Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

caulae or caullae, ārum, f. [apparently contr. from cavile, Varr. L. L. 5, § 20, p. 8 Bip., from cavus; cf. Paul. ex Fest. p. 46].

  1. I. In gen., an opening, hole, passage (so most freq. in Lucr.), Lucr. 2, 951; 3, 707: per caulas corporis, id. 3, 255; 3, 702; 6, 839: per caulas palati, id. 4, 620; 4, 660: per caulas aetheris, id. 6, 492: intra caulas (aedis Saturni), Lex Corn. XX Quaest. 2, 41; cf.: caulae (Jani) pace clauduntur, Macr. S. 1, 9; v. Lucr. 2, p. 374 sq. Lachm.
    Hence,
  2. II. Esp.
    1. A. A sheepfold or cote, Verg. A. 9, 60 Serv.
    2. * B. An enclosure, Inscr. Murat. 191, 3.

Caulāres, is, m., a river of Pamphylia, Liv. 38, 15, 1.

căvillātor (caulāt-, Plaut. Truc. 3, 2, 13), ōris, m. [cavillor],

  1. I. a jester, jeerer, caviller: facetus, Plaut. Mil. 3, 1, 46: probus, id. Truc. 3, 2, 15; * Cic. Att. 1, 13, 2; Gell. 4, 20, 3.
  2. II. Meton., a sophist, Sen. Ep. 102, 20.