Lewis & Short

con-flīgo, xi, ctum, 3, v. a. and n.

  1. I. Act. (rare), to strike one thing against or on another, to strike, bring, or join together, to unite.
    1. A. Prop.: semina, Lucr. 4, 1216 (but in id. 2, 98, the read. is confulta; v. confultus).
    2. B. Trop., to oppose in comparison, to contrast: factum adversarii cum scripto, Cic. Inv. 2, 43, 126.
  2. II. Neutr., to be in conflict, to contend, fight, combat.
    1. A. Prop. (freq. and class. in prose and poetry); constr. with cum, contra, adversus, inter se, or absol.
          1. (α) With cum: manu cum hoste confligere, Cic. Off. 1, 23, 81; id. Imp. Pomp. 10, 28; id. Tusc. 4, 22, 50; id. Dom. 25, 66; Sall. C. 57 fin.; Liv. 4, 17, 8: cum Hannibale acie, id. 30, 19, 11; Suet. Vesp. 4.
          2. (β) Contra: contra sceleratissimam conspirationem hostium, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, a, 5.
          3. (γ) Adversus: adversus Rhodiorum classem, Nep. Hann. 8 fin.
          4. (δ) Absol.: ad confligendum venientibus undique Poenis, Lucr. 3, 833: armis, Cic. Pis. 9, 20; id. Caecin. 16, 46: angusto mari, Nep. Them. 4, 5: duas aquilas in conspectu omnium conflixisse, Suet. Vesp. 5.
      1. 2. Transf., of inanim. subjects: confligunt hiemes aestatibus, Lucr. 6, 373: adversi venti Confligunt, Verg. A. 2, 417.
    2. B. Trop.: causae, quae inter se confligunt, Cic. Cat. 2, 11, 25: illae (naves) adeo graviter inter se incitatae conflixerunt, ut vehementissime utraque ex concursu laboraret, Caes. B. C. 2, 6; cf. Quint. 3, 6, 12; 7, 7, 4.
      Of a contest in words: leviore actione confligere, Cic. Caecin. 3, 8; so impers., Quint. 5, 7, 3; Cic. Fin. 4, 2, 3.