Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

cārē, adv., v. carus fin.

cārectum, i, n. [carex], a place covered with sedge or rushes, a sedge-plot, Verg. E. 3, 20; Col. 6, 22, 2; Pall. Aug. 3.

cărēnārĭa, ae, f. (sc. lagena or olla) [carenum], a vessel for making carenum, Pall. Jul. 7 Schneid.

cărēnum (or caroenum), i, n., = κάροινον, a sweet wine boiled down one third, Pall. Oct. 18; Apic. 2, 1; 1, 33 al.

căreo, ui, ĭtum (carĭtūrus, Ov. H. 4, 1; id. M. 2, 222; 14, 132; Sen. Ben. 1, 11, 1; Curt. 10, 2, 27; Just. 4, 5, 1; Plin. 20, 21, 84, § 224.
Part. pr. gen. plur. carentum, Lucr. 4, 35; Verg. G. 4, 255; 4, 472), 2 (pres. subj. carint = careant, Plaut. Most. 4, 1, 1.
Dep. form careor, acc. to Caper ap. Prisc. p. 797 P.), v. n. [cf. κείρω, καρῆναι; Germ. scheeren; Engl. shear], to be cut off from, be without, to want, be in want of, not to have, whether in a good or bad sense; but κατ’ ἐξοχήν, to be devoid of, to want, to be without some good; and with reference to the subjective state of mind, to miss it (accordingly, of a good that is merely desirable, while egere is used of the want of that which is necessary); constr. regularly with abl.; in ante-class. poets also with gen. or acc. (the latter also in late Lat.).

  1. I. To be without, devoid of, not to have, to be free from (corresp. with abesse, Cic. Rosc. Am. 20, 55; and opp. frui, id. Tusc. 3, 18, 40).
    1. A. Of living subjects: carere culpā, Plaut. Most. 4, 1, 1; Ter. Hec. 4, 4, 41: calumniā, Quint. 9, 4, 57: malis, Lucr. 2, 4: dolore, Cic. Lael. 6, 22; id. Fin. 1, 11, 38: febri, id. Fam. 16, 15, 1, and by poet. license with an inverted construction: caruitne febris te heri? Plaut. Curc. 1, 1, 17: morbis, Cic. Ac. 1, 10, 38: malo, id. Tusc. 3, 18, 40: suspicione, id. Rosc. Am. 20, 55; Quint. 2, 2, 14: vitiis, Hor. C. 3, 27, 39; Quint. 8, 3, 1; 8, 3, 41: stultitiā, Hor. Ep. 1, 1, 42: ambitione, id. ib. 2, 2, 206: appellatione, Quint. 8, 2, 5: omnibus his quasi morbis voluit carere sapientem, Cic. Ac. 1, 10, 38: calumniā, Quint. 9, 4, 57: conspiratione et periculo, Suet. Aug. 19: stultitiae atque ignorantiae crimine, Auct. B. G. 8 praef.: communi sensu, Hor. S. 1, 3, 66: morte, to be immortal, id. C. 2, 8, 12; Ov. M. 15, 158: suis figurā, id. ib. 14, 286; cf. of virtue, personified: culpāque omni carens praeter se ipsam nihil censet ad se pertinere, Cic. Tusc. 5, 1, 4.
      1. 2. To be without a thing from free-will, i.e. to deprive one’s self of a thing not to make use of it, to deny one’s self a thing, to abstain from (syn.: abstineo, absum; hence opp. utor; v. the foll.): temeto, Plaut. Truc. 4, 3, 59; Cic. Rep. Fragm. ap. Non. p. 5, 18; cf. vino, Plaut. As. 4, 1, 57: nec Veneris fructu, renounces not. Lucr. 4, 1073: lubidinibus, Sall. C. 13, 5: amicorum facultatibus, Nep. Epam. 3, 4: mulieribus facile, id. Phoc. 1, 3; cf. absol.: satiatis vero et expletis jucundius est carere quam frui, Cic. Sen. 14, 47.
        With acc.: Tandem non ego illam caream, ei sit opus, vel totum triduom? Ter. Eun. 2, 1, 18.
        Hence,
      2. 3. Of localities, to hold one’s self aloof from, not to go to; or merely, to be absent from (cf. abstineo, II.): foro, senatu, publico, Cic. Mil. 7, 18; cf.: provinciā domoque, id. Verr. 2, 4, 19, § 41: aspectu civium, id. Cat. 1, 7, 17: declamationibus nostris, id. Fam. 7, 33, 1: forensi luce, id. Brut. 8, 32: patria, Nep. Pelop. 1, 4; Tac. A. 4, 58: Roma, Cic. Att. 9, 19, 1.
    2. B. Of inanimate subjects: terra caret vero sensu, Lucr. 2, 652; cf. id. 2, 990, and 1, 573: haec duo tempora carent crimine, Cic. Lig. 2, 4: carere omni malo mortem, id. Tusc. 1, 12, 26: an ulla putatis Dona carere dolis Danaum? Verg. A. 2, 44: nec lacrimis caruere genae, id. ib. 5, 173: pars quae peste caret, id. ib. 9, 540: oratio, quae astu caret, Quint. 9, 1, 20: oeconomia nomine Latino caret, id. 3, 3, 9: quae caret ora cruore nostro? Hor. C. 2, 1, 36: caret Ripa ventis, id. ib. 3, 29, 23: aditu carentia saxa, Ov. M. 3, 226: nivibus caritura Rhodope, id. ib. 2, 222: naturae vero rerum vis atque vis atque majestas in omnibus momentis fide caret, Plin. 7, 1, 1, § 7.
  2. II. To be deprived of, to be without, to feel the want of, to want something that is desirable: voluptate virtus saepe caret, nunquam indiget, Sen. Vit. Beat. 7, 2: patriā, Ter. Heaut. 1, 1, 85: quam huic erat miserum carere consuetudine amicorum, societate victus, sermone omnino familiari! Cic. Tusc. 5, 22, 63: hac luce, id. ib. 1, 6, 12: voluptatibus, id. Sen. 3, 7: commodis omnibus, id. Rosc. Am. 15, 44: provinciis atque oris Italiae maritimis ac portibus nostris, id. Imp. Pomp. 18, 55: tali munere, Verg. A. 5, 651: citharā, Hor. C. 1, 31, 20: vate sacro, id. ib. 4, 9, 28: patrio sepulcro, id. S. 2, 3, 196: libertate, id. Ep. 1, 10, 40: honore, Ov. M. 15, 614: laude, Quint. 2, 20, 10 al.: caret omni Majorum censu, has lost, dissipated, Juv. 1, 59.
        1. b. With gen.: tui carendum quod erat, Ter. Heaut. 2, 4, 20; so Laev. ap. Gell. 19, 7, 7.
        2. c. With acc.: quia Id quod amo careo, Plaut. Curc. 1, 2, 49; cf. id. Poen. 4, 1, 4: eos parentes careo, Turp. ap. Non. p. 466, 8: DVLCEM. CARVI. LVCEM. CVM. TE. AMISI., Inscr. Grut. 572, 7; so ib. 770, 9; hence careri, pass., Marc. Emp. 36 med.; cf.: virque mihi dempto fine carendus abest, Ov. H. 1, 50.
    1. B. With the access. idea of the subjective state of mind or feeling, to feel the want of a thing, to miss: triste enim est nomen ipsum carendi, quia subicitur haec vis; habuit, non habet; desiderat, requirit, indiget, Cic. Tusc. 1, 36, 87; cf. the context: carere igitur hoc significat, egere eo quod habere velis, id. ib. § 88: non caret is qui non desiderat, id. Sen. 14, 47.

cărĕor, ēri, dep. collat. form of careo in old writers, acc. to Prisc. p. 797 P.

cărĕōta, v. caryota.

Cāres, um, v. Caria, I. B. 1.

căresco, ĕre, v. inch. n. [careo], to want, στέρομαι, Gloss. Philox.

cārĕum, i, n., = κάρον, cumin, caraway: Carum carvi, Linn.; Col. 12, 51, 2 Schneid. N. cr.; Plin. 19, 8, 49, § 164; Dig. 33, 9, 5 al.

cārex, ĭcis, f., reed-grass, rush, or sedge, Verg. G. 3, 231; Cat. 19, 2; Col. 11, 2, 62; Pall. 1, 22.

Cārĭa, ae, f., = Καρία.

  1. I. A province in Asia Minor, south of Lydia, now the provinces Aïdin and Mentesche in Ejalet Anadoli, Mel. 1, 2, 6; 1, 16, 1; 2, 7, 4; Plin. 5, 27, 29, § 103 sq.; Ter. Eun. 1, 2, 46; Cic. Fl. 27, 65; id. Or. 8, 24; 18, 57; id. Div. 1, 41, 91; Nep. Ages. 3, 1; Curt. 10, 10, 1 al.
    1. B. Hence,
      1. 1. Car, Cāris, a Carian, Cic. Fl. 27, 65; Nep. Dat. 1, 3.
        Orig., the supposed father of the Carian race, and inventor of augury by observing the fight of birds, Plin. 7, 56, 57, § 203.
        And in plur.: Cāres, um, m., the inhabitants of Caria, the Carians, Liv. 33, 18, 9.
        Acc. Gr. Cārăs, Plaut. Curc. 3, 73; Liv. 38, 13, 7; 44, 15, 1; Sen. Ben. 5, 6, 1; Verg. A. 8, 725; Ov. M. 4, 297; 9, 645; notorious for their treachery; hence the proverbial expression: quid? de totā Cariā nonne hoc vestrā voce vulgatum est, si quid cum periculo experiri velis, in Care id potissimum esse faciendum? Cic. l. l.
      2. 2. Cārĭcus, a, um, Carian: creta, Varr. R. R. 1, 57, 1; Plin. 18, 30, 73, § 305.
        Subst.: Cārĭca, ae (sc. ficus), a kind of dry fig, Pall. 1, 26, 2; 1, 30, 4; Cic. Div. 2, 40, 84; Stat. S. 4, 9, 26; also for dried figs, in gen., Ov. M. 8, 674; id. F. 1, 185; Plin. 13, 5, 10, § 51.
  2. II. A town in Caria, called also Hydrela, Liv. 37, 56, 3.
  3. III. A harbor in Thrace, Mel. 2, 2, 5.

1. cārus (not chārus; in Inscrr. often kārus, Inscr. Orell. 1175; 2417 al.), a, um, adj. [Sanscr. kan, to be beloved; kāru, agreeable],

  1. I. dear, precious, valued, esteemed (pass., freq. and class. in prose and poetry; syn.: dilectus, amatus, acceptus, gratus; opp. vilis, neglectus, contemptus; carum esse; syn. diligi); act., loving, affectionate, Verg. A. 1, 646: carum ipsum verbum est amoris, ex quo amicitiae nomen est ductum, Cic. N. D. 1, 44, 122; id. Off. 2, 8, 29; id. Fin. 3, 20, 66; 5, 10, 29: ego illum scio, quam carus sit cordi meo, Plaut. Men. 2, 1, 21; id. Ep. 1, 2, 30: neque meo cordi esse quemquam cariorem, Ter. Eun. 1, 2, 121: ut dis inmortalibus cari simus et ab iis diligamur, Cic. Fin. 3, 20, 66: dis carus ipsis, Hor. C. 1, 31, 13: laeta pax cariores Sabinas viris fecit, Liv. 1, 13, 6: populo carus atque jucundus, Cic. Cat. 4, 6, 11: patriae, Hor. Ep. 1, 3, 29; Lucr. 1, 730: parentes, id. 3, 85: cari sunt parentes, cari liberi, propinqui, familiares: sed omnes omnium caritates patria una complexa est, Cic. Off. 1, 17, 57: mater carissima, Asin. ap. Quint. 9, 2, 34.
    So pater, Verg. A. 2, 707; Ov. M. 2, 649: genitor, Verg. A. 10, 789; Ov. M. 1, 486: genitrix, Verg. A. 1, 689: nutrix, id. ib. 4, 634: conjux, Ov. M. 11, 727: Thisbe, id. ib. 4, 143: nata, id. ib. 4, 222: nepotes, Cat. 64, 381: pignora, nati, Ov. F. 3, 218; so also pignora, nepotes, id. M. 3, 134; cf.: caput nepotis, Cat. 68, 120: frater carissimus atque amantissimus, Cic. Cat. 4, 2, 3: homines mihi carissimi et amicissimi, id. de Or. 2, 4, 15: illa, quam Ego animo Egregie caram habuerim, Ter. And. 1, 5, 38; so, carum habere aliquem, Cic. Fam. 1, 7, 11 fin. (with amare); id. Balb. 26, 59 (with diligere): omnis suos caros habet, me quidem se ipso cariorem, id. Att. 10, 11, 1: parentes carissimos habere, id. Red. Sen. 1, 2; Nep. Att. 10, 5; Quint. 5, 10, 74: ex decessu carissimorum, Sen. Cons. ad Marc. 7, 1: omnium societatum nulla est carior, Cic. Off. 1, 17, 57: patria, Hor. S. 2, 2, 104: Athenae, Cat. 64, 81: carmina legenti, Prop. 3 (4), 2, 13: crines, id. 1, 17, 21: simulacra, Ov. M. 14, 112: amplexus, id. ib. 9, 750 et saep.
    Prov. uses: patria mihi vită meă multo est carior, Cic. Cat. 1, 11, 27; so id. Sest. 20, 45; cf. Cat. 68, 159: carius oculis, id. 82, 2; 104, 2; Ov. M. 7, 847 al.
    Subst.: cāri mei, my loved ones, Plaut. Men. 1, 1, 29 al.
    In a double sense with II., Plaut. Bacch. 2, 3, 76 sq.; id. Men. 1, 1, 29 sq.; cf.: hoc est gratum nobisque est carius auro, Cat. 107, 3.
  2. II. Prop. (opp. vilis), dear, costly, of a high price: venio ad macellum, rogito pisces: indicant Caros, agninam caram, caram bubulam, cara omnia, Plaut. Aul. 2, 8, 3 sq.: quod ei amorem Carissimumeum confeci sine sumptu, Ter. Eun. 5, 4, 5: quom cara annona sit, Plaut. Capt. 3, 1, 35: coquos carissimus, id. Ps. 3, 2, 59.
    So annona, Plaut. Stich. 1, 3, 25; Ter. And. 4, 4, 7; (comp.) Cic. Div. 2, 27, 59; (sup.) id. Dom. 6, 14 et saep.: aurum argentumque caelando carius fecimus (cf. just before: auximus pretia rerum), Plin. 33, praef. 2, § 4; cf.: cariora pretia facere, Just. 16, 4, 19.
    With abl. pretii: quod non opus est, asse carum est. Cato ap. Sen. Ep. 94, 28; so, trecentis, Plaut. Pers. 4, 4, 118.
    Adv. (rare).
    1. A. cārē.
      1. 1. Dearly, at a high price: vēnire, Varr. R. R. 3, 5, 2; comp., Cic. Dom. 44, 115; Suet. Calig. 27; sup., Sen. Ep. 42, 5.
      2. 2. Highly: carius aestimare, Plancus ap. Cic. Fam. 10, 4, 2.
    2. B. cārō (acc. to II.), dearly, at a high price, Dig. 19, 1, 13, § 3.