Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

1. constantĭa, ae, f. [1. constans].

  1. I. A firm standing, steadiness, firmness, immutability, unchangeableness, constancy, perseverance (in good prose; esp. freq. in Cic.): (stellarum) perennes cursus atque perpetui cum admirabili incredibilique constantiā, Cic. N. D. 2, 21, 55; cf. id. ib. § 56, and 3, 9, 23: dictorum conventorumque, id. Off. 1, 7, 23; cf. promissi, id. Att. 4, 19 (17), 1: tantā constantiā vocis atque voltūs, Nep. Att. 22, 1: perseverantia constantiaque oppugnandi, Auct. B. Alex. 26.
  2. II. Trop., agreement, harmony, symmetry, consistency: testimoniorum, Auct. Her. 2, 6, 9: ordo et constantia et moderatio dictorum omnium atque factorum, Cic. Off. 1, 28, 98: non ex singulis vocibus philosophi spectandi sunt, sed ex perpetuitate atque constantiā, id. Tusc. 5, 10, 31: in quibus (orationibus) forsitan magis requiratur constantia, id. Clu. 51, 141; cf.: constantiae causā, for consistency’s sake, id. ib. 2, 2, 5: quae autem est inter augures conveniens et conjuncta constantia? id. Div. 2, 39, 82: officii, id. Sull. 1, 2.
      1. 2. Firmness of character, steadfastness, immovability, constancy, self-possession: is, qui moderatione et constantiā quietus animo est sibi ipse placatus, ut nec tabescat molestiis, etc., Cic. Tusc. 4, 17, 37; cf. id. ib. 4, 17, 38: Catoni cum incredibilem tribuisset natura gravitatem, eamque ipse perpetuā constantiā roborasset semperque in proposito susceptoque consilio permansisset, etc., id. Off. 1, 31, 112: si soceri Scauri constantiam (ceperis), id. Verr. 1, 17, 52: benevolentiam, nonardore quodam amoris, sed stabilitate potius et constantiā judicemus, id. Off. 1, 15, 47: firmamentum constantiae est fides, id. Lael. 18, 65: hinc constantia, illinc furor, id. Cat. 2, 11, 25; id. Sest. 41, 88; id. Phil. 7, 4, 14; id. Off. 1, 28, 98; Nep. Thras. 1, 1; Hor. Epod. 15, 15; Liv. 42, 62, 11: de eorum fide constantiāque dubitatis? Caes. B. G. 7, 77; Brut. ap. Cic. Ep. ad Brut. 1, 16, 10: animi, Ov. M. 11, 293: morum, Tac. H. 3, 86; id. A. 13, 30 fin.; Sen. Const. Sap. 1, 1 sqq.: sunt et alia ingenita quaedam adjumenta vox, latus, patiens laboris valetudo, constantia, decor, i. e. natural firmness, intrepidity, Quint. prooem. § 27 Meyer.; cf. id. 6, prooem. § 11; 12, 5, 2.
        Acc. to the notions of the Stoics, = εὐπάθεια; in plur.: sic quattuor perturbationes sunt, tres constantiae ( = εὐπαθείας τρεῖς, Diog. L. 7, 115), Cic. Tusc. 4, 6, 14; cf. Aug. Civ. Dei, 14, 8.

2. Constantia, ae, f., a Roman proper name, Lact. Mort. Pers. 15, 1, 6; Amm. 21, 15, 6.

Constantĭăcus, Constantĭānus, Constantĭensis, v. Constantius.

Constantīna, ae, f.

  1. I. A daughter of Constantine the Great, Amm. 14, 7, 4.
  2. II. The name of several cities, esp.,
    1. A. A town of Mesopotamia, Amm. 18, 7, 9.
    2. B. A later name of Cirta in Numidia, now Constantine, Aur. Vict. Caes. 40, 28.
      Hence, Constantīnĭensis, e, adj., of or belonging to Constantine in Numidia: civitas, Cod. Just. 1, 17, 2, § 1: pugna, Sext. Ruf. Brev. 27 init.

Constantīnŏpŏlis, is, f., = Κωνσταντίνου πολις, the city Constantinople, previously called Byzantium; Turkish Stamboul, Amm. 22, 8, 8; 31, 16, 4; Eutr. 6, 6; Aur. Vict. Epit. 35; Aus. Urb. 2; id. Parent. 3, 11 al.
Hence, Constantīnŏpŏlītā-nus, a, um, adj., of Constantinople: urbs, i. e. Constantinople, Cod. Just. 1, 2, 6: cives, Cod. Th. 11, 16, 6.

Constantīnus, i, m., C. Flavius Vaferius Claudius Constantinus, Constantine, a well-known Roman emperor, born A. D. 274, died A. D. 323, Eutr. 10, 2 sqq.; Lact. Mort. Pers. 18 sqq.; Amm. 21, 10, 8.
Hence, Constantīnĭānus, a, um, adj., of or pertaining to Constantine: genus, Amm. 27, 5, 1: lavacrum, id. 27, 3, 8.

Constantĭus, ii, m., the name of a Roman emperor who reigned from 292 A. D. to 306 A. D., Eutr. 10, 6 sqq.; Lact. Mort. Pers. 15, 6; Aur. Vict. Caes. 40.
Hence, the adjj.: Constantĭăcus, a, um: legiones, Amm. 21, 11, 2: Constantĭānus, a, um: thalamus, id. 22, 3, 12; and Constantĭ-ensis, e, of or pertaining to Constantius: bellum, Sext. Ruf. Brev. 27.