Lewis & Short

cărĭōsus, a, um, adj. [caries], decayed, rotten.

  1. I. Prop.: palmula, Varr. R. R. 1, 67: terra, too loose, porous, Cato, R. R. 5, 6; 34, 1; 37, 1. Cato’s expression, terra cariosa, is explained by Pliny as meaning: arida, fistulosa, scabra, canens. exesa, pumicosa, Plin. 17, 5, 3, § 34; but better by Col. 2, 4, 5, as = varia, i. e. wet on the surface and dry below:os, Cels. 8, 2: dentes, Phaedr. 5, 10, 5; Plin. 32, 7, 26, § 82: vina, flat, Mart. 13, 120: amphora Falerni, id. 11, 50.
  2. II. Trop. (cf. caries, II.), withered, dry by old age: nemo illā vivit carie cariosior, Afran. ap. Non. p. 21, 27: senectus, Ov. Am. 1, 12, 29: vetustas, Prud. Cath. 10, 149: dii, i. e. statuae deorum, id. ap. Symm. 1, 435: dotes perfidiā cariosi, Ambros. Ep. 10, 3.
    Sup. and adv. not found.