Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

* cŏmĭtābĭlis, e, adj. [comitor], attending, accompanying, Paul. Nol. 10, 298.

cōmĭtas, ātis, f. [comis],

  1. I. courteousness, kindness, obligingness, friendliness, affability, gentleness (syn.: benignitas, facilitas, humanitas; opp. gravitas and severitas; in good prose; esp. freq. in Cic.): si illius (sc. Catonis) comitatem et facilitatem tuae gravitati severitatique asperseris, Cic. Mur. 31, 66; id. Or. 10, 34; id. Off. 2, 14, 48; id. de Or. 2, 43, 189: Crassus in summā comitate habebat etiam severitatis satis, Scaevolae multā in severitate non deerat tamen comitas, id. Brut. 40, 148; cf. id. Sen. 4, 10: in socios, mansuetudo in hostes, Tac. A. 2, 72; Suet. Aug. 53; 74; 98; Tac. Agr. 16; Plin. Ep. 8, 21, 1: comitas affabilitasque sermonis, Cic. Off. 2, 14, 48 al.
  2. II. Too great liberality, prodigality, Plaut. Trin. 2, 2, 52; 2, 2, 75; id. Rud. prol. 38; Suet. Oth. 3.

cŏmĭtātensis, e, adj. [comitatus], of or pertaining to the dignity or office of courtiers (v. comes, II. D. and E.; postclass.): munus, Cod. Th. 12, 1, 38: legio, ib. 12, 36, 14: fabrica, i. e. machinatio, a court intrigue, Amm. 18, 4, 2.

1. cŏmĭtātus, a, um, Part. and P. a., from comitor and comito; v. comitor.

2. cŏmĭtātus, ūs, m. [comes].

  1. I. An escort, an attending multitude, a train, retinue (in sing. and plur.).
    1. A. In gen. (class.): qui cum uxore veheretur in raedā muliebri et delicato ancillarum puerorumque comitatu, Cic. Mil. 10, 28: magno comitatu ingredi, id. Cat. 3, 2, 6: comitatum optimorum civium desero, id. Att. 8, 3, 2: praedonis improbissimi societas atque comitatus, id. Verr. 2, 5, 21, § 54; id. Fam. 6, 19, 1: Pompeius comitatu equitum triginta ad mare pervenit, Caes. B. C. 3, 96; Quint. 1, 2, 5; 7, 2, 45: iter modico comitatu ingressus est, Suet. Caes. 31; id. Aug. 98 et saep.; Verg. A. 12, 336.
      1. * 2. Transf., of animals: multo ceterarum volucrum comitatu, Tac. A. 6, 28.
      2. 3. Of abstr. objects: pruna hordearia appellata a comitatu frugis ejus, i. e. because they ripen at the same time, Plin. 15, 13, 12, § 41; so, virgultorum, id. 17, 23, 35, § 211: quid tanto virtutum comitatu (opus est) si? etc., Cic. Fin. 2, 34, 111; id. Par. 2, 1, 16: utriusque causae, Plin. 18, 29, 69, § 283: ferre impetum vitiorum, tam magno comitatu venientium, Sen. Ep. 7, 6.
    2. B. In partic., in the time of the empire, an imperial escort, retinue, court, suite, Tac. H. 2, 65; Plin. Pan. 20, 3; Dig. 49, 16, 13; Aus. Ep. 17; Symm. Ep. 8, 9; Aug. Ep. 129: Osthanes exornatus comitatu Alexandri, honored with the right of attendance upon Alexander, Plin. 30, 1, 2, § 8; cf.: deici congressu et comitatu, Tac. A. 13, 46.
  2. II. A company (without the accessory idea of attendance), a band, troop, crowd, swarm: litterae, quaecumque erant in eo comitatu, etc., Cic. Cat. 3, 3, 6; Caes. B. C. 1, 48; 1, 51; 1, 54; Sall. C. 45, 1; Liv. 28, 22, 4; Suet. Tib. 6 al.

cŏmĭto, āre, 1, v. a. (poet. collat. form of comitor), to accompany, attend, follow: quod si Romanae comitarent castra puellae, Prop. 2, 7, 15; Ov. P. 2, 3, 43; id. M. 14, 259; 13, 55; 8, 692: funera, id. P. 1, 9, 47 (Att. ap. Non. p. 85, 139, is, on account of the corruption of the text, dub.).

      1. b. Pass.: comitor, āri, Plin. 9, 35, 55, § 110; Just. 30, 2, 4; Ov. Tr. 3, 7, 47; Lucr. 1, 98.
        Esp. freq. in part. perf.: cŏmĭtātus, a, um, accompanied, attended: (mulier) alienis viris comitata, Cic. Cael. 14, 34; so with an abl. added, Ov. M. 2, 441; 2, 845; 3, 215; 9, 687; 10, 9; id. Am. 1, 6, 33; Tib. 3, 2, 13; Plin. 21, 11, 38, § 65; Tac. Agr. 40; id. A. 14, 8: trecentis feminarum comitata, Curt. 6, 5, 26; Sen. Hippol. 1; Stat. Achill. 2, 309.
        As adj.: quod ex urbe parum comitatus exierit, Cic. Cat. 2, 2, 4; so, bene, id. Phil. 12, 10, 25; Quint. 12, 8, 3; and hence, also, in comp.: puero ut uno esset comitatior, Cic. Tusc. 5, 39, 113; so Plin. 10, 37, 52, § 109; App. Mag. 1, p. 288, 29.