Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

cŏ-inquĭno (or contr. cōnquĭno, cf. Lachm. ad Lucr. 2, p. 135), āvi, ātum, 1, v. a., to defile all over, to pollute wholly, to contaminate.

  1. I. Prop. (rare; not in Cic.): stercore conquinatae, Col. 8, 5, 19; 8, 7, 2.
  2. II. Trop.
    1. * A. Of infectious disease, to infect, taint: totam progeniem, Col. 7, 5, 6.
      More freq.,
    2. B. Of vices: matres coinquinari regias, Att. ap. Cic. N. D. 3, 27, 68: se crimine stupri, Val. Max. 6, 1, 6: se maximo scelere, id. 9, 7: cor vitiis, Prud. Cath. 6, 53: famam alicujus, Arn. 4, 151.
      Hence, cŏinquĭnātus, a, um, P. a., polluted, contaminated: quid esse his potest coinquinatius? Arn. 7, p. 222.

con-quĭesco, quĭēvi, quĭētum, 3 (perf. sync. conquiesti, Cic. Fam. 1, 1, 1: conquierit, Cels. 6, 6, n. 34; 7, 19 fin.; inf. conquiesse, Liv. 30, 13, 12), v. n., to be wholly at rest, to rest, take rest, to repose (in good prose; most freq. in Cic., esp. in the transf. and trop. signif.).

  1. I. Lit., to rest, be at rest, to cease from exertion, to be idle or inactive, to be in repose, etc.
    1. A. In gen.
          1. (α) Absol.: videmus igitur, ut conquiescere ne infantes quidem possint, Cic. Fin. 5, 20, 55; id. Fam. 1, 1, 1; id. Rosc. Am. 26, 72: (in Tusculano) ex omnibus molestiis et laboribus, id. Att. 1, 5, 7: ante iter confectum, to take rest, to halt, Caes. B. C. 3, 75; Varr. R. R. 3, 9, 8: juvenem instigat, nec conquiescere ipsa potest, Liv. 1, 47, 6; 21, 10, 3; 30, 13, 12: qui non concoxit, ex toto conquiescere (debet), ac neque labori se, neque exercitationi, neque negotiis credere, Cels. 1, 2 init.
          2. (β) With ab or ex and abl.: ex omnibus molestiis et laboribus uno illo in loco conquiescimus, Cic. Att. 1, 5, 7: a continuis bellis, id. Balb. 1, 3.
    2. B. In partic., of sleep, to take repose, take a nap: meridie, Caes. B. G. 7, 46: paulisper post cibum meridianum, * Suet. Aug. 78.
      Hence, prov.: de istac re in oculum utrumvis conquiescito, i. e. you may be entirely easy, unconcerned, Plaut. Ps. 1, 1, 121 (cf. auris, I. A.).
      1. 2. To give the voice rest, pause (in speaking): no tatur enim maxime similitudo in conquiescendo, Cic. de Or. 3, 49, 191.
      2. 3. In gen., to pause, stop: illam furiam pestemquenec conquiesse, donec ipsa manibus suis nefaria sibi arma adversus hospitem indueret, Liv. 30, 13, 12; cf.: quia tu nisi perfectā re de me non conquiesti, Cic. Fam. 1, 1, 1: profecto numquam conquiescam neque defatigabor ante, quam illorum vias percepero, etc., id. de Or. 3, 36, 145.
  2. II. Trop.
    1. A. Of inanimate and abstract things as subjects, to stop, pause, rest, be quiet, to be at rest, be in repose, etc.: quando illius postea sica conquievit? Cic. Mil. 14, 37: navigatio mercatorum, is stopped, closed, id. Imp. Pomp. 6, 15: vectigal, id. Agr. 1, 7, 21: litterae, nisi quid novi exstiterit, id. Att. 12, 39 fin.: non manes, non stirps (ejus viri), Liv. 21, 10, 3: imbre conquiescente, id. 24, 47, 1: omnia bella jure gentium conquiescant, Cic. Rab. Post. 15, 42: si Italia a delectu, urbs ab armis sine Milonis clade numquam esset conquietura, id. Mil. 25, 68: manes a posterorum execrationibus, Plin. Pan. 53 fin.
      In medic. lang.: febris, Cels. 2, 8: inflammatio, id. 7, 19 fin.: sanguis, id. 5, 26, 21 al.
    2. B. (Cf. acquiesco, II.) To enjoy entire repose, to find rest, recreation, pleasure in something.
          1. (α) Absol.: habebam, quo confugerem, ubi conquiescerem, Cic. Fam. 4, 6, 2: nec nocte nec interdiu virum conquiescere pati, Liv. 1, 47, 1: nec conquiescere socios vestros posse, quoad regia Pergami sit, be at peace, id. 42, 42, 6: ubi aures convicio defessae conquiescant, Cic. Arch. 6, 12: ambitio non patitur quemquam in eādem mensurā honorum conquiescere, quā, etc., Sen. Ben. 2, 27, 3.
          2. (β) With in and abl.: in nostris studiis libentissime conquiescimus, Cic. Fam. 9, 6, 5; so, in amore atque in adulescentiā tuā, id. ib. 2, 1 fin.: in amici mutuā benevolentiā, id. Lael. 6, 22.

con-quĭnisco, quexi, 3, v. n. [quino, kindr. with κινέω], to cower down, squat, stoop down: inclinari, Non. p. 84, 15: caput inclinare, Prisc. p. 885 P. (only ante-class. in the foll. exs.); Plaut. Cist. 4, 1, 5; id. Ps. 3, 2, 75: ad eum conquexi, Pompon. ap. Prisc. 1. 1. (Com. Rel. v. 171 Rib.).

conquīro (-quaero), quīsīvi (arch. form CONQVAESEIVEI in inscrr.: conquisierit, Cic. Verr. 2, 4, 1, § 1; id. Rab. Perd. 5, 15), quīsītum, 3, v. a. [quaero], to seelc or search for, to procure, bring together, collect (class.; esp. freq. in the histt.).

  1. I. In gen.
    1. A. Lit.: naves toto flumine Ibero, Caes. B. C. 1, 61: Lisso Parthinisque et omnibus castellis quod esset frumenti conquiri jussit, id. ib. 3, 42: haec (cornua) studiose conquisita, id. B. G. 6, 28: quam plurimum domiti pecoris ex agris, Sall. J. 75, 4: ea (sc. obsides, arma, servos), Caes. B. G. 1, 27 and 28: socios ad eum interficiendum, Nep. Dion, 8, 3: pecuniam, Liv. 29, 18, 6; cf.: dona ac pecunias acerbe per municipia, Tac. H. 3, 76 fin.: conquirere et comburere vaticinos libros, Liv. 39, 16, 8: desertores de exercitu volonum, id. 25, 22, 3: sacra, id. 25, 7, 5 Duker: virgines sibi undique, Suet. Aug. 71; 83: vulgo amantes, Prop. 1, 2, 23: duces, Curt. 9, 9, 1: fabros undique, Dig. 45, 1, 137, § 3.
    2. B. Trop., to seek after, search for, go in quest of, to make search for (esp. freq. in Cic. and Tac.): conquisita diu dulcique reperta labore carmina, Lucr. 3, 419: suavitates undique, Cic. Off. 3, 33, 117: voluptates, Caes. B. C. 3, 96; cf.: conquirere et comparare voluptatem, Cic. Fin. 1, 13, 42; id. Ac. 2, 27, 87: vetera exempla, id. de Or. 3, 8, 29: piacula irae deum, Liv. 40, 37, 2: impedimenta, Tac. A. 1, 47: solacia, id. ib. 12, 68: argumenta, id. ib. 14, 44: causas, id. Or. 15: naturae primas causas, Cic. Univ. 14 med.: omnes artes ad opprimendum eum, Tac. A. 15, 56.
  2. II. Esp. (con intens.), to seek for with earnestness, to search out eagerly or carefully (rare but class.).
    1. A. Lit.: Diodorum tota provincia, Cic. Verr. 2, 4, 19, § 39: (Liberam) investigare et conquirere, id. ib. 2, 4, 48, § 106: terrā marique conquiri, Vatin. ap. Cic. Fam. 5, 9, 2: conquirere consulem et sepelire, Liv. 22, 52, 6: eum ad necem, Vell. 2, 41, 2; Nep. Timol. 3, 1; Suet. Vit. 10.
    2. B. Trop.: aliquid sceleris et flagitii, to seek to commit, Cic. Agr. 2, 35, 96.
      Hence, conquīsītus, a, um, P. a. (acc. to II.), sought out, chosen, costly: conquisiti atque electi coloni, Cic. Agr. 2, 35, 96: peregrina et conquisita medicamenta, Cels. 5, 26, 23: figurae (opp. obviae dicenti), * Quint. 9, 3, 5.
      Sup.: mensae conquisitissimis epulis exstruebantur, Cic. Tusc. 5, 21, 62.
      Comp. prob. not in use.
      Adv.: conquīsītē, carefully, with much pains (ante- and post-class., and only in posit.): conquisite commercata edulia, Afran. ap. Non. p. 28, 30: conquisite admodum scripsit Varro, Gell. 3, 10, 16; cf.: conquisite conscripsimus (corresp. with diligenter), Auct. Her. 2, 31, 50.

conquīsītē, adv., v. conquiro, P. a. fin.

conquīsītĭo, ōnis, f. [conquiro], a seeking or search for, a bringing together, procuring, collecting (rare, but in good prose).

  1. I. In gen.: pecuniarum, Tac. H. 2, 84: (sacrorum), id. Agr. 6 fin.: difficillimum est in omni conquisitione rationis exordium, Cic. Univ. 2 fin.: piaculorum, Liv. 7, 3, 3.
  2. II. Milit. t. t., a levying, levy, Cic. Prov. Cons. 2, 5; Liv. 23, 32, 19; 25, 5, 9: intentissima, id. 29, 35, 10 al.

conquīsītor (access. form in Plaut. conquistor; or, acc. to Lachm., con-quaestor), ōris, m. [conquiro].

  1. I. Milit. t. t., a recruiting officer, Cic. Mil. 25, 67; id. Att. 7, 21, 1; Liv. 21, 11, 13; 30, 7, 10; Plaut. Merc. 3, 4, 80.
  2. II. In a theatre, a claqueur, Plaut. Am. prol. 65 and 82.

conquīsītus, a, um, v. conquiro, P. a.

conquistor, v. conquisitor.