Lewis & Short

compĕtens, v. competo fin.

com-pĕto (conp-), īvi or ii, ītum, 3, v. a. and n. (first common since the Aug. per.; very rare before that time; not found in Cic., and perh. not in the poets).

  1. I. Act., to strive after something in company or together (post-class. and very rare): unum locum, Just. 13, 2, 1: unam speciosam (puellam), Aur. Vict. Vir. Ill. 59: bona, Cod. Th. 10, 10, 27, § 6.
  2. II. Neutr., to meet or come together.
    1. A. Lit. (very rare): ubi viae competunt, tum in compitis sacrificatur, Varr. L. L. 6, § 25 Müll.: ubi recti angulorum conpetant ictuus, Plin. 2, 18, 16, § 80: si cacumina harundinum in unum competunt, Col. 4, 17, 1; cf. id. 2, 2, 9.
    2. B. Trop.
      1. 1. Of time, to coincide, agree, meet, to happen, etc.; constr. with cum, the dat., in, or absol.: tempora reputantibus initium finemque miraculi cum Othonis exitu competisse, Tac. H. 2, 50 fin.: fasti adeo turbati, ut neque messium feriae aestati, neque vindemiarum auctumno competerent, Suet. Caes. 40: si competant coitus lunae in novissimum diem brumae, Plin. 16, 39, 74, § 191; 18, 26, 63, § 232; cf. impers.: si ita competit, ut idem ille, qui sanare potest, disserat, Sen. Ep. 75, 6.
      2. 2. Of other things, to agree or coincide with something, to answer to it: tanto Othonis animo nequaquam corpus aut habitus competiit, Suet. Oth. 12.
        Hence, absol., to be qualified, competent, appropriate, fit, suitable, to correspond: neque animo neque auribus aut linguā conpetere, Sall. H. 1, 88 Dietsch; Tac. A. 3, 46: dux velut captus animi non linguā, non auribus competere, id. H. 3, 73: aut assumere in causam naturas, quā competent, aut mitigare, quā repugnabunt, Quint. 4, 1, 17: ut vix ad arma capienda aptandaque pugnae competeret animus, Liv. 22, 5, 3: ei loci situs ita competit, Col. 8, 17, 3; cf. id. 9, 1, 1; 9, 5, 1: si cujusquam neptium suarum competeret aetas, Suet. Aug. 31; Col. 1, 6, 23; cf. id. 2, 8, 4; 2, 18, 2; 2, 20, 4; 4, 29 fin.
      3. 3. To belong, be due to: actionem competere in equitem Romanum, Quint. 3, 6, 11: mihi adversus te actio competit, Dig. 19, 1, 25: poena competit in aliquem, App. M. 10, p. 243, 40: hereditas competit, alicui, Eum. Pan. Const. 4: libertas servo competere potest, Just. Inst. 1, 5, 1.
        Hence,
      1. 1. com-pĕtens, entis, P. a.
        1. a. Corresponding to: personae rebus, App. Flor. 16: ratio etymologiae cum sententiā vocabuli, Gell. 19, 13, 3.
          Comp., Auct. Pan. Maxim. et Const. 7.
        2. b. Competent, legal: judex, Dig. 2, 1, 19: tribunal, ib. 3, 3, 35, § 2.
      2. 2. compĕten-ter, adv., suitably, properly, becomingly (post-class.): consulere alicui, Dig. 24, 3, 22: punire, ib. 22, 5, 16.
        * Comp.: disserere, Hier. adv. Helv. 2.
        * Sup.: uti Platone, App. Mag. p. 316, 22.