Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

concŭpĭo, ĕre, v. n., to be very desirous, to long much for; as verb finit. (late Lat.), Commod. 64, 4.
Hence, con-cŭpĭens. entis, P. a., very desirous, warmly desiring, coveting (only in the foll. exs.); with gen.: regni, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107.
With inf., Capitol. Max. 13, 3.

concŭpiscentĭa, ae, f. [concupisco], an eager desire, longing, concupiscence (late Lat.), Tert. Res Carn. 45, id. Anim. 16 al.; Hier. Ep. 63, 1; Paul. Nol. Ep. 30, 3.

concŭpiscentĭālis, e, adj. [concupiscentia], full of desire (late Lat.), Aug. Civ. Dei, 1, 25 fin.
Hence, adv.: concŭpi-scentĭālĭter, lustfully, Aug. Peccat. Mer. 2, 9; 2, 28.

* concŭpiscentīvus, a, um, adj. [concupisco], passionately desiring, transl. of ἐπιθυμητικός, Tert. Anim. 16.

concŭpiscĭbĭlis, e, adj., worthy to be longed for, very desirable (eccl. Lat.), Hier. Quaest. in Paral. 1, 1.

concŭpiscĭtīvus, a, um, adj., = concupiscentivus, passionately desiring, Hier. in Ezech. 1, 1, 7.

con-cŭpisco, cŭpīvi or cŭpii, ītum, 3,

  1. I. v. inch. a. [cupio], to long much for a thing, to be very desirous of, to covet, to aspire to, strive after (class. in prose and poetry).
          1. (α) With acc.: quid concupiscas tu videris: quod concupiveris certe habebis, Ant. ap. Cic. Phil. 5, 12, 33: credo enim vosnon pecuniamnon opes violentassed caritatem civium et gloriam concupivisse, Cic. Phil. 1, 12, 29: signa, tabulas, etc., id. Par. 6, 3, 49: domum aut villam, Sall. C. 51, 33: tribunos plebis, Liv. 3, 67, 7: eandem mortem gloriosam, Cic. Div. 1, 24, 51; Quint. 5, 13, 6: loquendi facundiam, id. 12, 10, 16: eloquentiam, Tac. Agr. 21: dominationem, Suet. Caes. 30: triumphum, id. Vesp. 12: majora, Nep. Paus. 1, 3: nihil desiderabile, Cic. Fin. 1, 16, 53: nihil mihi, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 9, 3: perniciosum quicquam, id. ib. 10, 8, 2; Cic. Quint. 21, 69; * Hor. Epod. 3, 19; Quint. 1, 2, 6; 12, 11, 23: cum est concupita pecunia, Cic. Tusc. 4, 11, 24; 4, 6, 12: concupiscendus honos, id. Fam. 15, 6, 2: aliquid alicui concupiscendum relinquere, Liv. 1, 56, 7; Curt. 7, 8, 13; Plin. 11, 6, 5, § 15: aliquid intemperanter, Nep. Att. 13, 4.
          2. (β) With inf.: quid erat, quod concupisceret deus mundum signis et luminibus tamquam aedilis ornare? Cic. N. D. 1, 9, 22: obmutescere, id. Fin. 4, 3, 7: ducere Sassiam in matrimonium, id. Clu. 9, 26; Nep. Lys. 2, 2; Petr. 111: Nero virtutem ipsam exscindere concupivit, Tac. A. 16, 21: esse similes, Quint. 2, 9, 2: videri Atticorum imitatores, id. 12, 10, 14: prodire in scaenam, Suet. Ner. 20; id. Claud. 34; id. Calig. 37.
          3. (γ) With acc. and inf.: discerpi senatorem, Suet. Calig. 28.
          4. (δ) Absol. (rare): fingebat et metum, quo magis concupisceret, Tac. H. 1, 21; 1, 52: abiit jam tempus, quo posses videri concupisse, id. ib. 2, 76: his domos villas patefecimus non concupiscentibus, id. G. 41: quamvis ista non adpetat, tam grate tamen excipit quam si concupiscat, Plin. Ep. 3, 2, 6.
  2. II. Transf., of things (very rare): (faba) aquas in flore maxime concupiscit; cum vero defloruit, exiguas desiderat, Plin. 18, 12, 30, § 120.

concŭpītor, ōris, m. [concupisco], one who longs eagerly for or covets something (late Lat.), Firm. Math. 8, 22 fin.

concŭpītus, a, um, Part., from concupisco.