Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

dē-fraudo or defrūdo (cf. frustra and the compounds of claudo), āvi, ātum (old fut. perf. defraudassis = defraudaveris, Plaut. Rud. 5, 2, 58), 1, v. a., to defraud, overreach, cheat (ante-class. and late; in Cic. twice, in proverb. phrases only): tene ego defrudem? Plaut. Asin. 1, 1, 81 sq.; cf. ib. 78 and 80; id. Bacch. 4, 4, 84; id. Trin. 2, 4, 11; Ter. Ad. 2, 2, 38: me defrudes drachumā, Plaut. Ps. 1, 1, 91; Apul. Met. 4, p. 154, 5; id. 9, p. 230, 13: id. de Mag. 82, p. 326, 13; Vulg. Sir. 7, 23.
Also with acc. pers. and rei: aes defraudasse cauponem, Varr. ap. Non. 25, 1; and proverb.: quem ne andabatam quidem defraudare poteramus, Cic. Fam. 7, 10, 2: ne brevitas defraudasse aures videatur, id. Or. 66, 221: genium, to deny one’s self an enjoyment (opp. indulgere), Plaut. Aul. 4, 9, 14; Ter. Ph. 1, 1, 10 Ruhnk.; so, nihil sibi, Petr. 69, 2.
With two accus., Vulg. Luc. 19, 8.

dēfrūdo, v. defraudo.

dē-frūgo, āre, v. a. [fruges], to rob of corn: segetem ne defruges, to sow too little grain, Orac. Vet. ap. Plin. 18, 24, 55, § 200; cf. Cato R. R. 5, 4 (Schneid. defrudet).

* dē-frŭor, frui, v. dep., to use up, consume by enjoying: auctumnitate, Symm. Ep. 3, 23; cf.: defrui dicebant antiqui ut deamare, deperire, significantes omnem fructum percipere, Paul. ex Fest. p. 70, 14 Müll.

dē-frusto, āvi, ātum, 1, v. a., to divide into pieces, to dismember (postclass.): tunicam, Amm. 31, 2: Mesopotamiam, id. 20, 2 al.

dēfrŭtārĭus, a, um, adj. [defrutum], belonging to or for defrutum (only in Col.): vasa, Col. 12, 19, 3; 6.
Also absol.: dēfrutārium, id. 12, 20, 2: cella, id. 1, 6, 9.

dēfrŭto, āre, v. a. [defrutum], to boil down into defrutum: quicquid vini, Cato R. R. 24, 2: vinum, Col. 2, 22, 4.

dēfrŭtum, i, n. (perh. for defervitum, sc. mustum), must boiled down (acc. to Varr. and Col., to one third; acc. to Plin., only to one half), Varr. ap. Non. 551, 24; Col. 12, 20 sq.; Plin. 14, 9, 11, § 80; Pall. Oct. 18; Plaut. Ps. 2, 4, 51; Verg. G. 4, 269.