Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

con-sum, fŭi, fŭtūrum or fŏre (found only in the foll. exs.).

  1. I. To be together with or at the same time, to coexist: si neque alia quaelibet passio lumbricis confuerit, Cael. Aur. Tard. 4, 8, 122.
  2. II. To be, to happen: confido confuturum, Plaut. Mil. 3, 3, 66: spero confore, Ter. And. 1, 1, 140; cf.: ab eo quod est confit, id est perficitur, futurum tempus infinitivi modi confore facit, id est perfectum iri, Don. ad loc.

consummābĭlis, e, adj. [consummo], that may be perfected, susceptible of completion (post-Aug. and very rare): ratio in nobis (opp. consummata), Sen. Ep. 92, 27: aevum, Prud. Psych. 846.

consummātĭo, ōnis, f. [consummo] (postAug.).

  1. I. A casting up or reckoning together, a summing up, a summary view.
    1. A. Prop.: operarum, Col. 12, 13, 7: ambitus Europae, Plin. 4, 23, 37, § 121: singulorum mancipiorum, Dig. 21, 1, 36.
    2. B. Transf.
      1. 1. A union, accumulation: ita non haec (poma) sed consummatio omnium nocet, not fruit of itself, but the use of it in addition to all other food, Cels. 1, 3, 83.
      2. 2. In rhet. t. t., a comprehending, connecting together: cum plura argumenta ad unum effectum deducuntur, Quint. 9, 2, 103.
  2. II. A finishing, completing, accomplishing, consummation: susceptae professionis, Col. 9, 2, 2: habet res minime consummationem, id. 1, prooem. § 7: maximarum rerum, Sen. Brev. Vit. 1, 3: operis, Quint. 2, 18, 2; 6, 1, 55: liberalitatis, Plin. Ep. 5, 12, 1; Vulg. Jer. 30, 11 (for the Heb. [??]) et saep.: alvi, i. e. a digestion of food, Plin. 26, 8, 28, § 43: gladiatorum, i. e. the main proof of their skill, id. 8, 7, 7, § 22: PRIMI PILI, i. e. the completed time of service as primipilus, Inscr. Orell. 3453.

consummātor, ōris, m. [consummo], a completer, finisher (eccl. Lat.): novi testamenti (opp. initiator veteris), Tert. adv. Marc. 4, 22 al.

consummātus, a, um, Part. and P. a., from consummo.

con-summo, āvi, ātum, 1, v. a. [summa] (not in use before the Aug. per.; most freq. in Quint.). To cast or sum up.

  1. A. Prop.: sumptus aedificiorum per arithmeticen, Vitr. 1, 1: numerum, Col. 5, 3, 4: pretium in assem, id. 3, 3, 8; 5, 2, 10.
    1. 2. Transf., of number, to make up, amount to: is numerus consummatmilia tria et ducenta, Col. 3, 5, 4; 3, 3, 10.
  2. B. Trop., to bring together, unite: consummatam ejus (sc. Scipionis) belli gloriam, spectare, the gathered glory, Liv. 28, 17, 3 Weissenb. ad loc.
  • II. To bring about, accomplish, complete, finish, perfect, consummate.
    1. A. Prop.
      1. 1. In gen.: quae consummatur partibus una dies, i. e. an intercalary day, Ov. F. 3, 166: rem, Liv. 29, 23, 4; cf. id. 28, 17, 3 supra: opera, Col. 9, 13, 11: operam, Quint. 2, 6, 6: omnia (ars), id. 2, 17, 9: facultatem orandi, id. 3, 5, 1: partum, Col. 8, 5, 5: sacrum, Sen. Herc. Fur. 1039: parricidium, Curt. 6, 10, 14: annum, Dig. 2, 15, 8 al.: nihil felicitate consummari (potest), quod non Augustus repraesentaverit, Vell. 2, 89, 2.
      2. 2. Absol., to complete a time of service (sc. stipendia), Suet. Calig. 44.
  • III. Trop., to make perfect, to complete, perfect, bring to the highest perfection.
    1. A. Of inanimate things: nec denique ars ulla consummatur ibi, unde oriendum est, Quint. 3, 9, 9: vitam ante mortem, Sen. Ep. 32, 3; Quint. 12, 1, 31 (v. the passage in connection): ruris exercendi scientiam, Col. 8, 1, 1.
    2. B. Transf., of persons: Severum consummari mors immatura non passa est, to attain to the highest grade, Quint. 10, 1, 89; 10, 2, 28: cum est consummatus, when his education is complete, id. 10, 5, 14; cf.: unā re consummatur animus, scientiā bonorum ac malorum inmutabili, Sen. Ep. 88, 28.
      Hence, consummātus, a, um, P. a., brought to the highest degree, perfect, complete, consummate.
    1. A. Of inanimate things: eloquentia, Quint. 1, prooem. § 20: scientia, id. 2, 21, 24: ars, Plin. 14, 4, 5, § 48: robur virium, id. 10, 63, 83, § 177: sapientia, Col. 11, 1, 11; cf. Sen. Ep. 72, 6.
    2. B. Of persons: ne se perfectos protinus atque consummatos putent, Quint. 5, 10, 119; 10, 5, 14: orator, id. 2, 19, 1 sq.; 10, 1, 122: professores, id. 1, 9, 3.
      Sup., Plin. Ep. 2, 7, 6.
      Comp. and adv. not in use.

    con-sūmo, sumpsi, sumptum, 3 (perf. sync. consumpsti, Prop. 1, 3, 37; inf. consumpse, Lucr. 1, 234), v. a., to take wholly or completely, i. e.,

    1. I. Lit.
      1. A. In gen. (post-Aug. and rare): vasti surgunt immensis torquibus orbes, tergaque consumunt pelagus, take up, completely cover, Manil. 5, 584: tela omnia solus pectore consumo, Sil. 5, 640; cf.: clipeo tela, id. 10, 129: jugulo ensem, Stat. Th. 10, 813: ferrum pectore, id. ib. 12, 745; cf. id. Achill. 2, 205; Dig. 26, 7, 54.
      2. B. In partic., of food, to eat, consume, devour (class.): agri multa efferunt quae vel statim consumantur vel mandentur condita vetustati, Cic. N. D. 2, 60, 151: frumenta, Caes. B. G. 6, 43; cf. id. ib. 7, 17; 7, 77: fruges, Hor. Ep. 1, 2, 27: vitiatum (aprum), id. S. 2, 2, 92: angues, Cic. N. D. 1, 36, 101: draconem, Suet. Tib. 72: mensas accisis dapibus, Verg. A. 7, 125 al.
    2. II. Transf.
        1. 1. In gen., to consume, devour, waste, squander, annihilate, destroy, bring to naught, kill.
          1. a. Of inanimate things: faciat quod lubet: Sumat, consumat, perdat, Ter. Heaut. 3, 1, 56; cf. Sall. C. 12, 2: patrimonium per luxuriam, Cic. Rosc. Am. 2, 6: bona paterna, Quint. 3, 11, 13; 3, 11, 16: omnem materiam, Ov. M. 8, 876: omne id aurum in ludos, Liv. 39, 5, 9; Val. Max. 3, 1, 1 fin.; cf. 2. β infra: omnes fortunas sociorum, Caes. B. G. 1, 11; cf.: omnes opes et spes privatas meas, Sall. H. Fragm. 2, 96, 2 Dietsch: omnia flammā, Caes. B. C. 2, 14; cf.: aedes incendio, Liv. 25, 7, 6: domum incendio, Suet. Calig. 59: consumpturis viscera mea flammis, Quint. 6, prooem. § 3: viscera fero morsu, Ov. M. 4, 113: anulum usu, id. P. 4, 10, 5; cf.: ferrum rubigine, to eat, consume, Curt. 7, 8, 15.
            Of time, to spend, pass: horas multas saepe suavissimo sermone, Cic. Fam. 11, 27, 5: dicendo tempus, id. Verr. 2, 2, 39, § 96: diem altercatione, id. Fam. 1, 2, 1; id. Univ. 1 fin.; id. Fam. 7, 1, 1: annua tempora, Lucr. 5, 618: consumitur vigiliis reliqua pars noctis, Caes. B. G. 5, 31; id. B. C. 2, 23: magnam partem diei, id. B. G. 5, 9 fin.: omne tempus, Liv. 29, 33, 9; 24, 14, 10: dies decem in his rebus, Caes. B. G. 5, 11: in eo studio aetatem, Cic. Off. 1, 1, 2: tota nox in exinaniendā nave consumitur, id. Verr. 2, 5, 25, § 64; Caes. B. C. 2, 23, 1: multos dies per dubitationem, Sall. J. 62, 9; cf. Tac. H. 4, 43 fin.: omne tempus circa Medeam, id. Or. 3: continuum biduum epulando potandoque, Suet. Tib. 42: precando Tempora cum blandis verbis, to waste or lose time and words in supplications, Ov. M. 2, 575: multis diebus et laboribus consumptis, Sall. J. 93, 1: ubi longa meae consumpsti tempora noctis? Prop. 1, 3, 37.
            Of strength, feeling, voice, etc.: in quo tanta commoveri actio non posset, si esset consumpta superiore motu et exhausta, Cic. de Or. 3, 26, 103: adfectus, Quint. 2, 13, 13; 4, 2, 120: spiritus, id. 11, 3, 53: vocem instans metus, Tac. H. 1, 42: ignominiam, id. ib. 3, 24: gratiam rei nimiā captatione, Quint. 8, 6, 51: vires ipsā subtilitate, id. 12, 2, 13: bona ingenii, id. 12, 5, 2; 3, 11, 23; cf. Sall. J. 25, 11.
            Poet.: cum mare, cum terras consumpserit, aëra tentet, i. e.-seek a refuge therein in vain, Ov. H. 6, 161.
          2. b. Of living beings.
            1. (α) To destroy, kill: si me vis aliqua morbi aut natura ipsa consumpsisset, Cic. Planc. 37, 90; cf.: quos fortuna belli consumpserat, Sall. H. 1, 41, 5 Dietsch: tantum exercitum fame, Caes. B. G. 7, 20 fin.; so, siti, Hirt. B. G. 8, 41 fin.: acie, Vell. 2, 52, 5: morte, Tib. 1, 3, 55: morbo, Nep. Reg. 2, 1: senio et maerore, Liv. 40, 54, 1 al.
              Facete: garrulus hunc consumet, Hor. S. 1, 9, 33.
            2. (β) Rarely, to waste, weaken, enervate: inediā et purgationibus et vi ipsius morbi consumptus es, Cic. Fam. 16, 10, 1; cf. Ov. M. 9, 663; and consumpta membra senectā, id. ib. 14, 148.
        2. 2. In partic.
          1. a. To divide, make an exhaustive division of (very rare): inventio in sex partis consumitur, Auct. Her. 1, 3, 4.
          2. b. Aliquid in aliquā re, rar. in aliquid or absol. (in Cic. only with in and abl.; cf. Madv. ad Cic. Fin. 5, 19, 53), to bestow upon something, to use, employ, spend upon or about something.
            1. (α) In aliquā re: pecuniam in agrorum emptionibus, to lay out, invest, Cic. Agr. 1, 5, 14: aurum in monumento, id. ib. 1, 4, 12; Nep. Timoth. 1, 2: studium in virorum fortium factis memoriae prodendis, Cic. Fam. 6, 12, 5; cf.: in armis plurimum studii, Nep. Epam. 2, 5: tantum laboris in rebus falsis, Quint. 12, 11, 15: curam in re unā, Hor. S. 2, 4, 48: ingenium in musicis, Cic. Fin. 5, 19, 50; cf. id. Phil. 5, 18, 49; id. Sest. 13, 31; Quint. 1, 2, 11.
            2. (β) In aliquid (cf. the Gr. ἀναλίσκειν εἴς τι): tota in dulces consument ubera natos, Verg. G. 3, 178; Prop. 4 (5), 6, 55: umorem in arbusta, Sen. Q. N. 3, 11, 3: bona paterna in opera publica, Quint. 3, 11, 13: pecuniam in monumentum, Dig. 35, 1, 40 fin.
            3. (γ) Absol.: si quid consili Habet, ut consumat nunc, quom nil obsint doli, use up, exhaust, Ter. And. 1, 1, 133.

    consumptĭbĭlis, e, adj. [consumo], that can be consumed or destroyed, transient (late Lat.): vigor, Cassiod. An. 3.

    consumptĭo, ōnis, f. [consumo].

    1. * I. A consuming, wasting, consumption, Cic. Univ. 6.
    2. * II. An employing, bestowing, application, use: operae, Auct. Her. 4, 22, 32 (al. sumptione).

    consumptor, ōris, m. [consumo], a consumer, destroyer (very rare): omnium ignis (connected with confector), * Cic. N. D. 2, 15, 41.
    Of fire, Ambros. in Luc. 7, § 132.
    Of the wasters of their property, spendthrifts, Sen. Exc. Controv. 3, 1, § 3.

    consumptrix, īcis, f. [consumptor], she who wastes, consumes (late Lat.): terra omnium corporum, Serv. ad Verg. A. 6, 395.

    consumptus, a, um, Part., from consumo.