Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

bĭennis, e, adj. [biennium], of two years, lasting two years (very rare): biennis quasi duorum annorum, Beda, p. 2331 P.; Macr. S. 6, 9, 6; Serv. ad Verg. A. 4, 57; Nigid. ap. Gell. 16, 6, 13 (but in the phrase bienni spatio, Suet. Galb. 15; Plin. 2, 82, 84. § 198 Jan., bienni is the gen. of biennium).

bĭennĭum, ii, n. [bis-annus], a period or space of two years, two years: jam biennium est, cum, etc., Plaut. Merc. 3, 1, 35: intra tempus biennii, Col. 3, 9, 6: hoc factum est ferme abhinc biennium, Plaut. Bacch. 3, 2, 4 (imitated by Ps.-Plaut. Merc. prol. 12): biennium ibi perpetuum misera illum tuli, Ter. Hec. 1, 2, 12; Caes. B. G. 1, 3; Cic. Phil. 5, 3, 7; Liv. 5, 14, 2: biennium provinciam obtinuit, Cic. Verr. 2, 3, 93, § 216; 2, 4, 30, § 67: lex usum et auctoritatem fundi jubet esse biennium, id. Caecin. 19, 54; Quint. Ep. ad Tryph. 1; id. Inst. 1, 12, 9: biennio postquam abii, Plaut. Bacch. 2, 1, 1: comitia biennio habita, Liv. 5, 14, 2: matres, quae biennio durant, Plin. 11, 21, 24, § 73; Suet. Galb. 7: consulatum biennio post ultro petiit, id. Aug. 26: intra tempus bienni, Col. R. R. 3, 9, 6: intra biennium, Quint. 1, 2, 9: ultra biennium, Tac. A. 1, 1.