Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

despĭca, v. despĭcus.

dēspĭcābĭlis, e, adj. [despicor], contemptible, despicable (post-class.): homo, Amm. 26, 8, 5; Ambros. in Psa. 28, § 3 al.
Comp., Sid. Ep. 2, 10.

* dēspĭcātĭo, ōnis, f. [despicor], contempt.
Plur.:
despicationes adversantur voluptatibus, i. e. sentiments of contempt, Cic. Fin. 1, 20, 67.

1. dēspĭcātus, a, um, Part. and P. a., from despicor.

2. dēspĭcātus, ūs, m. [despicor], contempt (very rare, only in dat.): aliquem habere despicatui, to despise, * Plaut. Men. 4, 3, 19: si quis despicatui ducitur, is despised, * Cic. Fl. 27, 65.

dēspĭcĭentĭa, ae, f. [despicio], a despising, contempt (very rare; perh. only in Cic.): in omnium rerum humanarum contemptione ac despicientia, Cic. Tusc. 1, 40: rerum externarum, id. Off. 1, 20: animi, id. ib. 2, 11: in contemnendis honoribus, id. Part. Or. 23, 81.

dē-spĭcĭo, exi, ectum, 3 (inf. perf. despexe, Plaut. Mil. 2, 6, 72), v. n. and a.

  1. I. To look down upon any thing (for syn. cf.: contemno, sperno, aspernor).
    1. A. Lit. (mestly poet.).
          1. (α) Neutr.: ad te per impluvium tuum, Plaut. Mil. 2, 6, 72; 2, 3, 16: de vertice montis in valles, Ov. M. 11, 504: a summo caelo in aequora, id. A. A. 2, 87: medios in agros, id. M. 1, 601: in vias, Hor. Od. 3, 7, 30 al.
            Absol.: vultus suspicientis et despicientis, Plin. 35, 8, 34, § 56.
            Pass. impers.: colles, qua despici poterat, Caes. B. G. 7, 36, 2; Liv. 44, 6; Amm. 19, 5.
          2. (β) Act.: si quis Pacuviano invehens curru multas et varias gentis et urbis despicere et oculis conlustrare possit, Cic. Rep. 3, 9, 14: Juppiter aethere summo Despiciens mare velivolum terrasque jacentis, etc., Verg. A. 1, 224 (v. Conington ad loc.); cf. Ov. M. 2, 178; id. F. 4, 569: e tumulis subjectam urbem, Sil. 12, 488: culmine cuncta, Luc. 5, 251: cavā montis convalle, Verg. G. 2, 187 (Forb. ad loc.): quos (populos) despicit Arctos, Luc. 1, 458.
            (Acc. to Lachm. ad Lucr. vol. 2, p. 236, despicio with acc. always has the trop. force, to despise; and in all these passages should be read dispicere; and so Rib. in Verg., Munro ad Lucr. 4, 418; cf. dispicio.)
    2. B. Trop. as v. act., to look down upon, to despise, disdain (class. and very freq. —syn.: contemnere, spernere): ut omnes despiciat, ut hominem prae se neminem putet, Cic. Rosc. Am. 46 fin.; cf. id. Fin. 3, 18 fin.; id. Rep. 1, 17: divitias (with contemnere honores), id. Lael. 23: suos, Caes. B. C. 3, 59, 3; ipsos, id. B. G. 1, 13, 5: legionem propter paucitatem, id. ib. 3, 2, 3; cf. copias, id. B. C. 3, 23; 87: paucitatem militum, id. ib. 3, 111; id. B. G. 6, 39 fin.: ullum laborem aut munus, to disdain, decline, shun, id. B. C. 3, 8 fin. et saep.: dum despicis omnes, Verg. E. 8, 32; Ov. M. 9, 438 et saep.
      In part. perf.: homines despecti et contempti, Cic. Sest. 40, 87; cf.: huic despecto saluti fuit, Nep. Thras. 2, 2 (corresp. with contemptus and contemnentibus).
      Partic. with the gen.: despiciens sui, Cic. de Or. 2, 89 extr.; and poet.: despectus taedae, Sil. 8, 54.
  2. * II. To look away, not to regard, not to attend: simul atque ille despexerit, Cic. Rosc. Am. 8, 22.
    Hence, P. a., dēspectus, a, um, contemptible, despicable: natura ejus, Tac. A. 13, 47: Euphrates, ingens modo, inde tenuis rivus, despectus emoritur, Mela, 3, 8, 5.
    Comp.: improbos despectiores facere, Boëth. Cons. Phil. 3, pros. 4, p. 47 Obbar.

dēspĭcor, ātus, 1, v. dep. a. [despicio, no. I. B.), to despise, disdain (very rare): aliquem, Q. Pompeius ap. Prisc. p. 793 P.; Aur. Vict. Vir. Ill. 23.
Hence, dēspĭcā-tus, a, um, in a pass. sense, despised: vir me habet despicatam, Plaut. Cas. 2, 2, 15 and 19; cf. Ter. Eun. 2, 3, 92.

  1. B. As P. a.: despicatissimus homo, Cic. Sest. 16; cf.: contemptissimi ac despicatissimi, id. Verr. 2, 3, 41, § 98 Zumpt N. cr.

dēspĭcus, a, um, adj. [despicio], despised, disdained, Naev. ap. Non. 155, 26 (Rib. Fragm. Com. v. 25; cf. Lachm. ad Lucr. 2, p. 307).