No entries found. Showing closest matches:
dē-cĭpĭo, cēpi, ceptum, 3, v. a. [capio], primarily signifies to catch away, catch up, seize an animal while running, fleeing, etc. (whence decipula, a snare, trap); but occurs only in the trop. sense (acc. to capio, no. II. B.), to catch, ensnare, entrap, beguile, elude, deceive, cheat (for syn. cf.: fraudo, emungo, circumscribo, circumvenio, frustror, verba do, impono, fallo): fiunt transennae ubi decipiuntur dolis, etc., Plaut. Rud. 4, 7, 9 sq.: ita decipiemus fovea lenonem Lycum, id. Poen. 1, 1, 59; id. Amph. 1, 1, 268 et saep.: eo deceptum, quod neque, etc., Caes. B. G. 1, 14: T. Roscius novem homines honestissimos … induxit, decepit, omni fraude et perfidia fefellit, Cic. Rosc. Am. 40, 117; cf.: illa amphibolia, quae Croesum decepit, vel Chrysippum potuisset fallere, id. Div. 2, 56 fin.; Verg. A. 4, 17 al.: homines imperitos et per colloquium deceptos crudelissime interfecisse, Caes. B. C. 1, 85, 3; so per aliquid, id. ib. 3, 82 fin.; Liv. 1, 9 al.: in nullo verbo eum memoria decepit, Sen. Contr. 1. Praef. 18: jam semel in prima spe deceptos, Liv. 36, 40; for which spe affinitatis deceptum, Suet. Tib. 65; cf.: deceptus nocte, Quint. 4, 2, 71: cupidine falso, Hor. S. 1, 1, 61: specie recti, id. A. P. 25 et saep.: amatorem amicae decipiunt vitia, id. S. 1, 3, 38.
Poet., in Gr. construction: Prometheus dulci laborum decipitur sono, is beguiled of his sufferings (i. e. forgets his sufferings, being beguiled with sweet melody), Hor. Od. 2, 13, 38.
dēcĭpŭla, ae, f., and dēcĭpŭlum, i, n. [decipio], a snare, gin, trap.