No entries found. Showing closest matches:
ălăcer, cris, e, adj. (also in masc. alacris, Enn., v. below; Ter. Eun. 2, 3, 13, and Verg. A. 5, 380; cf. Charis. p. 63 P.
In more ancient times, alacer comm.; cf. Serv. ad Verg. A. 6, 685, and 2. acer) [perh. akin to alere = to nourish, and olēre = to grow; cf. Cic. Verr. 1, 6, 17; Auct. ad Her. 2, 19, 29], lively, brisk, quick, eager, active; glad, happy, cheerful (opp. languidus; cf. Doed. Syn. 3, 247, and 4, 450.
In the class. per., esp. in Cicero, with the access. idea of joyous activity).
ălăcrĭtas, ātis, f. [alacer], the condition or quality of alacer, liveliness, ardor, briskness, alacrity, eagerness, promptness, joy, gladness: alacritas rei publicae defendendae, Cic. Phil. 4, 1: mirā sum alacritate ad litigandum, Cic. Att. 2, 7; so id. ib. 16, 3: alacritas studiumque pugnandi, Caes. B. G. 1, 46: animi incitatio atque alacritas, id. B. C. 3, 92: alacritas animae suae, Vulg. Eccli. 45, 29: finem orationis ingens alacritas consecuta est, Tac. Agr. 35: (naves) citae remis augebantur alacritate militum in speciem ac terrorem, id. A. 2, 6.
Of animals: canum in venando, Cic. N. D. 2, 63.
Of a joyous state of mind as made known by external demeanor, transport, rapture, ecstasy: inanis alacritas, id est laetitia gestiens, Cic. Tusc. 4, 16, 36: vir temperatus, constans, sine metu, sine aegritudine, sine alacritate ullā, sine libidine, id. ib. 5, 16, 48.
With obj. gen., joy on account of something: clamor Romanorum alacritate perfecti operis sublatus, Liv. 2, 10 med.
* In plur.: vigores quidam mentium et alacritates, Gell. 19, 12, 4.