Lewis & Short

corpŏrĕus, a, um, adj. [corpus], corporeal.

  1. I. In gen. (rare but class.; most freq. in Lucr.): corporeum et aspectabile itemque tractabile, Cic. Univ. 4: res, id. Fin. 3, 14, 45; Lucr. 2, 186: ignis, Cic. N. D. 2, 15, 41: natura, Lucr. 1, 303; 1, 330: e principiis, id. 4, 536: tela, id. 3, 177: vox, id. 4, 527; 4, 542; opp. incorporeus, Mart. Cap. 6, § 607.
  2. II. In partic.
    1. A. Composed of flesh, fleshly (several times in Ov. and Plin. the elder): umerus (Pelopis, opp. eburneus), Ov. M. 6, 407: dapes, id. ib. 15, 105: insigne gallinaceis, Plin. 11, 37, 44, § 122: cornua cochleis, id. 11, 37, 45, § 126: cicatrix, id. 11, 37, 48, § 132.
    2. B. Belonging to the body: ignis, Cic. N. D. 2, 15, 41; cf. just before: is qui corporibus animantium continetur, res, physical advantages (as health, beauty, etc.), id. Fin. 3, 14, 45.