Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

* consŏcĭābĭlis, e, adj. [consocio], compatible, suitable, fit, Ambros. Ep. 1.

* consŏcĭātim, adv. [consocio], together, unitedly, Amm. 15, 11, 3.

consŏcĭātĭo, ōnis, f. [consocio], a union, association (several times in Cic.; elsewhere rare): consociatio hominum atque communitas, Cic. Off. 1, 44, 157; cf. id. ib. 1, 28, 100; 1, 41, 149: gentis, Liv. 40, 5, 10: sinistra siderum, Firm. 6, 12 fin.

consŏcĭātus, a, um, Part. and P. a., from consocio.

con-sŏcĭo, āvi, ātum, 1, v. a., to make common, to share with one, to associate, join, unite, connect (class.; most freq. in Cic., Livy, and Tac.; not in Quint. or Suet.); constr. with cum, with inter se, or with acc. only.

        1. (α) With cum: nec vero rectum est, cum amicis consociare aut conjungere injuriam, Cic. Fin. 3, 21, 71; Phaedr. 4, 11, 21: consilia cum aliquo, Cic. Red. in Sen. 7, 16; Liv. 28, 27, 13; cf.: cum Themisto res consociata, agreed upon, id. 24, 24, 2: furorem suum cum cive, id. 28, 25, 12: omnia cum iis, id. 23, 44, 2; cf. id. 25, 18, 10; Tac. A. 15, 67: numquam major vester consensus in ullā causā fuit, numquam tam vehementer cum senatu consociati fuistis, Cic. Phil. 4, 5, 12: ubi sese sudor cum unguentis consociavit, Plaut. Most. 1, 3, 121: consociare mihi tecum licet, to enter into partnership with, id. Rud. 2, 6, 67.
        2. (β) With inter se: centum Patres rem inter se consociant, Liv. 1, 17, 5; Cic. Fin. 3, 20, 66.
        3. (γ) With dat. (very rare): consociare se pelago, of a river, Mel. 2, 7, 16.
        4. (δ) With acc. only (so most freq.): motus, Lucr. 2, 111: regnum, Liv. 1, 13, 4: imperium, id. 8, 4, 6: formam reipublicae, Tac. A. 4, 33: audaces, id. ib. 14, 58: vocem, id. ib. 13, 23: seria, id. ib. 14, 4: animos eorum, Liv. 2, 1, 5: pinus et populus Umbram consociare amant, * Hor. C. 2, 3, 10: accusatorum atque indicum consociati greges, Cic. Par. 6, 2, 46: (sidera) tria consociata, Ov. F. 2, 246: Ariarathes in omnia belli pacisque se consociaverat consilia, Liv. 42, 29, 4.
          Hence, consŏcĭātus, a, um, P. a., united, agreeing, harmonious (very rare): dii, Liv. 1, 45, 2.
          * Sup.: consociatissima voluntas, Cic. Fam. 3, 3, 1.
          Comp. and adv. not in use.

con-sŏcĭus, a, um,

  1. I. adj., united, connected (late Lat.): elementa sibi valde, Fulg. Myth. 1, 2.
  2. II. Subst.
    1. A. consŏ-cĭus, ii, m., a partaker, aid, companion (with consortes), Cod. Just. 10, 2, 3; Firm. Math. 3, 13, 1.
    2. B. consŏcĭa, ae, f., a female companion, consort: consors totius vitae et consocia, Ambros. Ep. 9, 70.