Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

cŏhortālīnus (cort-, Paul. Nol. Ep. 22, 2), a, um, adj. [cohortalis] (late Lat.), pertaining to an imperial body-guard: militia, Cod. Th. 16, 5, 48; cf. ib. 6, 35, 14.

cŏhortālis (cort-), e, adj. [cohors].

  1. I. Pertaining to a cattle or poultry-yard (freq. in Col.; elsewhere very rare): aves, Col. 1, prooem. § 27; 6, 27, 4; 8, 1, 3: gallina, id. 8, 2, 1: pullus, Cels. 2, 18: officina, Col. 8, 3, 8: ratio, id. 8, 2, 6.
  2. II. Pertaining to an imperial body-guard (late Lat.): officium, Cod. Th. 12, 58, 13: condicio, ib. 16, 62, 3 al.

cŏhortātĭo, ōnis, f. [cohortor], an exhorting, inciting; exhortation, encouragement (rare, but in good prose): militum, Nep. Hann. 11, 1: legionis, Caes. B. G. 2, 25: Caesaris, Auct. B. Alex. 22: ducis, Tac. A. 14, 30: judicum, Cic. Clu. 50, 138: incredibiliter me commovet tua cohortatio, id. Att. 16, 13, C, 2; so id. Fam. 1, 7, 9; id. de Or. 1, 47, 204: his cohortationibus, id. ib. 1, 61, 262.

* cŏhortātĭuncŭla, ae, f. dim. [cohortatio], a short exhortation, Ambros. Ep. 4, 33.

* cŏhortĭcŭla, ae, f. [cohors], a small cohort, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6, 4.

cŏhorto, āre, 1, v. a. (rare collat. form of cohortor), to exhort, encourage: et dicerent castra capta esse, atque hos cohortarent uti maturarent, Quadrig. ap. Non. p. 472, 19: exercitus pransus, paratus, cohortatus, Cat. ap. Gell. 15, 13, 5; v. cohortor.

cŏ-hortor, ātus, 1, v. dep., to animate or encourage by forcible language, to incite, exhort, admonish.

  1. I. Esp., of the general before a battle, or in other milit. proceedings: cohortatus suos proelium commisit, Caes. B. G. 1, 25: acies instruenda, milites cohortandi, signum dandum, id. ib. 2, 20: exercitum ad pugnam, id. B. C. 3, 90: militem ad proelium, Quint. 12, 1, 28.
          1. (β) With inf., Auct. B. Alex. 21; cf. Tac. A. 12, 49.
          2. (γ) With ut or ne: Scipionis milites cohortatur, ut, etc., Caes. B. C. 3, 82; Tac. Agr. 36: ipse adit reliquos, cohortatur, ne labori succumbant, Caes. B. G. 7, 86; cf. II.
  2. II. In gen., and without the sphere of military operations (in good prose).
      1. 1. Absol.: hac (eloquentiā) et cohortamur, hac persuademus, Cic. N. D. 2, 59, 148; Quint. 11, 3, 124: vereor ne majorem vim ad deterrendum habuerit quam ad cohortandum, Cic. de Or. 1, 61, 258.
      2. 2. Aliquem: Caesar Remos cohortatus liberaliterque oratione prosecutus, Caes. B. G. 2, 5 init.; cf.: non sibi cohortandum Sulpicium, sed magis conlaudandum videri, Cic. de Or. 1, 8, 20.
      3. 3. Aliquem ad aliquid: aliquem ad virtutem, Cic. de Or. 2, 9, 35: in hominibus ad virtutis studium cohortandis, id. Ac. 1, 4, 16: ad studium summae laudis, id. Fam. 2, 4, 2: ad pacem. id. Att. 15, 1, A, 3: ad concordiam, Suet. Claud. 46: ad libertatem recuperandam, Cic. Phil. 4, 5, 11.
      4. 4. With final clause; with ut: fratrem cohortatus, ut, etc., Suet. Oth. 10.
        With ne: cohortantibus invicem, ne, etc., Suet. Galb. 10.