Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

circŭĭtĭo (circŭmĭtĭo, Cic. Div. 2, 17, 40; 2, 61, 127; Liv. 3, 6, 9; Front. de Or. 3; Amm. 24, 2, 2), ōnis, f. [circumeo].

  1. I. A going round; in milit. lang., the rounds: circuitio ac cura (vigiliarum) aedilium plebei erat. Liv. 3, 6, 9.
      1. 2. A circuit: muni mentum fluminis circumitione vallatum, Amm 24, 2, 2.
    1. B. Trop., a circuitous mode, a circumlocution. ita aperte ipsam rem modo locutus, nil circuitione usus es, Ter. And. 1, 2, 31: quid opus est circumitione et anfractu? Cic. Div. 2, 61, 127, cf. Auct. Her. 4, 32, 43: Epicurus circuitione quādam (in an indirect manner) deos tollens, Cic. Div. 2, 17, 40.
  2. II. Meton. (abstr. pro concr.), a place for going round something, a way, passage, corridor, Vitr. 4, 4; 6, 3; 10, 19.
    1. B. A circumference, compass, Vitr. 1, 5; 2, 10.

2. circŭĭtus (circŭmĭtus, Cic. N. D. 1, 12, 29; 2, 62, 155; 2, 19, 49; id. Rep. 1, 29, 45; Quint. 1, 10, 42 al.; cf. circumeo, and v. Neue, Formenl. 2, p. 737), ūs, m. [circumeo] (class. in prose and poetry).

  1. I. A going round, a circling, revolving, a revolution: solis, Cic. N. D. 2, 19, 49; cf. Plin. 2, 23, 21, § 86; Cic. Rep. 6, 12, 12: nox et dies unum circumitum orbis efflcit, id. Univ. 9 prope med.: Asiae Syriaeque circuitu Aegyptum petit, Suet. Aug. 17: mundi, Plin. 2, 5, 4, § 11.
    1. B. In medic. lang., the periodical return of a disease, Cels. 3, 5; Ser. Samm. 95.
      Far more freq.,
  2. II. Meton.
    1. A. (Abstr. pro concr.). A circuit, compass, a way around: plurimum refert, cujus sit formae ille circuitus, Quint. 1, 10, 40; cf. id. 1, 10, 42; 1, 5, 26; Augur. ap. Gell. 13, 14, 1: collis, quem propter magnitudinem circuitus opere circumplecti non poterant, Caes. B. G. 7, 83: illi operibus vincebant, quod interiore spatio minorem circuitum habebant, id. B. C. 3, 44: XV milia passuum circuitu amplexus, id. ib.; so id B G. 1, 41; Plin. 4, 12, 19, § 54: brevi per mon tes circuitu praemissis, qui munirent viam, Liv. 34, 28, 2; 4, 27, 8; Curt. 3, 11, 19: qualis esset natura montis et qualis in circuitu ascensus, Caes. B. G. 1, 21; 2, 29; 2, 30: longo circuitu petere regiones, id. ib. 7, 45; Verg. A. 11, 767: saevaque circuitu curvantem bracchia longo, Ov M. 2, 82: circumitus Siciliae quid tibi novi ostenderit, Sen. Ep. 79, 1.
    2. B. = ambitus, an open space left around a building, Varr. L. L. 5, § 22; cf. Paul. ex Fest. p 5, 4 Müll.; Inscr Marin. Fratr. Arval. p. 369.
  3. III. Trop
    1. A. In rhet., a period: in toto circuitu illo orationis, quem Graeci περιοδον, nos tum ambitum, tum circuitum, tum comprehensionem, aut continuationem aut circumscriptionem dicimus, Cic. Or. 61, 204; cf. Quint 9, 4, 124: modo ne circuitus ipse verborum sit aut brevior quam aures exspectent, aut longior, etc., Cic. de Or 3, 49, 191; 3, 51, 198; id. Or. 23, 78; Quint. 8, 6, 59; 11, 1, 6.
      In plur.: oratio longiores habet saepe circuitus, Quint. 9, 4, 60.
    2. B. In the postAug. per., a circumlocution, periphrasis, a roundabout way in speech or action; an indirect procedure.
      1. 1. Of speech, ea, quae proprie signari poterant, circuitu coeperint enuntiare, Quint. 12, 10, 16; 12, 10, 41; 5, 7, 16; 10, 1, 12: loqui per circuitus, Mart. 11, 15, 8.
      2. 2. Of action: cur circuitu petis gloriam, quae ad manum posita est? Curt. 9, 3, 14: negavi circuitu agendum, sed plane jure civili dimicandum, Petr 13 fin.

circum-ĭcĭo or circum-jĭcĭo (access. form circum-jăcĭo, Liv 33, 18, 17, where more recent editt. read circumagere), jēci, jectum, 3, v. a.

  1. I. To cast, throw, or place around (in good class. prose)’ amic tum, Varr. L. L. 5, § 132: vallum, Liv 35, 4, 6: fossam quoque et alia munimenta verticibus iiscircumjecere, id. 38, 19, 5: pars urbis, cui brevior orbis munitionis circumjectus erat, id. 36, 9, 12 miles moenibus Cremonensium castra sua, castris vallum circumjecerat, Tac H. 3, 26 vehicula, id. A. 14, 37’ multitudinem hominum totis moenibus, Caes. B. G. 2, 6 equites levisque armaturae quod erat cornibus circumjectum, Liv. 33, 18, 11 custodes, Tac. A. 6, 19 al.
    In pass. with acc. (depending on circum): quod anguis vectem circumjectus fuisset, had wound itself around, Cic. Div. 2, 28, 62.
    Hence, circumjec-tus, a, um, of localities, lying around, surrounding’ aedificia muris, Liv. 9, 28, 5: silvae itineri, id. 35, 30, 6: moenia regiae, Tac. H. 5, 11 fin.
    Absol.: lucus, Liv 31, 24, 17: silvae, Suet. Aug. 100: campi, Curt. 3, 1, 3: nemora, id. 3, 10, 2 oppida, Tac. A. 4, 27: nationes, id. ib. 6, 31; 12, 31: civitates, id. H. 3, 43 fin.. tecta, id A 15, 37.
    Subst.’ circumjecta, ōrum, n. (sc. loca), the neighborhood: vagi circumjecta populabantur, Tac. A. 1, 21.
    Trop., of discourse (cf. circumjaceo, II.): circumjectae orationis copia, standing by, * Quint. 4, 2, 117.
  2. II. Aliquid aliquā re, to encompass or environ, to surround: extremitatem caeli rotundo ambitu, Cic. Univ. 8, 23: planities saltibus circumjecta, surrounded, Tac. A. 2, 11.

* circŭm-īnĭcĭo, ĕre, v. a., to throw up all around, = circumicio: vallum, Liv. 25, 36, 5.

* circŭm-involvo, ĕre, v. a., to involve all around, to enclose, envelop: singula puncta, Vitr. 10, 11 (al. circumvolvo).

circŭmĭtĭo, v. circuitio.

circŭmĭtus, v. circuitus.

circum-jăcĕo, ĕre, v. n.,

  1. I. to lie round about, border upon (rare; not in Cic.).
          1. (α) Absol., * Cael. ap. Quint. 4, 2, 123: populi circumjacentes, surrounding, Tac. A. 2, 72.
          2. (β) With dat.: Lycaonia et Phrygia circumjacent Europae, Liv. 37, 54, 11: capiti et collo, App. de Deo Socr. p. 54, 33.
  2. * II. Trop., in rhet.: circumjăcentĭa, ĭum, n., the context, Qumt. 9, 4, 29.

circumjăcĭo, v circumicio init.

circumjectĭo, ōnis, f. [circumicio].

  1. I. A throwing around, casting about (postclass.) manuum, Cael. Aur Acut. 1, 2, 31.
  2. * II. A putting on clothing, dressing: corporis, Arn. 2, p 73

1. circumjectus, a, um, Part., from circumicio

2. circumjectus, ūs, m. [circumicio],

  1. I. a casting around, a surrounding, encompassing (rare but class.): (aether) qui terram tenero circumjectu amplectitur, with soft embrace, Cic. poet N. D. 2, 25, 65 (as transl. from Euripides Καὶ γῆν πέριξ ἔχονθ’ ὑγραῖς ἐν ἀγκάλαις)’ arduus, id. Rep. 2, 6, 11’ rudi parietum circumjectu vox devoratur, Plin 11, 51, 112, § 270.
  2. II. Meton (abstr pro concr), that which is thrown around one, as clothing, dress, Varr. L. L. 5, § 132 Müll., p 37 Bip., Tert. Pall. 5.