No entries found. Showing closest matches:
cŏ-inquĭno (or contr. cōnquĭno, cf. Lachm. ad Lucr. 2, p. 135), āvi, ātum, 1, v. a., to defile all over, to pollute wholly, to contaminate.
- I. Prop. (rare; not in Cic.): stercore conquinatae, Col. 8, 5, 19; 8, 7, 2.
- II. Trop.
- * A. Of infectious disease, to infect, taint: totam progeniem, Col. 7, 5, 6.
More freq.,
- B. Of vices: matres coinquinari regias, Att. ap. Cic. N. D. 3, 27, 68: se crimine stupri, Val. Max. 6, 1, 6: se maximo scelere, id. 9, 7: cor vitiis, Prud. Cath. 6, 53: famam alicujus, Arn. 4, 151.
Hence, cŏinquĭnātus, a, um, P. a., polluted, contaminated: quid esse his potest coinquinatius? Arn. 7, p. 222.
con-quĭesco, quĭēvi, quĭētum, 3 (perf. sync. conquiesti, Cic. Fam. 1, 1, 1: conquierit, Cels. 6, 6, n. 34; 7, 19 fin.; inf. conquiesse, Liv. 30, 13, 12), v. n., to be wholly at rest, to rest, take rest, to repose (in good prose; most freq. in Cic., esp. in the transf. and trop. signif.).
- I. Lit., to rest, be at rest, to cease from exertion, to be idle or inactive, to be in repose, etc.
- A. In gen.
- (α) Absol.: videmus igitur, ut conquiescere ne infantes quidem possint, Cic. Fin. 5, 20, 55; id. Fam. 1, 1, 1; id. Rosc. Am. 26, 72: (in Tusculano) ex omnibus molestiis et laboribus, id. Att. 1, 5, 7: ante iter confectum, to take rest, to halt, Caes. B. C. 3, 75; Varr. R. R. 3, 9, 8: juvenem instigat, nec conquiescere ipsa potest, Liv. 1, 47, 6; 21, 10, 3; 30, 13, 12: qui non concoxit, ex toto conquiescere (debet), ac neque labori se, neque exercitationi, neque negotiis credere, Cels. 1, 2 init.
- (β) With ab or ex and abl.: ex omnibus molestiis et laboribus uno illo in loco conquiescimus, Cic. Att. 1, 5, 7: a continuis bellis, id. Balb. 1, 3.
- B. In partic., of sleep, to take repose, take a nap: meridie, Caes. B. G. 7, 46: paulisper post cibum meridianum, * Suet. Aug. 78.
Hence, prov.: de istac re in oculum utrumvis conquiescito, i. e. you may be entirely easy, unconcerned, Plaut. Ps. 1, 1, 121 (cf. auris, I. A.).
- 2. To give the voice rest, pause (in speaking): no tatur enim maxime similitudo in conquiescendo, Cic. de Or. 3, 49, 191.
- 3. In gen., to pause, stop: illam furiam pestemque … nec conquiesse, donec ipsa manibus suis nefaria sibi arma adversus hospitem indueret, Liv. 30, 13, 12; cf.: quia tu nisi perfectā re de me non conquiesti, Cic. Fam. 1, 1, 1: profecto numquam conquiescam neque defatigabor ante, quam illorum vias percepero, etc., id. de Or. 3, 36, 145.
- II. Trop.
- A. Of inanimate and abstract things as subjects, to stop, pause, rest, be quiet, to be at rest, be in repose, etc.: quando illius postea sica conquievit? Cic. Mil. 14, 37: navigatio mercatorum, is stopped, closed, id. Imp. Pomp. 6, 15: vectigal, id. Agr. 1, 7, 21: litterae, nisi quid novi exstiterit, id. Att. 12, 39 fin.: non manes, non stirps (ejus viri), Liv. 21, 10, 3: imbre conquiescente, id. 24, 47, 1: omnia bella jure gentium conquiescant, Cic. Rab. Post. 15, 42: si Italia a delectu, urbs ab armis sine Milonis clade numquam esset conquietura, id. Mil. 25, 68: manes a posterorum execrationibus, Plin. Pan. 53 fin.
In medic. lang.: febris, Cels. 2, 8: inflammatio, id. 7, 19 fin.: sanguis, id. 5, 26, 21 al.
- B. (Cf. acquiesco, II.) To enjoy entire repose, to find rest, recreation, pleasure in something.
- (α) Absol.: habebam, quo confugerem, ubi conquiescerem, Cic. Fam. 4, 6, 2: nec nocte nec interdiu virum conquiescere pati, Liv. 1, 47, 1: nec conquiescere socios vestros posse, quoad regia Pergami sit, be at peace, id. 42, 42, 6: ubi aures convicio defessae conquiescant, Cic. Arch. 6, 12: ambitio non patitur quemquam in eādem mensurā honorum conquiescere, quā, etc., Sen. Ben. 2, 27, 3.
- (β) With in and abl.: in nostris studiis libentissime conquiescimus, Cic. Fam. 9, 6, 5; so, in amore atque in adulescentiā tuā, id. ib. 2, 1 fin.: in amici mutuā benevolentiā, id. Lael. 6, 22.
con-quĭnisco, quexi, 3, v. n. [quino, kindr. with κινέω], to cower down, squat, stoop down: inclinari, Non. p. 84, 15: caput inclinare, Prisc. p. 885 P. (only ante-class. in the foll. exs.); Plaut. Cist. 4, 1, 5; id. Ps. 3, 2, 75: ad eum conquexi, Pompon. ap. Prisc. 1. 1. (Com. Rel. v. 171 Rib.).
conquīro (-quaero), quīsīvi (arch. form CONQVAESEIVEI in inscrr.: conquisierit, Cic. Verr. 2, 4, 1, § 1; id. Rab. Perd. 5, 15), quīsītum, 3, v. a. [quaero], to seelc or search for, to procure, bring together, collect (class.; esp. freq. in the histt.).
- I. In gen.
- A. Lit.: naves toto flumine Ibero, Caes. B. C. 1, 61: Lisso Parthinisque et omnibus castellis quod esset frumenti conquiri jussit, id. ib. 3, 42: haec (cornua) studiose conquisita, id. B. G. 6, 28: quam plurimum domiti pecoris ex agris, Sall. J. 75, 4: ea (sc. obsides, arma, servos), Caes. B. G. 1, 27 and 28: socios ad eum interficiendum, Nep. Dion, 8, 3: pecuniam, Liv. 29, 18, 6; cf.: dona ac pecunias acerbe per municipia, Tac. H. 3, 76 fin.: conquirere et comburere vaticinos libros, Liv. 39, 16, 8: desertores de exercitu volonum, id. 25, 22, 3: sacra, id. 25, 7, 5 Duker: virgines sibi undique, Suet. Aug. 71; 83: vulgo amantes, Prop. 1, 2, 23: duces, Curt. 9, 9, 1: fabros undique, Dig. 45, 1, 137, § 3.
- B. Trop., to seek after, search for, go in quest of, to make search for (esp. freq. in Cic. and Tac.): conquisita diu dulcique reperta labore carmina, Lucr. 3, 419: suavitates undique, Cic. Off. 3, 33, 117: voluptates, Caes. B. C. 3, 96; cf.: conquirere et comparare voluptatem, Cic. Fin. 1, 13, 42; id. Ac. 2, 27, 87: vetera exempla, id. de Or. 3, 8, 29: piacula irae deum, Liv. 40, 37, 2: impedimenta, Tac. A. 1, 47: solacia, id. ib. 12, 68: argumenta, id. ib. 14, 44: causas, id. Or. 15: naturae primas causas, Cic. Univ. 14 med.: omnes artes ad opprimendum eum, Tac. A. 15, 56.
- II. Esp. (con intens.), to seek for with earnestness, to search out eagerly or carefully (rare but class.).
- A. Lit.: Diodorum tota provincia, Cic. Verr. 2, 4, 19, § 39: (Liberam) investigare et conquirere, id. ib. 2, 4, 48, § 106: terrā marique conquiri, Vatin. ap. Cic. Fam. 5, 9, 2: conquirere consulem et sepelire, Liv. 22, 52, 6: eum ad necem, Vell. 2, 41, 2; Nep. Timol. 3, 1; Suet. Vit. 10.
- B. Trop.: aliquid sceleris et flagitii, to seek to commit, Cic. Agr. 2, 35, 96.
Hence, conquīsītus, a, um, P. a. (acc. to II.), sought out, chosen, costly: conquisiti atque electi coloni, Cic. Agr. 2, 35, 96: peregrina et conquisita medicamenta, Cels. 5, 26, 23: figurae (opp. obviae dicenti), * Quint. 9, 3, 5.
Sup.: mensae conquisitissimis epulis exstruebantur, Cic. Tusc. 5, 21, 62.
Comp. prob. not in use.
Adv.: conquīsītē, carefully, with much pains (ante- and post-class., and only in posit.): conquisite commercata edulia, Afran. ap. Non. p. 28, 30: conquisite admodum scripsit Varro, Gell. 3, 10, 16; cf.: conquisite conscripsimus (corresp. with diligenter), Auct. Her. 2, 31, 50.
conquīsītē, adv., v. conquiro, P. a. fin.
conquīsītĭo, ōnis, f. [conquiro], a seeking or search for, a bringing together, procuring, collecting (rare, but in good prose).
- I. In gen.: pecuniarum, Tac. H. 2, 84: (sacrorum), id. Agr. 6 fin.: difficillimum est in omni conquisitione rationis exordium, Cic. Univ. 2 fin.: piaculorum, Liv. 7, 3, 3.
- II. Milit. t. t., a levying, levy, Cic. Prov. Cons. 2, 5; Liv. 23, 32, 19; 25, 5, 9: intentissima, id. 29, 35, 10 al.
conquīsītor (access. form in Plaut. conquistor; or, acc. to Lachm., con-quaestor), ōris, m. [conquiro].
- I. Milit. t. t., a recruiting officer, Cic. Mil. 25, 67; id. Att. 7, 21, 1; Liv. 21, 11, 13; 30, 7, 10; Plaut. Merc. 3, 4, 80.
- II. In a theatre, a claqueur, Plaut. Am. prol. 65 and 82.
conquīsītus, a, um, v. conquiro, P. a.
conquistor, v. conquisitor.