Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

dēmandātĭo, ōnis, f. [demando], a delivering with commendation, a commending (late Lat.), Tert. Res. Carn. 48.

dē-mando, āvi, ātum, 1, v. a., to give in charge, to intrust, commit, commend (not ante-Aug.; cf., on the contrary, commendo; most freq. in Suet.; not found in Quint. or Tac.): simul plures pueri unius (sc. paedagogi) curae demandabantur, Liv. 5, 27: amicam alicui, Suet. Oth. 3: aliquem mergendum mari servis ipsius, id. Ner. 35: testamentum virgini Vestali, id. Caes. 83: curam sauciorum militum legatis tribunisque, Liv. 8, 36: funeris sui curam alicui, Suet. Tib. 51: bellum, id. Aug. 10: in proximam civitatem demandari, to be sent there for safety, id. Calig. 9; cf. conjuges liberosque abditis insulis, Just. 2, 12, 6.

dē-māno, āvi, 1,

  1. I. v. n., to flow down: tenuis sub artus flamma demanat, Cat. 51, 9; Gell. 17, 11, 1; Porc. Latro decl. in Cat. 10, 29; 36.
  2. II. Transf., to descend, be descended from: de patriarcharum genere, Ambros. in Luc. 3, 41 fin.

dī-māno (dem-), āre, v. n., to flow different ways, to spread abroad (very rare): meus hic forensis labor dimanavit ad existimationem hominum paulo latius, Cic. Cael. 3, 6.