Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

clārĭcĭto, āre, v. clarigito.

clārĭco, āre, 1, v. n. [clarus], to glow, gleam: ignes pernicitate sui claricantes, App. de Mundo, 15, p. 63.

clārĭfĭcātĭo, ōnis, f. [clarifico], a glorification (eccl. Lat.): Domini, Aug. Qu. 83, 62; Cypr. Ep. 77, 2.

clārĭfĭco, āre, v. a. [clarus-facio], to make illustrious or famous (eccl. Lat.): nomen suum grandi aliquo facinore, Lact. 3, 18, p. 213 Bip.; so Sedul. 4, 173; 5, 8; Paul. Nol. Carm. 26, 304 al.

clārĭgātĭo, ōnis, f. [clarigo],

  1. I. a solemn demand for redress, a religious solemnity with which the Fetialis declared war upon an enemy, in case he should refuse to give satisfaction within 33 days for injuries sustained (cf. Serv. ad Verg. A. 9, 53; 10, 14; Dict. of Antiq.), Plin. 1, epit. libr. 22, 3, p. 69 Bip.; Quint. 7, 3, 13; cf. Liv. 1, 32, 5 sq.
  2. II. In gen., a fine or ransom for a transgression of limits, to be exacted of the offender by any person finding him: (Veliterni) jussi trans Tiberim habitare, ut ejus, qui cis Tiberim deprehensus esset, usque ad mille passuum clarigatio esset, Liv. 8, 14, 6.

* clārĭgĭto (in the MSS. clārĭcĭto), āre, v. freq. [clarigo], to recall, recollect; saecla ferarum, Lucr. 5, 947; v. Lachm. ad h. l.

clārĭgo, no perf., ātum, 1, v.n. [clarus]; t. t. of the Fetiales, to proclaim war against an enemy with certain religious ceremonies (cf. Liv. 1, 32, 5 sq.; Serv. ad Verg. A. 9, 53; 10, 14; Dict. of Antiq.); Plin. 22, 2, 3, § 5; cf. clarigatio, and Lachm. ad Lucr. 5, 947.

clārĭ-sŏnus, a, um, adj. [clarigo], clearsounding, loud, distinct (poet. and rare): vox, Cat. 64, 320; 64, 125: aurae Aquilonis, Cic. Arat. 280.

clārissĭmātus, ūs, m. [clarissimus; v. clarus, II. B.], the dignity of a Clarissimus (late Lat.), Cod. Th. 6, 24, 9; Amm. 21, 16, 2.

1. clārĭtas, ātis, f. [clarus], clearness, brightness, splendor (in good prose, most freq. in the post-Aug. per.).

  1. I. Prop.
    1. A. Of objects affecting the sight (so for the most part only in Pliny the elder): sidus Veneris claritatis tantae (est), ut, etc., Plin. 2, 8, 6, § 37; cf. id. 2, 8, 6, § 30; 23, 4, 41, § 84: matutina, id. 9, 35, 54, § 107: visus, id. 31, 10, 46, § 116; cf. oculorum, id. 18, 11, 29, § 114; 20, 10, 42, § 108: AD CLARITATEM (sc. oculorum), for clearness of sight (label of an ointment box), Inscr. Orell. 4234.
    2. B. Of objects affecting the hearing, distinctness, clearness: claritas in voce, Cic. Ac. 1, 5, 19: sonituum chordarum, Vitr. 5, 3, 8: vocis, Quint. 6, prooem. § 11: vocalium, id. 9, 4, 131; 11, 3, 41.
  2. II. Trop.
    1. A. Intellectually, clearness, distinctness, perspicuity (rare): pulchritudinem rerum claritas orationis illuminat, Quint. 2, 16, 10; so id. 8, 3, 70; Cod. Th. 1, 1, 6, § 1.
    2. B. Morally, celebrity, renown, reputation, splendor, high estimation (so most freq.; several times in Cicero, who never uses claritudo, while in Sallust only claritudo is found, q. v.; cf. also amplitudo, splendor, nobilitas, gloria): num te fortunae tuae, num amplitudinis, num claritatis, num gloriae poenitebat? Cic. Phil. 1, 13, 38, id. Div. 2, 31, 66: quae ex multis pro tuā claritate audiam, id. Fam. 13, 68, 1, cf. Quint. 3, 7, 11: viri claritate praestantes, Nep. Eum. 3, 3: nominis, Auct. B. Afr. 22: generis, Quint. 8, 6, 7; cf. id. 5, 11, 5; 3, 7, 11: natalium, Tac. H. 1, 49: personarum, Plin. Ep. 2, 14, 1: Herculis, Tac. G. 34 fin.: vino Maroneo antiquissima claritas, Plin. 14, 4, 6, § 53: litterarum, id. 14, 4, 5, § 44: herbarum (i.e. nobiliores herbae), id. 24, 19, 120, § 188.
      In plur.: claritates operum, Plin. 35, 8, 34, § 53: ingeniorum, id. 37, 13, 77, § 201.

2. Clārĭtas Jūlia, f., the name given to the town Attuli, in Hispania Baetica, Plin. 3, 1, 3, § 12.

clārĭtūdo, ĭnis, f. [clarus], clearness, brightness (access. form of claritas; in lit. signif. very rare; trop. in Sall. a few times, in Tac. very freq., but not in Cic., Cæs., Quint., or Suet.).

  1. I. Lit.
    1. A. Of objects affecting the sight: fulgor et claritudo deae (sc. lunae), Tac. A. 1, 28; cf. Lact. 2, 9, 12.
    2. * B. Of objects affecting the hearing: vocis, Gell. 6, 5, 1 Hertz.
  2. II. Trop. (cf. claritas, II. B.), renown, celebrity, splendor, fame, reputation: inclitissima, Cato ap. Gell. 3, 7, 19; Sisenn. ap. Non. p. 82, 7: artes animi, quibus summa claritudo paratur, Sall. J 2, 4: in tantam claritudinem pervenire, id. ib. 7, 4: eminere claritudine, Vell. 2, 130, 1: Caesarum, Tac. A. 12, 2: principis, id ib. 16, 24: materni generis, id. ib. 2, 43; cf. id. ib. 14, 47: familiae, id. ib. 15, 35: militiae, id. ib. 4, 6: studiorum, id. ib. 12, 8: virtutum, id. ib. 15, 65: nominis, id. ib. 15, 71 al.

clārĭtus, adv., = clare (a form like, antiquitus, divinitus, humanitus, etc.), acc. to Cels. ap. Charis. p. 190 P.

Clārĭus, a, um, v. Claros, II.

* clārĭvĭdus, a, um, adj. [clare-video], seeing clearly, clear-sighted: sensus, Marc. Emp. 18.

Clărŏs, i, f., = Κλάρος,

  1. I. a small town in Ionia, near Colophon, celebrated for a temple and an oracle of Apollo, now the village Zilleh, Ov M. 1, 516; cf. Tac. A. 2, 54.
    Hence,
  2. II. Clărĭus, a, um, adj., of or pertaining to Claros, Clarian.
    1. A. As an epithet of Apollo: Clarii Apollinis fanum, specus, oraculum, simulacrum, Mel. 1, 17, 2; Plin. 2, 103, 106, § 232; Tac. A. 2, 54; 12, 22: deus, Ov. A. A. 2, 80; id. M. 11, 413; id. F. 1, 20.
      Subst.: Clărĭus, ii, m., Apollo, Verg. A. 3, 360 Serv.; Stat. Th. 8, 199.
    2. B. As an epithet of the poet Antimachus. of Colophon (prob. since claros was near Colophon, and, as devoted to Apollo, it appeared a suitable appel. of a poet), Ov. Tr. 1, 6, 1 Jahn (but in Cic. Brut. 51, 191, the best read. is: Antimachum, clarum poëtam).