Lewis & Short

cultor, ōris, m. [1. colo].

  1. I. Prop., one who bestows care or labor upon a thing, an elaborator, cultivator, etc.: agrorum, Liv. 2, 34, 11; 4, 25, 4: agri, id. 40, 29, 3; cf. agricultor: virentis agelli, Hor. A. P. 117: terrae, Cic. N. D. 2, 39, 99: vitis, a vine-dresser, id. Fin. 5, 14, 40: alveorum, a bee-master, apiarist, Col. 9, 3, 1.
    Poet., of a bullock: pauperis agri, Ov. F. 5, 515.
        1. b. Absol., a cultivator or tiller of land, a husbandman, planter, Sall. J. 46, 5; Liv. 21, 34, 1; 28, 11, 9; Quint. 2, 19, 2; Verg. A. 8, 8; Ov. M. 1, 425: cultores (opp. oppidani), countrymen, Tac. A. 12, 55; cf. id. H. 2, 87.
    1. B. Meton. (acc. to colo, I. B.), an inhabitant, a dweller: ejus terrae, Sall. J. 17, 7: collis ejus (sc. Janiculi), Liv. 24, 10, 12; cf.: collis Heliconii, Cat. 61, 1: Cupua Tuscis veteribus cultoribus adempta, Liv. 28, 28, 6: nemorum, Verg. G. 1, 14; 2, 114; cf.: antiqui (Capuae), Liv. 7, 38, 5: (insularum), id. 22, 31, 3: caeli (Juppiter), Plaut. Am. 5, 1, 13: Euboicus tumidarum aquarum, Ov. M. 14, 4.
  2. II. Trop. (acc. to colo, II. A. and B.).
    1. A. A fosterer, supporter: bonorum (with fautor), Liv. 9, 46, 13: fidissimus imperii Romani (Hiero), id. 26, 32, 4: juvenum, a tutor, teacher, Pers. 5, 63: veritatis, fraudis inimici, Cic. Off. 1, 30, 109; cf. aequi, Ov. M. 5, 100: juris et aequarum legum, Mart. 10, 37, 1: amicitiae, Liv. 25, 28, 8; Mart. 9, 84, 4.
    2. B. A worshipper, reverencer: deorum, Hor. C. 1, 34, 1: numinis, Ov. M. 1, 327: diligentissimus religionum, Liv. 5, 50, 1.
      Also absol., Verg. A. 11, 788.
      Hence, in later relig. lang., a priest of some deity: deūm matris, a priest of Cybele, Suet. Oth. 8; cf. Inscr. Orell. 938; 1578.