Lewis & Short

1. artĭo, īvi, ītum, 4, v. a. [1. artus], to fit close, to drive in tight (only ante-class.): surculum, Cato, R. R. 40, 3; so id. ib. 41, 2: linguam in palatum, Nov. ap. Non. p. 505, 30.

2. artĭo, īre, v. a. [ars], to indue with art; only in the two foll. exs.: artitus: bonis instructus artibus, skilled in arts. Paul. ex Fest. p. 17 Müll. (cf.: centum puer artium, Hor. C. 4, 1, 15).
Hence also endowed with cunning (cf. ars, II. fin.), artful: artiti viri, Plaut. As. 3, 2, 19 in varr. lectt.