No entries found. Showing closest matches:
cārē, adv., v. carus fin.
cārectum, i, n. [carex], a place covered with sedge or rushes, a sedge-plot, Verg. E. 3, 20; Col. 6, 22, 2; Pall. Aug. 3.
cărēnārĭa, ae, f. (sc. lagena or olla) [carenum], a vessel for making carenum, Pall. Jul. 7 Schneid.
† cărēnum (or caroenum), i, n., = κάροινον, a sweet wine boiled down one third, Pall. Oct. 18; Apic. 2, 1; 1, 33 al.
căreo, ui, ĭtum (carĭtūrus, Ov. H. 4, 1; id. M. 2, 222; 14, 132; Sen. Ben. 1, 11, 1; Curt. 10, 2, 27; Just. 4, 5, 1; Plin. 20, 21, 84, § 224.
Part. pr. gen. plur. carentum, Lucr. 4, 35; Verg. G. 4, 255; 4, 472), 2 (pres. subj. carint = careant, Plaut. Most. 4, 1, 1.
Dep. form careor, acc. to Caper ap. Prisc. p. 797 P.), v. n. [cf. κείρω, καρῆναι; Germ. scheeren; Engl. shear], to be cut off from, be without, to want, be in want of, not to have, whether in a good or bad sense; but κατ’ ἐξοχήν, to be devoid of, to want, to be without some good; and with reference to the subjective state of mind, to miss it (accordingly, of a good that is merely desirable, while egere is used of the want of that which is necessary); constr. regularly with abl.; in ante-class. poets also with gen. or acc. (the latter also in late Lat.).
- I. To be without, devoid of, not to have, to be free from (corresp. with abesse, Cic. Rosc. Am. 20, 55; and opp. frui, id. Tusc. 3, 18, 40).
- A. Of living subjects: carere culpā, Plaut. Most. 4, 1, 1; Ter. Hec. 4, 4, 41: calumniā, Quint. 9, 4, 57: malis, Lucr. 2, 4: dolore, Cic. Lael. 6, 22; id. Fin. 1, 11, 38: febri, id. Fam. 16, 15, 1, and by poet. license with an inverted construction: caruitne febris te heri? Plaut. Curc. 1, 1, 17: morbis, Cic. Ac. 1, 10, 38: malo, id. Tusc. 3, 18, 40: suspicione, id. Rosc. Am. 20, 55; Quint. 2, 2, 14: vitiis, Hor. C. 3, 27, 39; Quint. 8, 3, 1; 8, 3, 41: stultitiā, Hor. Ep. 1, 1, 42: ambitione, id. ib. 2, 2, 206: appellatione, Quint. 8, 2, 5: omnibus his quasi morbis voluit carere sapientem, Cic. Ac. 1, 10, 38: calumniā, Quint. 9, 4, 57: conspiratione et periculo, Suet. Aug. 19: stultitiae atque ignorantiae crimine, Auct. B. G. 8 praef.: communi sensu, Hor. S. 1, 3, 66: morte, to be immortal, id. C. 2, 8, 12; Ov. M. 15, 158: suis figurā, id. ib. 14, 286; cf. of virtue, personified: culpāque omni carens praeter se ipsam nihil censet ad se pertinere, Cic. Tusc. 5, 1, 4.
- 2. To be without a thing from free-will, i.e. to deprive one’s self of a thing not to make use of it, to deny one’s self a thing, to abstain from (syn.: abstineo, absum; hence opp. utor; v. the foll.): temeto, Plaut. Truc. 4, 3, 59; Cic. Rep. Fragm. ap. Non. p. 5, 18; cf. vino, Plaut. As. 4, 1, 57: nec Veneris fructu, renounces not. Lucr. 4, 1073: lubidinibus, Sall. C. 13, 5: amicorum facultatibus, Nep. Epam. 3, 4: mulieribus facile, id. Phoc. 1, 3; cf. absol.: satiatis vero et expletis jucundius est carere quam frui, Cic. Sen. 14, 47.
With acc.: Tandem non ego illam caream, ei sit opus, vel totum triduom? Ter. Eun. 2, 1, 18.
Hence,
- 3. Of localities, to hold one’s self aloof from, not to go to; or merely, to be absent from (cf. abstineo, II.): foro, senatu, publico, Cic. Mil. 7, 18; cf.: provinciā domoque, id. Verr. 2, 4, 19, § 41: aspectu civium, id. Cat. 1, 7, 17: declamationibus nostris, id. Fam. 7, 33, 1: forensi luce, id. Brut. 8, 32: patria, Nep. Pelop. 1, 4; Tac. A. 4, 58: Roma, Cic. Att. 9, 19, 1.
- B. Of inanimate subjects: terra caret vero sensu, Lucr. 2, 652; cf. id. 2, 990, and 1, 573: haec duo tempora carent crimine, Cic. Lig. 2, 4: carere omni malo mortem, id. Tusc. 1, 12, 26: an ulla putatis Dona carere dolis Danaum? Verg. A. 2, 44: nec lacrimis caruere genae, id. ib. 5, 173: pars quae peste caret, id. ib. 9, 540: oratio, quae astu caret, Quint. 9, 1, 20: oeconomia nomine Latino caret, id. 3, 3, 9: quae caret ora cruore nostro? Hor. C. 2, 1, 36: caret Ripa ventis, id. ib. 3, 29, 23: aditu carentia saxa, Ov. M. 3, 226: nivibus caritura Rhodope, id. ib. 2, 222: naturae vero rerum vis atque vis atque majestas in omnibus momentis fide caret, Plin. 7, 1, 1, § 7.
- II. To be deprived of, to be without, to feel the want of, to want something that is desirable: voluptate virtus saepe caret, nunquam indiget, Sen. Vit. Beat. 7, 2: patriā, Ter. Heaut. 1, 1, 85: quam huic erat miserum carere consuetudine amicorum, societate victus, sermone omnino familiari! Cic. Tusc. 5, 22, 63: hac luce, id. ib. 1, 6, 12: voluptatibus, id. Sen. 3, 7: commodis omnibus, id. Rosc. Am. 15, 44: provinciis atque oris Italiae maritimis ac portibus nostris, id. Imp. Pomp. 18, 55: tali munere, Verg. A. 5, 651: citharā, Hor. C. 1, 31, 20: vate sacro, id. ib. 4, 9, 28: patrio sepulcro, id. S. 2, 3, 196: libertate, id. Ep. 1, 10, 40: honore, Ov. M. 15, 614: laude, Quint. 2, 20, 10 al.: caret omni Majorum censu, has lost, dissipated, Juv. 1, 59.
- b. With gen.: tui carendum quod erat, Ter. Heaut. 2, 4, 20; so Laev. ap. Gell. 19, 7, 7.
- c. With acc.: quia Id quod amo careo, Plaut. Curc. 1, 2, 49; cf. id. Poen. 4, 1, 4: eos parentes careo, Turp. ap. Non. p. 466, 8: DVLCEM. CARVI. LVCEM. CVM. TE. AMISI., Inscr. Grut. 572, 7; so ib. 770, 9; hence careri, pass., Marc. Emp. 36 med.; cf.: virque mihi dempto fine carendus abest, Ov. H. 1, 50.
- B. With the access. idea of the subjective state of mind or feeling, to feel the want of a thing, to miss: triste enim est nomen ipsum carendi, quia subicitur haec vis; habuit, non habet; desiderat, requirit, indiget, Cic. Tusc. 1, 36, 87; cf. the context: carere igitur hoc significat, egere eo quod habere velis, id. ib. § 88: non caret is qui non desiderat, id. Sen. 14, 47.
‡ cărĕor, ēri, dep. collat. form of careo in old writers, acc. to Prisc. p. 797 P.
cărĕōta, v. caryota.
Cāres, um, v. Caria, I. B. 1.
‡ căresco, ĕre, v. inch. n. [careo], to want, στέρομαι, Gloss. Philox.
† cārĕum, i, n., = κάρον, cumin, caraway: Carum carvi, Linn.; Col. 12, 51, 2 Schneid. N. cr.; Plin. 19, 8, 49, § 164; Dig. 33, 9, 5 al.
cārex, ĭcis, f., reed-grass, rush, or sedge, Verg. G. 3, 231; Cat. 19, 2; Col. 11, 2, 62; Pall. 1, 22.
Cārĭa, ae, f., = Καρία.
- I. A province in Asia Minor, south of Lydia, now the provinces Aïdin and Mentesche in Ejalet Anadoli, Mel. 1, 2, 6; 1, 16, 1; 2, 7, 4; Plin. 5, 27, 29, § 103 sq.; Ter. Eun. 1, 2, 46; Cic. Fl. 27, 65; id. Or. 8, 24; 18, 57; id. Div. 1, 41, 91; Nep. Ages. 3, 1; Curt. 10, 10, 1 al.
- B. Hence,
- 1. Car, Cāris, a Carian, Cic. Fl. 27, 65; Nep. Dat. 1, 3.
Orig., the supposed father of the Carian race, and inventor of augury by observing the fight of birds, Plin. 7, 56, 57, § 203.
And in plur.: Cāres, um, m., the inhabitants of Caria, the Carians, Liv. 33, 18, 9.
Acc. Gr. Cārăs, Plaut. Curc. 3, 73; Liv. 38, 13, 7; 44, 15, 1; Sen. Ben. 5, 6, 1; Verg. A. 8, 725; Ov. M. 4, 297; 9, 645; notorious for their treachery; hence the proverbial expression: quid? de totā Cariā nonne hoc vestrā voce vulgatum est, si quid cum periculo experiri velis, in Care id potissimum esse faciendum? Cic. l. l.
- 2. Cārĭcus, a, um, Carian: creta, Varr. R. R. 1, 57, 1; Plin. 18, 30, 73, § 305.
Subst.: Cārĭca, ae (sc. ficus), a kind of dry fig, Pall. 1, 26, 2; 1, 30, 4; Cic. Div. 2, 40, 84; Stat. S. 4, 9, 26; also for dried figs, in gen., Ov. M. 8, 674; id. F. 1, 185; Plin. 13, 5, 10, § 51.
- II. A town in Caria, called also Hydrela, Liv. 37, 56, 3.
- III. A harbor in Thrace, Mel. 2, 2, 5.
1. cārus (not chārus; in Inscrr. often kārus, Inscr. Orell. 1175; 2417 al.), a, um, adj. [Sanscr. kan, to be beloved; kāru, agreeable],
- I. dear, precious, valued, esteemed (pass., freq. and class. in prose and poetry; syn.: dilectus, amatus, acceptus, gratus; opp. vilis, neglectus, contemptus; carum esse; syn. diligi); act., loving, affectionate, Verg. A. 1, 646: carum ipsum verbum est amoris, ex quo amicitiae nomen est ductum, Cic. N. D. 1, 44, 122; id. Off. 2, 8, 29; id. Fin. 3, 20, 66; 5, 10, 29: ego illum scio, quam carus sit cordi meo, Plaut. Men. 2, 1, 21; id. Ep. 1, 2, 30: neque meo cordi esse quemquam cariorem, Ter. Eun. 1, 2, 121: ut dis inmortalibus cari simus et ab iis diligamur, Cic. Fin. 3, 20, 66: dis carus ipsis, Hor. C. 1, 31, 13: laeta pax cariores Sabinas viris fecit, Liv. 1, 13, 6: populo carus atque jucundus, Cic. Cat. 4, 6, 11: patriae, Hor. Ep. 1, 3, 29; Lucr. 1, 730: parentes, id. 3, 85: cari sunt parentes, cari liberi, propinqui, familiares: sed omnes omnium caritates patria una complexa est, Cic. Off. 1, 17, 57: mater carissima, Asin. ap. Quint. 9, 2, 34.
So pater, Verg. A. 2, 707; Ov. M. 2, 649: genitor, Verg. A. 10, 789; Ov. M. 1, 486: genitrix, Verg. A. 1, 689: nutrix, id. ib. 4, 634: conjux, Ov. M. 11, 727: Thisbe, id. ib. 4, 143: nata, id. ib. 4, 222: nepotes, Cat. 64, 381: pignora, nati, Ov. F. 3, 218; so also pignora, nepotes, id. M. 3, 134; cf.: caput nepotis, Cat. 68, 120: frater carissimus atque amantissimus, Cic. Cat. 4, 2, 3: homines mihi carissimi et amicissimi, id. de Or. 2, 4, 15: illa, quam Ego animo Egregie caram habuerim, Ter. And. 1, 5, 38; so, carum habere aliquem, Cic. Fam. 1, 7, 11 fin. (with amare); id. Balb. 26, 59 (with diligere): omnis suos caros habet, me quidem se ipso cariorem, id. Att. 10, 11, 1: parentes carissimos habere, id. Red. Sen. 1, 2; Nep. Att. 10, 5; Quint. 5, 10, 74: ex decessu carissimorum, Sen. Cons. ad Marc. 7, 1: omnium societatum nulla est carior, Cic. Off. 1, 17, 57: patria, Hor. S. 2, 2, 104: Athenae, Cat. 64, 81: carmina legenti, Prop. 3 (4), 2, 13: crines, id. 1, 17, 21: simulacra, Ov. M. 14, 112: amplexus, id. ib. 9, 750 et saep.
Prov. uses: patria mihi vită meă multo est carior, Cic. Cat. 1, 11, 27; so id. Sest. 20, 45; cf. Cat. 68, 159: carius oculis, id. 82, 2; 104, 2; Ov. M. 7, 847 al.
Subst.: cāri mei, my loved ones, Plaut. Men. 1, 1, 29 al.
In a double sense with II., Plaut. Bacch. 2, 3, 76 sq.; id. Men. 1, 1, 29 sq.; cf.: hoc est gratum nobisque est carius auro, Cat. 107, 3.
- II. Prop. (opp. vilis), dear, costly, of a high price: venio ad macellum, rogito pisces: indicant Caros, agninam caram, caram bubulam, cara omnia, Plaut. Aul. 2, 8, 3 sq.: quod ei amorem Carissimum … eum confeci sine sumptu, Ter. Eun. 5, 4, 5: quom cara annona sit, Plaut. Capt. 3, 1, 35: coquos carissimus, id. Ps. 3, 2, 59.
So annona, Plaut. Stich. 1, 3, 25; Ter. And. 4, 4, 7; (comp.) Cic. Div. 2, 27, 59; (sup.) id. Dom. 6, 14 et saep.: aurum argentumque caelando carius fecimus (cf. just before: auximus pretia rerum), Plin. 33, praef. 2, § 4; cf.: cariora pretia facere, Just. 16, 4, 19.
With abl. pretii: quod non opus est, asse carum est. Cato ap. Sen. Ep. 94, 28; so, trecentis, Plaut. Pers. 4, 4, 118.
Adv. (rare).
- A. cārē.
- 1. Dearly, at a high price: vēnire, Varr. R. R. 3, 5, 2; comp., Cic. Dom. 44, 115; Suet. Calig. 27; sup., Sen. Ep. 42, 5.
- 2. Highly: carius aestimare, Plancus ap. Cic. Fam. 10, 4, 2.
- B. cārō (acc. to II.), dearly, at a high price, Dig. 19, 1, 13, § 3.