Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

cessātĭo, ōnis, f. [cesso].

  1. I. A tarrying, delaying: non datur cessatio, Plaut. Poen. 4, 2, 103.
    Hence,
  2. II. Inactivity, idling, cessation, omission, idleness: furtum cessationis quaerere, Q. Cic. Fam. 16, 26, 2: cessatio libera atque otiosa, Cic. Leg. 1, 3, 10 Orell. N. cr.: pugnae, Gell. 1, 25, 8: Epicurus nihil cessatione melius existimatdeum sic feriatum volumus cessatione torpere, etc., Cic. N. D. 1, 36, 102; 1, 37, 102.
    So in jurid. lang., a punishable delay, Dig. 37, 2, 6.
    And of ground, a lying fallow, Col. 2, 1, 3.

cessātor, ōris, m. [cesso], a loiterer, an idler, a dilatory person: non quo cessator esse solerem, praesertim in litteris, Cic. Fam. 9, 17, 3: de libris, Tyrannio est cessator, id. ad Q. Fr. 3, 5 (6), 6: nequam et cessator Davus, * Hor. S. 2, 7, 100; * Col. 11, 1, 16.

cessātrix, īcis, f. [cessator], a (female) loiterer, idler, Tert. adv. Marc. 1, 24.