Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

consultātĭo, ōnis, f. [2. consulto].

  1. I. A mature deliberation, consideration, consultation.
    1. A. In gen. (rare but class.).
      1. 1. Abstr., * Ter. Hec. 4, 4, 28; Cic. de Or. 2, 33, 142; id. Inv. 2, 25, 76 fin.; id. Off. 3, 12, 50; Suet. Ner. 41 al.
        With ne: per aliquot dies tenuit ea consultatio, ne non reddita bona belli causāessent, Liv. 2, 3, 5.
        In plur., Sall. J. 27, 2.
      2. 2. Concr., a subject of consultation: copiose de consultationibus suis disputare, Cic. Top. 17, 66.
    2. B. Esp., rhet. t. t.
      1. 1. A case proposed for decision, an inquiry concerning a case in law: consultationem proponere, Quint. 3, 8, 59: cum apud C. Caesarem consultatio de poenā Theodoti proponitur, id. 3, 8, 55; Dig. 31, 35.
      2. 2. A general inquiry upon a subject, a consideration of a principle, = quaestio infinita (opp.: definita controversia certis temporibus ac reis), Cic. de Or. 3, 28, 109: sive in infinitis consultationibus disceptatur, sive in iis causis quae in civitate et forensi disceptatione versantur, id. ib. 3, 29, 111; id. Part. Or. 1, 4; id. Off. 3, 7, 33; id Att. 9, 4, 1 sqq.
  2. II. An asking of advice, inquiry (rare).
    1. A. Abstr.: tuas litteras exspecto, ut sciam, quid respondeant consultationi meae, Cic. Att. 8, 4, 3: honesta consultatio, non expedita sententia, Plin. Ep. 7, 18, 1: redeunt illi sermones, illae consultationes, id. ib. 8, 23, 6.
      So of the questioning of the emperor by the prætor, an asking for instructions: visa est enim mihi res digna consultatione, Plin. Ep. 10, 96 (97), 9; Dig. 4, 4, 11.
    2. B. Concr., the inquiry addressed to an oracle (transl. of πεῦσις), Macr. S. 1, 17, 50.
      Plur.: de consultationibus in Aponi fontem talos aureos jacere, Suet. Tib. 14.

consultātor, ōris, m. [2. consulto], one who asks advice, consults (post-Aug. and rare, for the class. consultor, III.), Quint. 6, 3, 87; Dig. 1, 2, 2, § 35.

* consultātōrĭus, a, um, adj. [consultator], of or pertaining to consultation: hostiae (hostiarum genus, in quo voluntas dei per exta disquiritur), opp. animales, Macr. S. 3, 5.

2. consulto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [consulo].

  1. I. To reflect, consider maturely, to consult, take counsel, deliberate.
    1. A. In gen. (class.).
          1. (α) With acc.: quid illaec illic in consilio duae secreto consultant? Plaut. Bacch. 5, 2, 38: ad haec consultanda procurandaque, Liv. 1, 21, 1: ad eam rem consultandam, id. 1, 55, 6; 28, 26, 1; 5, 25, 8 al.: cum in senatu res major quaepiam consultata est, Gell. 1, 23, 5.
          2. (β) With a rel.-clause: anquirunt aut consultant, conducat id necne de quo deliberant, Cic. Off. 1, 3, 9; so with utrum, an, etc., id. Att. 16, 8, 2: quid in illis statuamus consultare, Sall. C. 52, 3: decemviri consultant quid opus facto sit, Liv. 3, 38, 4; 4, 31, 8; 6, 19, 4; 36, 8, 6 al.
          3. (γ) With de or super, in, etc.: deliberare et consultare de officio, Cic. Off. 3, 2, 7; de summā rerum, Liv. 10, 25, 11; Suet. Ner. 2 al.: de exitu fortunarum suarum consultabant, Caes. B. G. 7, 77: de bello, id. ib. 5, 53; id. B. C. 1, 71: de rebus dubiis, Sall. C. 51, 1; Liv. 22, 53, 4; 23, 25, 4; 36, 14, 6; 44, 35, 6: consultandum super re magnā et atroci, Tac. A. 2, 28 fin.: in medium, Sall. H. 4, 12 Dietsch; Tac. H. 2, 37: in commune, Plin. Ep. 6, 16, 15: propter ipsam rem, de quā sententiae rogantur, consultabitur, Quint. 3, 8, 18.
          4. (δ) Absol.: male corde consultare, to meditate evil in the heart, Plaut. Truc. 2, 1, 15: nimium consultas diu, id. Curc. 1, 3, 51: si ex re consultas tuā, for your own good, id. As. 3, 1, 35; Sall. H. 4, 12; Liv. 2, 4, 3; 2, 57, 2; 9, 3, 1; 24, 22, 10; Quint. 3, 8, 15; 3, 8, 37; Suet. Ner. 15 al.
      1. 2. Transf., of language used in counsel: pars deliberativa de tempore futuro consultat, quaerit etiam de praeterito, Quint. 3, 8, 6.
    2. B. Esp.: consultare alicui, to take care of one, have a care for (rare): delecti (sc. Patres) reipublicae consultabant, Sall. C. 6, 6; Aur. Vict. Caes. 15 fin.
      1. 2. Meton., to take a resolution, resolve: Phron. Abi, abi. Strab. Consultavi istuc mihi,. Plaut. Truc. 5, 50 Weise (loc. corrupt.; alii aliter).
  2. II. Consultare aliquem, to consult one, to go to for counsel, to ask counsel of, etc. (rare): quid me consultas, quid agas? Plaut. Mil. 4, 3, 4; cf.: senes ab domo ad consultandum arcessunt, Liv. 9, 9, 12: me (amantes), Tib. 1, 4, 78: aves, Plin. Pan. 76, 7: astrologos, Tert. Apol. 35. In this sense also in the form consultor, āri, 1, v. dep. a., Tert. adv. Herm. 18, acc. to Isa. 40, 14 (in Heb. the Niph. [??]).
    P. a. as subst.
    1. A. consultātum, i, n., a resolution, decision, = consultum (poet. and late Lat.) senatus consultata, Sil. 6, 455: Christi, Tert. Pudic. 18.
    2. B. consultantes, ium, m., they who seek advice; of a lawyer, etc., clients, Liv. Epit. 54; of an oracle, Plin. 32, 2, 8, § 17.