Lewis & Short

1. cānens, entis, P. a., v. caneo init.

2. cănens, entis, Part., v. cano.

3. Cănens, entis, f., daughter of Janus, and wife of Picus, Ov. M. 14, 333 sq.

cānĕo, ui, 2, v. n. [canus], to be gray or hoary, be white (poet. or in post-Aug. prose); P. a.: cānens, entis, gray, grayish, hoary, white: temporibus geminis canebat sparsa senectus, Verg. A. 5, 416; cf. Tac. G. 31: canens senecta, Verg. A. 10, 192: canet in igne cinis, Ov. A. A. 2, 440: canens gelu, white, id. Tr. 5, 2, 66; Sil. 1, 206; pruina, id. 3, 534: canentia lilia, Ov. M. 12, 411: dum gramina canent, Verg. G. 3, 325; 2, 13: canuerint herbae, Ov. F. 3, 880; Juv. 14, 144; Ov. M. 1, 110 (cf. id. ib. 6, 456; and id. F. 5, 357); Sil. 4, 362.