Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

commŏnĕ-făcĭo (conm-), fēci, factum (pass. -fio, -factus sum, -fieri), 3, v. a. [commoneo], to remind one forcibly (of something), to put in mind, to admonish, to impress upon (in good prose, most freq. in Cic.); constr. with acc. (personae or rei), a rel.clause, ut or acc. and inf.: te propter magnitudinem provinciae etiam atque etiam esse commonefaciendum, Cic. Fam. 13, 72, 1; cf. humorously: commonefacere aliquem monimentis bubulis, to give one a remembrance, Plaut. Stich. 1, 2, 6.
With aliquem alicujus rei: cum ipse te veteris amicitiae commonefaceret, Auct, Her. 4, 24, 35; so, quemque beneficii sui, Sall. J. 49, 4; and pass., Cic. Verr. 2, 5, 43, § 112.
With aliquem de aliquā re, Cod. Th. 1, 1, 3: simul commonefacit, quae ipso praesente in concilio Gallorum de Dumnorige sint dicta, * Caes. B. G. 1, 19 fin.; so with a rel.-clause, Metell. ap. Cic. Fam. 5, 3, 2: simul commonefecit, sanxisse Augustum, etc., * Tac. A. 6, 12: illi eum commonefaciunt, ut, etc., Cic. Verr. 2, 2, 17, § 41.
With acc. rei: istius turpem praeturam, Cic. Verr. 2, 4, 64, § 144: mores vetustatis, Vitr. 2, 1, 5.

com-mŏnĕo (conm-), ŭi, ĭtum, 2, v. a., to remind one forcibly of something, to put in mind, to impress upon, to bring to recollection (in good prose); constr. (cf. admoneo).

        1. (α) With aliquem: ut commoneri nos satis sit, nihil attineat doceri, Cic. Fin. 3, 1, 3: meretricem, Plaut. Mil. 3, 3, 8: me, Cic. Verr. 2, 4, 26, § 57; Quint. 11, 3, 130: commonito pro rostris populo, * Suet. Claud. 22; cf.: quarum (notarum) recordatio commoneat et quasi excitet memoriam, Quint. 11, 2, 28.
        2. (β) With aliquem alicujus rei: mearum me absens miseriarum conmones, Plaut. Rud. 3, 4, 38: grammaticos officii sui, Quint. 1, 5, 7: te ejus matrimonii, Auct. Her. 4, 33, 44; cf.: ut hic modo me commonuit anulus quod totum effluxerat, Cic. Verr. 2, 4, 26, § 57.
        3. (γ) With aliquem de aliquā re: de avaritiā tuā, Cic. Verr. 2, 1, 59, § 154: de periculo, id. Part. Or. 27, 96.
        4. (δ) With aliquem aliquid: officium vostrum ut vos malo cupiatis conmonerier, Plaut. Ps. 1, 2, 17.
          Simply with aliquid: cum amice aliquid commonemus, Quint. 6, 1, 50: quae commonet usus, Sil. 13, 111.
          (ε)With rel.-clause: quam hic mihi sit facile atque utile, Aliorum exempla commonent, Ter. And. 4, 5, 17; so, commonere aliquem cur, etc., Quint. 11, 2, 30; and pass.: hoc qui venerit mi in mentem, re conmonitus sum modo, Plaut. Trin. 4, 3, 47 Fleck. (Brix.: hoc qui in mentem venerit mi? Re ipsā conmonitus sum).
          (ζ) With ut or ne: ut neque me consuetudo, neque amor commoneat, ut servem fidem, Ter. And. 1, 5, 45: qui ut ordini rerum animum intendat, etiam commonendus est, Quint. 4, 1, 78: commoneo tamen, ne quis hoc cottidianum habeat, Cels. 1, 3.
          (η) With alicujus rei: horum tamen utcumque commonet locus, Quint. 11, 2, 24.