1. caelum (cēlum, Serv. ad Verg. A. 1, 640), i, n. [caedo], the chisel or burin of the sculptor or engraver, a graver: caelata vasa … a caelo vocata, quod est genus ferramenti, quem vulgo cilionem vocant, Isid. Orig. 20, 4, 7; Quint. 2, 21, 24; Varr. ap. Non. p. 99, 18; Stat. S. 4, 6, 26; Mart. 6, 13, 1.
Plur., Aus. Epigr. 57, 6.