Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

confīnālis, e, adj. [confinis], pertaining to boundaries, boundary-: lineae, Auct. Limit. p. 310 Goes.: populi, bordering, Cassiod. Var. 7, 4.

* con-findo, ĕre, v. a., to cleave asunder, divide: tellurem ferro, Tib. 4, 1, 173.

con-fingo, finxi, fictum, 3, v. a., to form, fashion, fabricate (class., esp. in a trop. signif.).

  1. I. Prop.: nidos, Plin. 10, 32, 47, § 91: favos et ceras, id. 11, 5, 4, § 11: verbum, Varr. L. L. 5, § 7 Müll.; cf. Plin. 37, 12, 74, § 195.
  2. II. Trop., to invent, devise, feign, pretend: dolum inter sese, Plaut. Capt. prol. 35; cf. id. ib. 47: lacrimas dolis, Ter. And. 3, 3, 26: omnia haec, id. Phorm. 1, 2, 81: falsas causas ad discordiam, id. Hec. 4, 4, 71: aliquid criminis, Cic. Verr. 2, 2, 37, § 90; cf. crimen, Liv. 40, 8, 7; 40, 42, 4; Suet. Claud. 15: aliquam probabilem causam, Liv. 34, 21, 3: rationes, Col. 1, 8, 4: fronte confictā, * Quint. 12, 3, 12: homicidium in se, to declare one’s self guilty of, Dig. 48, 18, 1.
    With acc. and inf.: id cogitatum esse, Cic. Deiot. 6, 16.
    Absol.: confingere et comminisci, Auct. Her. 2, 8, 12.

con-fīnis (access. form confīnĭus, a, um, Auct. Her. 4, 11, 16 B. and K.; Schol. Juv. 14, 151; Front. Pol. p. 144 Goes.), e, adj., bordering one upon another, bordering on, adjoining, contiguous (class. in prose and poetry, but not in Cic.).

  1. I. Prop.
          1. (α) Absol.: fundi, Varr. R. R. 1, 16, 1; Dig. 10, 1, 4, § 8: in confinem agrum, Liv. 4, 49, 4: templa, Ov. A. A. 1, 87.
          2. (β) With dat.: confines erant hi Senonibus, * Caes. B. G. 6, 3: regio confinis Illyrico, Liv. 45, 29, 9: uti quisque potentiori confinis erat, Sall. J. 41, 8: gens confinis Cappadociae, Nep. Dat. 4, 1; Curt. 6, 5, 11: Mauri Atlanti, Plin. 13, 15, 29, § 91: caput collo, Ov. M. 1, 718: litora prato, id. ib. 13, 924: fons fundo, Dig. 8, 3, 20, § 2.
    1. B. Subst.
      1. 1. confīnis, is, m., a neighbor, Dig. 18, 1, 35, § 8; Mart. 2, 32; Lact. 5, 2, 3.
      2. 2. confīne, is, n., that which borders upon, a boundary, border, confine, neighborhood: mundi labentis, Luc. 6, 649: papillae, Val. Fl. 6, 374.
  2. II. Trop., nearly related, nearly like, similar (mostly postAug.; esp. freq. in Quint.): pervenire ad confinium genus ejus generis (orationis), Auct. Her. 4, 11, 16 B. and K. (al. confine).
    With dat.: confinia carmina studio vestro, Ov. P. 2, 5, 71: vitia virtutibus, Sen. Ep. 120, 8: confinia sunt his celebrata apud Graecos schemata, Quint. 9, 2, 92; so id. 5, 11, 21; 6, 3, 88 al.; Symm. Ep. 10, 1.

confīnĭum, ii, n. [confinis], a confine, common boundary, limit, border (of lands; on the contr., vicinitas, of houses, Dig. 10, 1, 4; class. in prose and poetry; most freq. after the Aug. per.; in Cic. perh. only once; not in Quint.).

  1. I. Prop.
          1. (α) Sing.: in confinio consitus ager, Varr. R. R. 1, 16, 6; id. L. L. 5, § 74 Müll.; Caes. B. G. 5, 24; Liv. 33, 3, 8; 37, 23, 1; Tac. H. 4, 72; id. G. 3 al.: ad confinium, Plin. 6, 9, 10, § 27: per confinium, id. 6, 9, 10, § 28: ex confinis, id. 12, 20, 44, § 98: ad usque confinium cervicis, App. M. 4, p. 149, 11.
          2. (β) Plur.: vicinitatibus et confiniis, Cic. Off. 2, 18, 64.
            More freq. in nom. and acc. confinia, Ov. M. 12, 40; 14, 7 al.; Luc. 3, 275 et saep.
  2. II. Trop., neighborhood, nearness, close connection.
          1. (α) Sing.: in quam arto salutis exitiique fuerimus confinio, Vell. 2, 124, 2; so, boni malique, Col. 3, 5, 2: breve artis et falsi, Tac. A. 4, 58: nullum vitiorum (et virtutum), Plin. Pan. 4, 5.
          2. (β) Plur., confines, boundaries: confinia lucis, noctis, Ov. M. 7, 706; 4, 401; 13, 592; id. F. 5, 187; Tib. 4, 1, 70: virtutum, Gell. 1, 2, 4.

confīnĭus, a, um, adj., v. confinis init.