Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

ap-plaudo (post-class. applōdo), (adp-, Ritschl, Fleck., Müll.; app-, Merk.), si, sum, 3, v. a.

  1. I. To strike one thing upon another, to clap: cavis applauso corpore palmis, Ov. M. 4, 352: adplauso tela sonat latere, Tib. 2, 1, 66; so Sil. 16, 357: ovum applosum ad terram, Spart. Get. 3; so Lampr. Elog. 6: terrae (dat.), App. M. 6, p. 184, 34; 9, p. 236, 21.
  2. II. Trop., to clap the hands in approbation, to applaud: sacerdotes applaudebant manibus suis, Vulg. Jer. 5, 31: adplaudere atque adprobare fabulam, Plaut. Ps. 5, 2, 33: nobis clare adplaudite, id. Men. 5, 9, 100: agite, adplaudamus, id. Pers. 5, 2, 13: cui generi civium maxime adplaudatur? * Cic. Sest. 54, where B. and K. read plaudatur.

* applausor (adp-), ōris, m. [applaudo], one that expresses approbation by clapping of hands, an applauder: Idem populus ille aliquando scaenici imperatoris spectator et applausor, Plin. Pan. 46, where Keil now reads plausor.

applausus (adp-), a, um, Part. of applaudo.