Lewis & Short

conductor, ōris, m. [conduco], one who hires a thing, a lessee, farmer, tenant, a contractor (rare, and mostly absol.): (histrionum), Plaut. As. prol. 3: (pecoris), Cato, R. R. 150, 2: (agri), Caes. B. C. 3, 21; Col. 3, 13, 12; cf. Plin. Ep. 7, 30, 3: (aedificii), Cato, R. R. 14, 3: operis, Cic. Q. Fr. 3, 1, 2, § 5: sacrae arae, Val. Max. 8, 12, ext. 1: Dig. 40, 7, 40, § 5; Inscr. Orell. 46; 4324; cf. Gai. Inst. 3, 145.