Lewis & Short

1. Cyprius Vīcus, a street in Rome: a cypro, quod ibi Sabini cives additi consederunt, qui a bono omine id appellarunt; nam cyprum Sabine bonum, Varr. L. L. 5, § 159 Müll.; cf. Liv. 1, 48, 6.

2. Cȳ̆prĭus, a, um, v. Cyprus, II. A.

1. Cȳ̆prus (-ŏs), i, f., = Κύπρος,

  1. I. an island in the Mediterranean Sea, on the coast of Asia Minor, renowned for its fruitfulness, its rich mines, especially of copper, and for the worship of Venus, Mel. 2, 7, 5; Plin. 5, 31, 35, § 129; Cic. Att. 9, 9, 2; id. Fam. 15, 4, 15; Hor. C. 1, 3, 1; 1, 19, 10; Ov. M. 10, 270 et saep.
  2. II. Hence,
    1. A. Cȳ̆prĭus, a, um, adj., Cyprian: merces, Hor. C. 3, 29, 60: trabs, id. ib. 1, 1, 13: tellus, i. e. Cyprus, Ov. M. 10, 645: laurus, Plin. 15, 30, 39, § 127 et saep.
      But esp. freq. Cyprium aes, also absol.: Cȳ̆prĭum, ii, n. (late Lat. cuprum, Spart. Carac. 9, hence), Engl. copper, Plin. 34, 8, 20, § 94; Isid. Orig. 16, 20, 2.
      Hence,
          1. (β) Cȳ̆-prĭus, a, um, adj., of copper, copper-: in mortariis, Plin. 33, 5, 29, § 93: vas, id. 23, 3, 37, § 74 Jan. and Sillig (al. cypreo): in pyxide, id. 28, 8, 27, § 95; cf.: pyxide aeris Cyprii, Scrib. Comp. 37: pes Cyprios, in versification, ⏑–⏑⏑–, Diom. 3, p. 479.
        1. b. Prov.: Cyprio bovi merendam Ennius sotadico versu cum dixit significavit id quod solet fieri in insulā Cypro, in quā boves humano stercore pascuntur, Paul. ex Fest. p. 59, 4 Müll.
        2. c. Subst.
          1. (α) Cȳ̆prĭa, ae, f., the Cyprian, i. e. Venus, Tib. 3, 3, 34; cf. Paul. ex Fest. p. 52, 6 Müll.
          2. (β) In plur.: Cȳ̆prii, ōrum, m., the Cyprians, Plin. 7, 56, 57, § 208; Curt. 4, 3, 11.
    2. B. Cȳ̆prĭ-cus, a, um, adj., Cyprian: laurus, Cato, R. R. 8, 2.
    3. C. Cȳ̆prĭăcus, a, um, adj., the same: expeditio, Val. Max. 4, 3, n. 2: tauri, Capitol. Gord. 3 fin.
    4. D. Cȳ̆pris, ĭdis, f., the Cyprian, i. e. Venus (in post-class. poetry), Aus. Epigr. 57; 106 al.