Lewis & Short

assum, v. adsum.

assus, a, um, adj. [qs. artus, then arsus, then assus; cf.: areo, ardeo, Van.], roasted.

  1. I. Lit.: elixus esse quam assus soleo suavior, Plaut. Most. 5, 1, 66: mergi, Hor. S. 2, 2, 51: turdi, id. ib. 2, 2, 73: passeris assi, id. ib. 2, 8, 29 Bentl. (K. and H., atque): quibus (piscibus) assis Languidus in cubitum jam se conviva reponet, id. ib. 2, 4, 38; so Vulg. Luc. 24, 42: res eadem magis alit jurulenta quam assa; magis assa quam elixa, Cels. 2, 18; so, pulmo, Plin. 30, 15, 51, § 145: carnes assae igni, Vulg. Exod. 12, 8: assa caro bubula, ib. 1 Par. 16, 3: assum (quid) igni, ib. Exod. 12, 9: ova, Scrib. Comp. 221.
    Also, subst.: assum, i, n., a roast, roasted meat: vitulinum, roast veal, Cic. Fam. 9, 20.
    On the pun with assum = adsum, v. adsum init.
  2. II. Meton. (prop. dried with heat, hence), dry, simple, mere: sudatio, a steam or sweating-bath, Gr. ξηροὶ ἱδρῶτες, Cels. 3, 27; also, subst.: assa, ōrum, n., = sudatorium, a sweating-bath, sudatory (without bathing), Cic. ad Q. Fr. 3, 1, 1; cf.: assa cella: ἀφιδρωτήριον, Gloss. Vet.: sol, a simple basking in the sun without a previous anointing, Cic. Att. 12, 6.
    Absol. or with nutrix, a dry-nurse: Hoc monstrant vetulae pueris repentibus assae, Juv. 14, 208: assae nutricis est infantem magis diligere quam adultum, Front. Ep. ad Ant. 1, 5: VOLVMNIAE DYNAMIDI NVTRICI ASSAE ET LIB. … , Inscr. Murat. 1512, 6: lapides, rough, unhewn stone, Serv. ad Verg. G. 2, 417: vox, the simple voice, unaccompanied by any instrument, Non. pp. 76 and 77; cf. Ascon. ad Cic. Div. in Caecil. 17; inversely, assae tibiae, pipes not accompanied by the voice, Serv. ad Verg. G. 2, 417.