Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

ar-rēpo (better, adr-), repsi, reptum, 3, v. n., to creep or move slowly to or toward something, to steal softly to, lit. and trop.; constr. with ad; post-Aug. with dat.

  1. I. Lit.: mus aut lacerta ad columbaria, Varr. R. R. 3, 7, 3; so Plin. 35, 10, 36, § 98: rubetae adrepentes foribus, id. 11, 18, 19, § 62; Val. Max. 6, 8 fin.
  2. II. Trop.: sensim atque moderate ad amicitiam adrepserat, * Cic. Verr. 2, 3, 68: leniter in spem Adrepe officiosus, * Hor. S. 2, 5, 48: qui animis muliercularum adrepit, Tac. A. 3, 50: occultis libellis saevitiae principis adrepit, id. ib. 1, 74.

arreptīcĭus (adr-) or -tĭus (adr-), a, um, adj. [arreptus], seized in mind, inspired (in eccl. Lat.).

  1. I. In bon. part.: ut sis dux in domo Domini super omnem virum arreptitium et prophetantem, Vulg. Jer. 29, 26.
  2. II. In mal. part., raving, delirious, Aug. Civ. Dei, 2, 4 al.

(arrepto, āre, a false read. in Plin. 35, 10, 36, § 109, instead of obreptantibus, v. Sillig ad h. l.)

arreptus (adr-), a, um, P. a., from arripio.