No entries found. Showing closest matches:
condĭcĭo (in many MSS. and edd. incorrectly condĭtĭo, and hence falsely derived from condo; cf. 2. conditio), ōnis, f. [condico], an agreement, stipulation, condition, compact, proposition, terms, demand.
- I. Prop.
- (α) Absol.: alicui condicionem ferre, to offer terms, Plaut. Rud. 5, 3, 51; cf. id. ib. 4, 3, 91 sq.; id. Mil. 4, 1, 6; id. Men. 4, 2, 24; Liv. 37, 45, 13 al.: cognitis suis postulatis atque aequitate condicionum perspectā, Caes. B. G. 1, 40; Cic. Caecin. 14, 40: non respuit condicionem, Caes. B. G. 1, 42; so Cic. Cael. 6, 14: ne si pax cum Romanis fieret, ipse per condiciones ad supplicium traderetur, Sall. J. 61 fin.: condiciones pacis, quas adfertis, si accepero, Curt. 4, 11, 19: posse condicionibus bellum poni, Sall. J. 112, 1: dum de condicionibus tractat, Nep. Eum. 5 fin.: his condicionibus conpositā pace, Liv. 2, 13, 4: aliquot populos aut vi subegit aut condicionibus in societatem accepit, id. 9, 15, 2: ex quā condicione, in consequence of, id. 23, 35, 9: sub condicionibus eis pacem agere, id. 21, 12, 4: accipe sub certā condicione preces, Ov. F. 4, 320: sub condicione, conditionally, Liv. 6, 40, 8 Weissenb. ad loc.; usu. without a prep.: eā enim condicione acceperas, Cic. Tusc. 1, 39, 93: eādem condicione, id. Div. 2, 44, 93; id. Or. 71, 235; id. Verr. 2, 3, 6, § 12; Sall. J. 79, 8: istā quidem condicione, id. de Or. 2, 7, 27: nullā condicione, id. Verr. 2, 1, 52, § 137: ullā condicione, id. Fl. 18, 43: his legibus, his condicionibus erit quisquam tam stultus, etc., id. Verr. 2, 3, 29, § 70.
- (β) With ut or ne: fert illam condicionem, ut ambo exercitus tradant, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 14, 2: eā accepisse condicione, ut, etc., Auct. Her. 4, 24, 34: hac condicione, ut, etc., Cic. Rosc. Com. 13, 38; Phaedr. 4, 5, 8; Suet. Galb. 15; id. Vit. 15: jubere ei praemium tribui sed eā condicione, ne quid postea scriberet, Cic. Arch. 10, 25 B. and K.: permisit eā solā condicione, ne, etc., Suet. Tib. 26: fecit pacem his condicionibus: ne qui, etc., Nep. Thras. 3, 1; so Liv. 23, 7, 1; Suet. Tib. 13 al.
- (γ) With si (rare; not in Cic.): librum tibi eā condicione daret, si reciperes te correcturum, Caecin. ap. Cic. Fam. 6, 7, 4; Suet. Caes. 68; id. Claud. 24; id. Vit. 6.
- (δ) With dum (rare): jam vero istā condicione, dum mihi liceat negare, etc., Cic. de Or. 1, 22, 101.
Also transf. subject., free choice, option: quorum condicio erat, who had their choice, Plin. 36, 5, 4, § 20.
From the conditions made in marriage,
- B. Esp., a marriage, match; sometimes, by meton., = the person married (freq. and class.).
- 1. In an honorable sense, in full: condicio uxoria, Cic. Lael. 10, 34; usu. alone: tu condicionem hanc accipe; ausculta mihi, Atque eam desponde mihi, Plaut. Aul. 2, 2, 60; so id. ib. 3, 5, 2; id. Stich. 1, 2, 61: ut eam in se dignam condicionem conlocem, id. Trin. 1, 2, 122: hanc condicionem si quoi tulero extrario, Ter. Phorm. 4, 1, 13: aliam quaerere, Cic. Phil. 2, 38, 99: condicionem filiae quaerendam esse, Liv. 3, 45, 11; Nep. Att. 12, 1: alicui deferre, Suet. Caes. 27; id. Aug. 63; Plin. Ep. 1, 10, 8; 1, 14, 9; Mart. 3, 33; 5, 17; Just. 11, 7, 8.
Hence, in the jurists, the formula of separation: condicione tuā non utor, I will not have you, Dig. 24, 2, 2.
- 2. In a bad sense, an amour, the relation of lover or mistress: accepit condicionem, dein quaestum occipit, Ter. And. 1, 1, 52; cf.: quae tibi Condicio nova, luculenta, fertur per me, id. Mil. 4, 1, 5; and hence, meton., a lover, paramour: habeo hortos … hinc licet condiciones cottidie legas, Cic. Cael. 15, 36; Suet. Aug. 69; Capitol. Anton. Phil. 19; Lampr. Elag. 5, 8.
- II. In gen., the external position, situation, condition, rank, place, circumstances (very freq. and class.).
- A. Of persons: est haec condicio liberorum populorum. etc., Cic. Planc. 4, 11: condicio infirma et fortuna servorum, id. Off. 1, 13, 41; cf.: tolerabilis servitutis, id. Cat. 4, 8, 16: condicione eo meliore est senex quam adulescens, id. Sen. 19, 68: humana, id. Tusc. 1, 8, 15: ista condicio est testium, ut quibus creditum non sit negantibus, eisdem credatur dicentibus, id. Rab. Post. 12, 35: alia oratoris, Quint. 10, 3, 8; 3, 8, 37: alicujus condicio vitaque, id. 3, 8, 50: abjectae extremaeque sortis. Suet. Calig. 35: fuit intactis quoque cura condicione super communi, solicitude concerning their common condition or circumstances, Hor. Ep. 2, 1, 152; Cic. Cat. 3, 1, 2; Sen. Ot. Sap. 31, 1; Quint. Decl. 308; Lact. 3, 28, 5.
- B. Of things, a situation, condition, nature, mode, manner: quae consuerint gigni gignentur eādem Condicione, Lucr. 2, 301: agri, Cic. Agr. 2, 21, 57: frumenti, Plin. 24, 17, 101, § 158: aliquam vitae sequi, mode or manner of living, Cic. Rab. Post. 7, 16: earum (frugum) cultus et condiciones tradere, id. Div. 1, 51, 116 B. and K.; cf.: haec vivendi, Hor. S. 2, 8, 65: diversa causarum inter ipsas, Quint. 10, 2, 23: duplex ejus disceptationis, id. 7, 5, 2: litium, id. 5, 1, 3; cf. id. 10, 1, 36: vel temporum vel locorum, id. 12, 10, 2 et saep.
* condĭcĭōnābĭlis, e, adj. [condicio], conditional: persecutio, Tert. adv. Gnost. 9.
condĭcĭōnālis (condit-), e, adj. [condicio], with a condition attached, conditional, with conditions (freq. in the jurists): datio, Dig. 34, 4, 9: creditores, ib. 50, 16, 54: servi, Cod. Just. 10, 1, 7 et saep.: criminatio, Tert. adv. Jud. 13 fin.—condĭcĭōnālĭter, adv., conditionally (opp. pure, simpliciter): conceptā causā, Dig. 25, 1, 17; cf. ib. 46, 3, 98, § 5 al.
con-dīco, xi, ctum, 3, v. a.
- I. To talk a thing over together, to agree upon, to concert, to promise (most freq. as publicists’ t. t.): condixit pater patratus populi Romani Quiritium patri patrato priscorum Latinorum, etc., old form ap. Liv. 1, 32, 11: status condictusve dies cum hoste, Cincius ap. Gell. 16, 4, 4; Plaut. Curc. 1, 1, 5; cf.: quoniam pactum atque condictum cum rege populi Romani perfide ruperat, Gell. 20, 1, 54: sic constituunt, sic condicunt, Tac. G. 11: inducias, Just. 3, 7, 14: tempus et locum coëundi, id. 15, 2, 16: ruptā quiete condictā, the truce, Amm. 20, 1, 1: in diem tertium, Gell. 10, 24, 9: in vendendo fundo quaedam etiam si non condicantur praestanda sunt, Dig. 18, 1, 66.
- * 2. Trop.: cum hanc operam (scribendi) condicerem, obligated myself to it, i. e. undertook it, Plin. praef. § 6 Jan.
Hence,
- B. Esp.
- 1. To proclaim, announce, publish: condicere est dicendo denuntiare, Paul. ex Fest. p. 64, 16 Müll.; cf.: sacerdotes populi Romani cum condicunt in diem tertium, diem perendini dicunt, Gell. 10, 24, 9.
- 2. Condicere alicui ad cenam or cenam, to engage one’s self as guest at an entertainment: ad cenam aliquo condicam foras, Plaut. Men. 1, 2, 16; id. Stich. 3, 1, 38: seni cenam eā lege condixit, Suet. Tib. 42; cf.: velut ad subitam condictamque cenulam invitare, i. e. without previous preparation, id. Claud. 21.
Absol.: nam cum mihi condixisset, cenavit apud me in mei generi hortis, Cic. Fam. 1, 9, 20: ad balneas, Tert. adv. Uxor. 2, 4.
- 3. In the jurists: condicere aliquid alicui, lit., to give notice that something should be returned; hence, to demand back, make a formal claim of restitution (from any one): rem, Dig. 39, 6, 13: pecuniam alicui, ib. 12, 1, 11; or for satisfaction: quia extinctae res, licet vindicari non possunt, condici tamen furibus et quibusdam aliis possessoribus possunt, Gai Inst. 2, 79; cf. id. 4, 5, and v. condictio and condicticius.
- II. In late Lat., to assent or agree unanimously, = consentire, Tert. Anim. 8; id. adv. Marc. 2, 2; id. Coron. 11.
condictīcĭus- or tĭus, a, um, adj. [condictio], of or pertaining to a demand of restitution: actio, Dig. 12, 1, 24; 12, 2, 13, § 2 al.
condictĭo, ōnis, f. [condico].
- I. In the lang. of religion, the proclamation of a festival, acc. to Serv. ad Verg. A. 3, 117 (without voucher); cf.: condictio, in diem certum ejus rei quae agitur denuntiatio, Paul. ex Fest. p. 66 Müll.
- II. In jurid. Lat., a formal claim of restitution, Gai Inst. 4, 18 sq.; Dig. 12, 6, 30 al.