Ruhnk. (cf. affinis): adstringere inter aliquos, Plaut. Trin. 3, 2, 73: effugere, Ter. And. 1, 5, 12; so id. Hec. 4, 4, 101: caritas generis humani serpit sensim foras, cognationibus primum, tum adfinitatibus, deinde amicitiis, post vicinitatibus, Cic. Fin. 5, 23, 68: adfinitate se devincire cum aliquo, id. Brut. 26: cum aliquo adfinitate conjungi, Nep. Paus. 2, 3: in adfinitatem alicujus pervenire, id. Att. 19, 1: contrahere, Vell. 2, 44: facere inter aliquos, id. 2, 65: jungere cum aliquo, Liv. 1, 1: adfinitate conjunctus, allied by marriage, Suet. Ner. 35: in adfinitatis jura succedit, Just. 7, 3.
    Meton., the persons so related, like kindred in Engl.: patriam deseras, cognatos, adfinitatem, amicos, Plaut. Trin. 3, 2, 75.
  2. II. Fig., relationship, affinity, union, connection (rare), Varr. R. R. 1, 16: litterarum, Quint. 1, 6, 24: per adfinitatem litterarum, qui φώρ Graece, Latine fur est, Gell. 1, 18, 5: tanta est adfinitas corporibus hominum mentibusque, id. 4, 13, 4.