Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

condĭcĭo (in many MSS. and edd. incorrectly condĭtĭo, and hence falsely derived from condo; cf. 2. conditio), ōnis, f. [condico], an agreement, stipulation, condition, compact, proposition, terms, demand.

  1. I. Prop.
          1. (α) Absol.: alicui condicionem ferre, to offer terms, Plaut. Rud. 5, 3, 51; cf. id. ib. 4, 3, 91 sq.; id. Mil. 4, 1, 6; id. Men. 4, 2, 24; Liv. 37, 45, 13 al.: cognitis suis postulatis atque aequitate condicionum perspectā, Caes. B. G. 1, 40; Cic. Caecin. 14, 40: non respuit condicionem, Caes. B. G. 1, 42; so Cic. Cael. 6, 14: ne si pax cum Romanis fieret, ipse per condiciones ad supplicium traderetur, Sall. J. 61 fin.: condiciones pacis, quas adfertis, si accepero, Curt. 4, 11, 19: posse condicionibus bellum poni, Sall. J. 112, 1: dum de condicionibus tractat, Nep. Eum. 5 fin.: his condicionibus conpositā pace, Liv. 2, 13, 4: aliquot populos aut vi subegit aut condicionibus in societatem accepit, id. 9, 15, 2: ex quā condicione, in consequence of, id. 23, 35, 9: sub condicionibus eis pacem agere, id. 21, 12, 4: accipe sub certā condicione preces, Ov. F. 4, 320: sub condicione, conditionally, Liv. 6, 40, 8 Weissenb. ad loc.; usu. without a prep.: enim condicione acceperas, Cic. Tusc. 1, 39, 93: eādem condicione, id. Div. 2, 44, 93; id. Or. 71, 235; id. Verr. 2, 3, 6, § 12; Sall. J. 79, 8: istā quidem condicione, id. de Or. 2, 7, 27: nullā condicione, id. Verr. 2, 1, 52, § 137: ullā condicione, id. Fl. 18, 43: his legibus, his condicionibus erit quisquam tam stultus, etc., id. Verr. 2, 3, 29, § 70.
          2. (β) With ut or ne: fert illam condicionem, ut ambo exercitus tradant, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 14, 2: accepisse condicione, ut, etc., Auct. Her. 4, 24, 34: hac condicione, ut, etc., Cic. Rosc. Com. 13, 38; Phaedr. 4, 5, 8; Suet. Galb. 15; id. Vit. 15: jubere ei praemium tribui sed condicione, ne quid postea scriberet, Cic. Arch. 10, 25 B. and K.: permisit solā condicione, ne, etc., Suet. Tib. 26: fecit pacem his condicionibus: ne qui, etc., Nep. Thras. 3, 1; so Liv. 23, 7, 1; Suet. Tib. 13 al.
          3. (γ) With si (rare; not in Cic.): librum tibi condicione daret, si reciperes te correcturum, Caecin. ap. Cic. Fam. 6, 7, 4; Suet. Caes. 68; id. Claud. 24; id. Vit. 6.
          4. (δ) With dum (rare): jam vero istā condicione, dum mihi liceat negare, etc., Cic. de Or. 1, 22, 101.
            Also transf. subject., free choice, option: quorum condicio erat, who had their choice, Plin. 36, 5, 4, § 20.
            From the conditions made in marriage,
    1. B. Esp., a marriage, match; sometimes, by meton., = the person married (freq. and class.).
      1. 1. In an honorable sense, in full: condicio uxoria, Cic. Lael. 10, 34; usu. alone: tu condicionem hanc accipe; ausculta mihi, Atque eam desponde mihi, Plaut. Aul. 2, 2, 60; so id. ib. 3, 5, 2; id. Stich. 1, 2, 61: ut eam in se dignam condicionem conlocem, id. Trin. 1, 2, 122: hanc condicionem si quoi tulero extrario, Ter. Phorm. 4, 1, 13: aliam quaerere, Cic. Phil. 2, 38, 99: condicionem filiae quaerendam esse, Liv. 3, 45, 11; Nep. Att. 12, 1: alicui deferre, Suet. Caes. 27; id. Aug. 63; Plin. Ep. 1, 10, 8; 1, 14, 9; Mart. 3, 33; 5, 17; Just. 11, 7, 8.
        Hence, in the jurists, the formula of separation: condicione tuā non utor, I will not have you, Dig. 24, 2, 2.
      2. 2. In a bad sense, an amour, the relation of lover or mistress: accepit condicionem, dein quaestum occipit, Ter. And. 1, 1, 52; cf.: quae tibi Condicio nova, luculenta, fertur per me, id. Mil. 4, 1, 5; and hence, meton., a lover, paramour: habeo hortoshinc licet condiciones cottidie legas, Cic. Cael. 15, 36; Suet. Aug. 69; Capitol. Anton. Phil. 19; Lampr. Elag. 5, 8.
  2. II. In gen., the external position, situation, condition, rank, place, circumstances (very freq. and class.).
    1. A. Of persons: est haec condicio liberorum populorum. etc., Cic. Planc. 4, 11: condicio infirma et fortuna servorum, id. Off. 1, 13, 41; cf.: tolerabilis servitutis, id. Cat. 4, 8, 16: condicione eo meliore est senex quam adulescens, id. Sen. 19, 68: humana, id. Tusc. 1, 8, 15: ista condicio est testium, ut quibus creditum non sit negantibus, eisdem credatur dicentibus, id. Rab. Post. 12, 35: alia oratoris, Quint. 10, 3, 8; 3, 8, 37: alicujus condicio vitaque, id. 3, 8, 50: abjectae extremaeque sortis. Suet. Calig. 35: fuit intactis quoque cura condicione super communi, solicitude concerning their common condition or circumstances, Hor. Ep. 2, 1, 152; Cic. Cat. 3, 1, 2; Sen. Ot. Sap. 31, 1; Quint. Decl. 308; Lact. 3, 28, 5.
    2. B. Of things, a situation, condition, nature, mode, manner: quae consuerint gigni gignentur eādem Condicione, Lucr. 2, 301: agri, Cic. Agr. 2, 21, 57: frumenti, Plin. 24, 17, 101, § 158: aliquam vitae sequi, mode or manner of living, Cic. Rab. Post. 7, 16: earum (frugum) cultus et condiciones tradere, id. Div. 1, 51, 116 B. and K.; cf.: haec vivendi, Hor. S. 2, 8, 65: diversa causarum inter ipsas, Quint. 10, 2, 23: duplex ejus disceptationis, id. 7, 5, 2: litium, id. 5, 1, 3; cf. id. 10, 1, 36: vel temporum vel locorum, id. 12, 10, 2 et saep.

* condĭcĭōnābĭlis, e, adj. [condicio], conditional: persecutio, Tert. adv. Gnost. 9.

condĭcĭōnālis (condit-), e, adj. [condicio], with a condition attached, conditional, with conditions (freq. in the jurists): datio, Dig. 34, 4, 9: creditores, ib. 50, 16, 54: servi, Cod. Just. 10, 1, 7 et saep.: criminatio, Tert. adv. Jud. 13 fin.condĭcĭōnālĭter, adv., conditionally (opp. pure, simpliciter): conceptā causā, Dig. 25, 1, 17; cf. ib. 46, 3, 98, § 5 al.

con-dīco, xi, ctum, 3, v. a.

  1. I. To talk a thing over together, to agree upon, to concert, to promise (most freq. as publicists’ t. t.): condixit pater patratus populi Romani Quiritium patri patrato priscorum Latinorum, etc., old form ap. Liv. 1, 32, 11: status condictusve dies cum hoste, Cincius ap. Gell. 16, 4, 4; Plaut. Curc. 1, 1, 5; cf.: quoniam pactum atque condictum cum rege populi Romani perfide ruperat, Gell. 20, 1, 54: sic constituunt, sic condicunt, Tac. G. 11: inducias, Just. 3, 7, 14: tempus et locum coëundi, id. 15, 2, 16: ruptā quiete condictā, the truce, Amm. 20, 1, 1: in diem tertium, Gell. 10, 24, 9: in vendendo fundo quaedam etiam si non condicantur praestanda sunt, Dig. 18, 1, 66.
      1. * 2. Trop.: cum hanc operam (scribendi) condicerem, obligated myself to it, i. e. undertook it, Plin. praef. § 6 Jan.
        Hence,
    1. B. Esp.
      1. 1. To proclaim, announce, publish: condicere est dicendo denuntiare, Paul. ex Fest. p. 64, 16 Müll.; cf.: sacerdotes populi Romani cum condicunt in diem tertium, diem perendini dicunt, Gell. 10, 24, 9.
      2. 2. Condicere alicui ad cenam or cenam, to engage one’s self as guest at an entertainment: ad cenam aliquo condicam foras, Plaut. Men. 1, 2, 16; id. Stich. 3, 1, 38: seni cenam lege condixit, Suet. Tib. 42; cf.: velut ad subitam condictamque cenulam invitare, i. e. without previous preparation, id. Claud. 21.
        Absol.: nam cum mihi condixisset, cenavit apud me in mei generi hortis, Cic. Fam. 1, 9, 20: ad balneas, Tert. adv. Uxor. 2, 4.
      3. 3. In the jurists: condicere aliquid alicui, lit., to give notice that something should be returned; hence, to demand back, make a formal claim of restitution (from any one): rem, Dig. 39, 6, 13: pecuniam alicui, ib. 12, 1, 11; or for satisfaction: quia extinctae res, licet vindicari non possunt, condici tamen furibus et quibusdam aliis possessoribus possunt, Gai Inst. 2, 79; cf. id. 4, 5, and v. condictio and condicticius.
  2. II. In late Lat., to assent or agree unanimously, = consentire, Tert. Anim. 8; id. adv. Marc. 2, 2; id. Coron. 11.

condictīcĭus- or tĭus, a, um, adj. [condictio], of or pertaining to a demand of restitution: actio, Dig. 12, 1, 24; 12, 2, 13, § 2 al.

condictĭo, ōnis, f. [condico].

  1. I. In the lang. of religion, the proclamation of a festival, acc. to Serv. ad Verg. A. 3, 117 (without voucher); cf.: condictio, in diem certum ejus rei quae agitur denuntiatio, Paul. ex Fest. p. 66 Müll.
  2. II. In jurid. Lat., a formal claim of restitution, Gai Inst. 4, 18 sq.; Dig. 12, 6, 30 al.