ănĭcŭla (sync. ănĭcla, Prud. π. στεφ. 6, 149), ae, f. dim. [anus], a little old woman: neque illi benivolens extra unam aniculam quisquam aderat, Ter. Phorm. 1, 2, 48: importunitatem spectate aniculae, id. And. 1, 4, 4: haec ne aniculae quidem existimant, Cic. Div. 2, 15: ista sunt tota commenticia, vix digna lucubratione anicularum, id. N. D. 1, 34; 1, 20; id. Fl. 36; Sen. Ep. 77 al.